*από την εφημερίδα ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ 20.9.2007
Σύλλογος για την ανδρική και πατρική αξιοπρέπεια
Τη δική του αγωνία εκφράζει ο σύλλογος με την επωνυμία «Σύλλογος για την ανδρική και πατρική αξιοπρέπεια» που δημιουργήθηκε πριν πέντε μήνες στη Θεσσαλονίκη από 35 ιδρυτικά μέλη και ερέθισμα για την δημιουργία του απετέλεσε η αύξηση του αριθμού των διαζυγίων και οι άδικες εις βάρος των ανδρών δικαστικές αποφάσεις που αφορούν στην επιμέλεια των παιδιών. Μέλη του άνδρες που όπως ισχυρίζονται είναι θύματα του νομικού συστήματος της Ελλάδας αλλά και άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος, παππούδες, γιαγιάδες, θείοι που βιώνουν τα δυσάρεστα αποτελέσματα ενός διαζυγίου και τις επιπτώσεις που έχει στα παιδιά, αλλά και στον πατέρα.
Όπως ισχυρίζεται ο Πρόεδρος του συλλόγου, καθηγητής κ. Σπιτάλας,«είναι παγκόσμιο φαινόμενο αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα. Οι νόμοι παγκοσμίως έχουν εξελιχθεί και η επιμέλεια δίνεται σε περίπτωση διαζυγίου και στους δύο γονείς. Όλοι οι λογικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το παιδί δεν είναι κτήμα κανενός γονέα αλλά και οι δύο είναι υποχρεωμένοι να έχουν την από κοινού επιμέλεια. Είναι τραγικό ο πατέρας να μη μπορεί να επικοινωνεί με το παιδί του, γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε καταλάβει ακόμη ότι το παιδί έχει ανάγκη να επικοινωνεί και με τους δύο γονείς για τη σωστή ψυχοσωματική του ανάπτυξη. Υπάρχουν πατεράδες που έχουν αποξενωθεί από τα παιδιά τους διότι κάποιες μητέρες αυτό θέλουν, πιστεύοντας ότι έτσι εκδικούνται ή ότι έχουν την εξουσία των παιδιών, εξουσία η οποία μεταφέρεται από δικαστικές αποφάσεις. Πριν από 2 μήνες ένας πατέρας, ο Γιώργος ο Γεωργίου από την Θεσσαλονίκη, από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου πέθανε γιατί δεν μπόρεσε να αντέξει τη στέρηση του παιδιού του με το οποίο έπρεπε να επικοινωνεί ένα 3ωρο το Σάββατο και ένα 3ώρο την Κυριακή. Πιστεύουμε ότι και οι δύο οι γονείς εξίσου πρέπει να ασχολούνται με το παιδί για να μπορεί να μεγαλώνει σε φυσιολογικό περιβάλλον».
Ο κ. Σπιτάλας επισημαίνει την έξαρση του αριθμού των διαζυγίων στην Ελλάδα τα οποία και θεωρεί αιτία της «καταστροφής» των παιδιών. «Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία ένα στα δύο ζευγάρια πέρυσι έχει χωρίσει που σημαίνει ότι υπάρχουν και θα υπάρξουν νέες γενεές αδικημένων παιδιών και αδικημένων ανθρώπων στην Ελλάδα.
Εμείς καταγράφουμε τις αιτίες της έξαρσης και ωθούμε την πολιτεία να βρει τις λύσεις με νέες νομοθετικές ρυθμίσεις πιο δίκαιες για το παιδί σε περίπτωση διαζυγίων. Πιστεύουμε ότι πρέπει να δοθούν άλλες λύσεις, πρέπει να υπάρχουν υποστηρικτικοί φορείς, ώστε το ζευγάρι ακόμη και πριν από το γάμο να μπορεί να στηριχθεί είτε ψυχολογικά, είτε κοινωνικά, ώστε να είναι έτοιμο και ώριμο για να δεχθεί και ένα παιδί. Προσπαθούμε να βρούμε τη ρίζα του κακού και ένας τέτοιος φορέας στην Ελλάδα πρέπει να δημιουργηθεί, πρέπει να στηριχθεί ουσιαστικά για να εξαλειφθεί αυτό το φαινόμενο που ταρακουνάει πάρα πολλές οικογένειες. Κάποιοι αυτή την κατάσταση την ονόμασαν παιδομάζωμα γιατί τα παιδιά μας μεγαλώνουν χωρίς τον ένα από τους δύο γονείς και αυτό είναι καταστροφικό. Πρέπει να το αντιληφθεί όλη η ελληνική κοινωνία».».
Ο κ. Σπιτάλας επισημαίνει επίσης την παρατήρηση που κατέθεσαν κάποια νέα ηλικιακά μέλη του Συλλόγου που αφορά στο θέμα της ανισότητας μεταξύ πατέρα και μητέρας, όπως το θέμα της συνταξιοδότησης των ανδρών που γίνεται σε διαφορετικό χρόνο από αυτό των γυναικών ή των μητέρων με ένα παιδί όπου ο πατέρας αγνοείται από την ελληνική πολιτεία ενώ παγκόσμια είναι ισότιμο και συνταγματικά κατοχυρωμένο το δικαίωμα της ίσης μεταχείρισης μεταξύ ανδρών και γυναικών.
«Αποδεχόμαστε την ένταξη της γυναίκας- μητέρας στην αγορά εργασίας και την στηρίξουμε. Πιστεύουμε ότι η γυναίκα - μητέρα πρέπει να βρίσκεται στο πλάι του παιδιού με τον πατέρα. Εφόσον εκ των πραγμάτων η εργαζόμενη πλέον μητέρα έχει λιγότερο χρόνο να ασχοληθεί με τα παιδιά είναι λογικό και ο πατέρας να συμβάλλει. Θέλουμε και οι δύο γονείς να ασχολούνται εξίσου και να μεγαλώσει το παιδί σε ένα περιβάλλον ήρεμο».
Μία άλλη οπτική γωνία στο θέμα της γενικότερης αντίληψης που κυριαρχεί στην Ελλάδα περί ανδροκρατούμενης κοινωνίας δίνει ο κ. Σπιτάλας υποστηρίζοντας ότι πρέπει να γίνει κατανοητή η εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας. «Δεν είναι η πατριαρχική ή ανδροκρατούμενη που ήταν κάποτε. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να προχωρήσει με την αρχή της ισότητας, όσοι είναι άξιοι, άνδρες γυναίκες να πάνε μπροστά. Δεν πρέπει να στερήσουμε όμως από κανέναν, είτε είναι άντρας είτε είναι γυναίκα την ικανότητα ή την δυνατότητα να ασχοληθεί με θέματα όπως τα κοινά ή θέματα διαχείρισης ή εργασιακά ή οικογενειακά. Η εικόνα του πατέρα στην ελληνική κοινωνία έχει αλλάξει. Θέλει να ασχολείται καθημερινά με τα παιδιά του. Εμείς πήραμε κάποια αρνητικά δεδομένα από το εξωτερικό και κυρίως από την Αμερική και θελήσαμε να τα προσαρμόσουμε εδώ απότομα χωρίς να ωριμάσει το πνεύμα των Ελλήνων, ώστε να περάσουμε σε μια άλλη φάση που πιθανόν να βλέπαμε το οικογενειακό δίκαιο με άλλον τρόπο. Φτάσαμε σε μια τέτοια κατάσταση ώστε ακόμη και οι δικαστές να τηρούν κατά το δοκούν αυτό το πρόβλημα, να καθυστερούν ή να υστερούν σε αντιπαράθεση με αυτό που γίνεται στο εξωτερικό.
Ο Σύλλογος δρα πανελληνίως και έχει έδρα την Θεσσαλονίκη. Στόχος του η δημιουργία παραρτημάτων σε όλη την Ελλάδα και ει δυνατόν σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό. Οι συναντήσεις γίνονται παντού κάθε Πέμπτη, κατατίθενται απόψεις τις οποίες ο Σύλλογος αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να μεταφέρει στους αρμόδιους φορείς ώστε να υπάρξει ψυχολογική στήριξη, νομική βοήθεια και οτιδήποτε άλλο έχει ανάγκη ένας άνθρωπος που βιώνει τη δυσμενή κατάσταση ενός διαζυγίου.
Παραρτήματα του Συλλόγου οργανωμένα βρίσκονται ήδη στην Αθήνα, στο Ηράκλειο, στη Πάτρα και στα Ιωάννινα. «Στην Κομοτηνή θα είμαστε περίπου τον Αύγουστο αλλά και σε όλες τις άλλες πόλεις τις Θράκης γιατί και από εκεί έχουμε πολλά τηλεφωνήματα που ζητάνε τη στήριξη, τη βοήθεια. Δυστυχώς δεν υπάρχει κράτος για να τους βοηθήσει και ζητούν από εμάς, ένα μη κερδοσκοπικό φορέα να παρέμβουμε παρέχοντας την κατάλληλη ψυχολογική στήριξη ή την νομική». Παρότι ο Σύλλογος έχει μικρό χρονικό διάστημα που ξεκίνησε τη λειτουργία του πολλοί είναι αυτοί που απευθύνονται σε αυτόν. «Δυστυχώς είναι ο μοναδικός σύλλογος στον κόσμο ο οποίος δεν θέλει μέλη. Δεν θέλουμε να έχουμε μέλη, δεν θέλουμε πονεμένους ανθρώπους», τονίζει ο κ. Σπιτάλας.
Προς το τέλος του χρόνου πρόκειται να πραγματοποιηθεί παγκόσμιο συνέδριο. «Έχουμε επαφή με τους συλλόγους του εξωτερικού από Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, Γαλλία, Ελβετία, Βέλγιο, Αγγλία και μας δίνουν τις συμβουλές τους, μας δείχνουν τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να διεκδικηθούν ορισμένα πράγματα, αυτά που κατάφεραν έξω τέτοιου είδους μαζικά κινήματα. Είναι ένα πρόβλημα που δυστυχώς δεν έχει αναδειχθεί ακόμα. Εμείς λέμε μακάρι να μην υπάρχουν τα διαζύγια, μακάρι να μην υπήρχαν καταστραμμένοι γάμοι, καταστραμμένοι άνθρώποι».
Α.Π.
Νομικό πλαίσιο
«Το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδος αναγνωρίζει και προστατεύει τη μητρότητα και την οικογένεια και αγνοεί παντελώς τον πατέρα, δηλαδή αγνοείται και από το Σύνταγμα το όνομα του πατέρα. Το 99,9% των δικαστικών αποφάσεων αντίθετα με το άρθρο 681 δίνει την επιμέλεια των παιδιών στην μητέρα. Το συγκεκριμένο άρθρο για την απόδοση της επιμέλειας παιδιού σε περίπτωση διαζυγίου δεν τηρείται από τα δικαστήρια γιατί δεν γίνεται έρευνα σε ποιο περιβάλλον θα αποδοθεί το παιδί αλλά με συμβατική πλειοψηφία δίνεται εξορισμού από το νόμο η επιμέλεια στη μητέρα, γιατί υποστηρίζεται ότι δεν υπάρχουν θεσμοί που θα αναλάβουν την έρευνα για το ποιο περιβάλλον είναι καταλληλότερο σε περίπτωση διαζυγίου. Πιστεύουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε ακόμη πιο μπροστά, πρέπει να αλλάξουν και οι Νόμοι, πρέπει να δίνεται η επιμέλεια από κοινού. ώστε να μην εκβιάζεται η κατάσταση με τα άσχημα αποτελέσματα κατ’ αρχήν στην ψυχοσύνθεση του παιδιού αλλά και αργότερα με εκβιασμούς οικονομικού περιεχομένου. Δε θέλουμε να ασχοληθούμε με αυτά τα θέματα, εμείς θέλουμε να ασχοληθούμε με τα παιδιά μας και να συμβάλλουμε στην ανατροφή και στο μεγάλωμά τους.
Ζητάμε την καθημερινή παρουσία και των δύο γονέων γιατί πιστεύουμε ότι μόνο έτσι θα περισωθούν κάποια πράγματα. Γι’ αυτό και αίτημά μας είναι, πριν γίνει η νομοθετική ρύθμιση, προσωρινά οι δικαστές να κοιτάξουν το συμφέρον των παιδιών και πολλές φορές όταν πρέπει να βρεθεί το παιδί σε ένα πιο σωστό και ειρηνικό περιβάλλον να δίδεται και στον πατέρα. Αλίμονο αν πρέπει να εξαφανίσουμε τον πατέρα, να εξαφανίσουμε τον άνθρωπο, τον άνδρα και να μιλάμε για το μέλλον των παιδιών μας. Και πολλές μητέρες είναι υπέρ αυτής της άποψης. Θέλουν τον πατέρα να είναι παρών, να έχει και υποχρεώσεις και όχι μόνο αξιώσεις, να μην θέλει μόνο την επιμέλεια αλλά να υποχρεούται να μεγαλώσει τα παιδιά μαζί της. Στο εξωτερικό αυτά τα κινήματα έδωσαν ώθηση ώστε οι κυβερνήσεις να βελτιώσουν το νομικό καθεστώς που υπάρχει σε θέματα οικογενειακού δικαίου. Εμείς προσπαθούμε αυτή την στιγμή σε πανελλήνια εμβέλεια να ωθήσουμε τα πράγματα ή τουλάχιστον να ταρακουνήσουμε την κοινή γνώμη να δείξουμε ότι υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα και από εκεί και πέρα πρέπει όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να το λύσουμε. Πολλοί νομικοί που ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα μας προέτρεψαν να απευθυνθούμε στο δικαστήριο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και σε κάποιους άλλους οργανισμούς ώστε να εξαλειφθεί το φαινόμενο της στέρησης από το νόμο του ενός γονέα αλλά και η μη εφαρμογή των νόμων. Για παράδειγμα το Μ. Σάββατο κάποιος πατέρας για να δει τα παιδιά του κινητοποίησε όλους τους θεσμούς, ακόμη και την αστυνομία γιατί αδυνατούσε να δει τα παιδιά του. Και βρέθηκε ένας εισαγγελέας στα τελευταία 10-20χρόνια ο οποίος επέβαλε στην μητέρα να εφαρμόσει τη δικαστική απόφαση που του έδινε τα παιδιά του για μια βδομάδα. Είναι τρομερό να μην μπορούν εισαγγελείς, δικαστικοί, αστυνομικοί, να επιβληθούν σε έναν από τους δύο γονείς που θέλει να στερήσει από τον άλλο το παιδί». - paratiritis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου