«10.000 αυτοκτονίες σε πέντε χρόνια, η τελευταία ήταν του παιδιού μου»
Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του διοικητή του νοσοκομείου Ελπίς, Θεόδωρου Γιάνναρου στη ιστοσελίδα της ιταλικής εφημερίδας Corriere Della Sera. «Ο γιος μου ήταν 26 χρονών..Πριν λίγες μέρες πήρε τη ζωή του...είναι το τελευταίο θύμα σε μια λίστα ατελείωτη...»
«Από την αρχή της κρίσης, το 2011 έχασαν τη ζωή τους περίπου 10.000 άτομα, αυτοκτόνησαν. Είναι μια μεγάλη πόλη, όχι ένα χωριουδάκι. Μια μεγάλη πόλη εξαφανίσθηκε από τον χάρτη, ο γιος μου ήταν ένας από αυτούς... Δεν ξέρω με ποιον τρόπο κάποιος μπορεί να εξηγήσει αυτό που συνέβη.
Πολλά άτομα προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν, αλλά τους έσωσαν, ενώ δέκα χιλιάδες έχουν ήδη πεθάνει.Τώρα οι τράπεζες άρχισαν να παίρνουν τα σπίτια μας. Πόσους άλλους νεκρούς χρειάζονται για να καταλάβουν;.Σκέφτομαι συνεχώς αυτούς τους 10.000 νεκρούς που τερμάτισαν τη ζωή τους μέσα στη σιωπή.
Σκέφτομαι τον γιο μου.
Και σκέφτομαι ότι εάν στη Γερμανία πέθαινε ένα σκυλί με κακό τρόπο τότε θα ήταν σε όλες τις εφημερίδες και θα συζητιόταν στις τηλεοράσεις. Μα έχετε ακούσει ποτέ να μιλάνε για τους δικούς μας νέους, τους δικούς μας ηλικιωμένους που αυτοκτόνησαν; Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία είχε 20.000 νεκρούς, αλλά εκείνα ήταν χρόνια πολέμου. Τι προκάλεσε αυτή τη δική μας σφαγή; Είναι μια ερώτηση στην οποία δεν μπορώ να απαντήσω...
Μπορώ μόνο να πω ότι αυτή τη στιγμή
ντρέπομαι που είμαι Ευρωπαίος.
Μόλις έρθουν ασθενείς με ρωτάνε: τι πρέπει να πληρώσω για να εγχειριστώ εδώ; Τίποτα, απαντάω, είναι δημόσιο νοσοκομείο. Μετά μου δείχνουν το εισιτήριο που έχουν πάρει και καταλαβαίνω η λίστα αναμονής μοιάζει ατελείωτη.... μα με ένα καλό «φακελάκι» μπορείς να μπεις μπροστά στη σειρά.
Αυτά τα χρόνια με πλησίασαν από όλα τα κόμματα, αλλά έχω προσπαθήσει να μείνω ένας ελεύθερος άνθρωπος και να μη συμπορευτώ με κανέναν. Εξακολουθώ να παραμένω εδώ, να εργάζομαι για 1.400 ευρώ τον μήνα, πέντε φορές λιγότερο απ' ότι κάποια χρόνια πριν. Δεν μπορώ να επιτρέψω στον εαυτό μου να έχει την πολυτέλεια ενός αυτοκινήτου, κινούμαι με δίκυκλο. Πριν ο γιος μου φύγει με αυτό τον τρόπο, αισθανόμουν ακόμη προνομιούχος...»
____________________
* από την www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου