«Τα ελληνικά χρόνια της Μαρίας Κάλλας»

ΕΚΔΗΛΩΣΗ. Μαρία Κάλλας. Εκδήλωση με θέμα «Τα ελληνικά χρόνια της Μαρίας Κάλλας» (φωτογραφία) διοργανώνει απόψε Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007 στις 20.00 το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων (Μητροπόλεως 1 και Φιλελλήνων, Σύνταγμα, τηλ. 210-3709.081).
*από την εφημ.ΤΑ ΝΕΑ 27.09.07

Μαρία Κάλλας γεννήθηκε ως Άννα Μαρία Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Νέα Υόρκη. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς οι γονείς της, Ευαγγελία Δημητριάδη (από την Κωνσταντινούπολη) και Γιώργος Καλογερόπουλος (από τo Nεωχόριο Ιθώμης στό Μελιγαλά Μεσσηνίας), είχαν μεταναστεύσει στις Η.Π.Α. από την Αθήνα. Εκεί ο πατέρας της ανοίγει φαρμακείο και το 1929 αλλάζει το οικογενειακό επώνυμο από Καλογερόπουλος σε Callas. Τρία χρόνια αργότερα η Μαρία ξεκινά τα πρώτα μαθήματα πιάνου μαζί με τη μεγαλύτερη αδελφή της Υακίνθη. Σε ηλικία 11 ετών έλαβε το πρώτο βραβείο ως "σολίστ" σε διαγωνισμό παιδικών φωνών που είχε διοργανώσει ο ραδιοφωνικός σταθμός της Νέας Υόρκης W.O.R.
Στα 1937 έρχεται το διαζύγιο των γονιών της και η Μαρία ακολουθεί τη μητέρα της στην Αθήνα, όπου ήδη βρισκόταν η αδελφή της. Αρχικά, αν και μικρότερη από το ηλικιακό όριο εισαγωγής, εγγράφηκε στο Εθνικό Ωδείο του Καλομοίρη με καθηγήτρια τη Μαρία Τριβέλλα ενώ ένα χρόνο αργότερα βρέθηκε στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών όπου δίδασκε η Ελβίρα ντε Ιντάλγκο (Elvira de Hidalgo) και η οποία θεωρείται ως η κατ’ εξοχήν δασκάλα της Κάλλας.
Στις 2 Απριλίου 1939 κάνει το σκηνικό της ντεμπούτο ως Σαντούζα σε μία μαθητική παράσταση της "Αγροτικής Ιπποσύνης" (Cavalleria Rusticana) του Πιέτρο Μασκάνι από το Ωδείο Αθηνών. Λίγο πριν το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου έρχεται η πρώτη συνεργασία της με την εταιρεία της Λυρικής Σκηνής Αθηνών και στις 21 Οκτωβρίου του 1940, ερμηνεύει τραγούδια από τον Έμπορο της Βενετίας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο Βασιλικό Θέατρο. Η συνεργασία της με τη Λυρική Σκηνή θα συνεχιστεί και στις 21 Ιανουαρίου 1941 στην πρώτη της μελοδραματική εμφάνιση θα υποδυθεί τη Βεατρίκη στο έργο "Βοκκάκιος" του Φραντς φον Σουπέ στο κινηματοθέατρο Παλλάς.
Στις 27 Αυγούστου του 1942 στο θερινό θέατρο Παρκ στην Πλατεία Κλαυθμώνος, στην πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση σε όπερα, ερμηνεύει "Τόσκα" του Τζιάκομο Πουτσίνι. Την ίδια χρονιά συμμετείχε σε συναυλία της Λυρικής στη Θεσσαλονίκη. Στις 19 Φεβρουαρίου ερμηνεύει τη Σμαράγδα στον "Πρωτομάστορα" του Μανώλη Καλομοίρη, και εννέα μέρες αργότερα συμμετέχει σε μεγάλη συναυλία για τα συσσίτια της Νέας Σμύρνης στον κινηματογράφο Σπόρτινγκ. Στις 12 Δεκεμβρίου ερμηνεύει άριες του Μπετόβεν και του Ροσίνι σε συναυλία υπέρ των φυματικών.
*διαβάστε περισσότερα στην el.wikipedia.org/wiki/Μαρία_Κάλλας

Η Μαρία Κάλλας πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977, σε ηλικία 53 ετών. Κατ’ αυτό τον τρόπο κλείνει ο κύκλος της ζωής της πλέον εξαίρετης τραγουδίστριας του 20ού αιώνα και ίσως της ιστορίας της φωνητικής τέχνης των τριών τελευταίων αιώνων. Γεννημένη στις ΗΠΑ από Έλληνες γονείς, η Μαρία άρχισε τη μουσική της εκπαίδευση με τη διάσημη ελληνίδα τραγουδίστρια και μαέστρο Μαρία Τριβέλα, από το 1937 μέχρι και το 1939 και στη συνέχεια με την Ελβίρα Ιδάλγο, φημισμένη ισπανίδα σοπράνο, που είχε έλθει στην Ελλάδα το 1932. Η καριέρα της νεαρής καλλιτέχνιδας αρχίζει το 1940, στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας και σημειώνει συνεχή άνοδο. Όταν το 1945 η Μαρία φεύγει από την Ελλάδα, η κύρια πλευρά του χαρακτήρα της έχει ωριμάσει και έχει τραγουδήσει με μεγάλη επιτυχία το πλέον σημαντικό μέρος του ρεπερτορίου της. Οι εμφανίσεις της κατά τα επόμενα χρόνια, αρχικά στην Ιταλία και κατόπιν στις διάφορες χώρες της Ευρώπης και της υφηλίου και μεταξύ αυτών και της πατρίδας της, της Ελλάδας, την καθιερώνουν οριστικά. Η φωνή, η απόδοση και η εμφάνισή της ηλεκτρίζουν κάθε είδους κοινό.

Το μυστικό της μαγείας της πηγάζει από την ικανότητά της « να μεταφέρει στο μουσικό πλάνο τον πόνο του προσώπου που υποδύεται, τη νοσταλγική επιθυμία μιας χαμένης ευτυχίας, την αγωνιώδη αμφιβολία ανάμεσα στην ελπίδα και απελπισία, ανάμεσα στην υπερηφάνεια και την ικεσία, ανάμεσα στην ειρωνεία και τη μεγαλοψυχία. Τα πλέον αντίθετα και ποικίλα συναισθήματα, οι σκληρές παραπλανήσεις, οι φιλοδοξίες, η παθιασμένη τρυφερότητα, οι πλέον ακριβές θυσίες, όλα τα βάσανα της ψυχής, αποκτούν με το τραγούδι της μια μυστηριώδη αλήθεια». O μαέστρος Ρενέ Λέιμποβιτζ έγραψε: « Μοναδική ανάμεσα στις σοπράνο, η φήμη της θαυμαστής καλλιτέχνιδας έχει υπερβεί τα φυσιολογικά όρια της φήμης των μεγαλύτερων και των πλέον φημισμένων καλλιτεχνών».

Με τον τρόπο ερμηνείας της διαμόρφωσε την παραδοσιακή σκηνή της όπερας και την διεύρυνε ερμηνεύοντας έργα όπως το «Άνα Μπολένα» του Ντονιζέττι, «Πειρατής» του Μπελλίνι, «Μήδεια» του Τσερουμπίνι, «Ορφέας και Ευριδίκη» του Χάυδν και άλλα, ενώ συγχρόνως αναδημιουργούσε με τρόπο αξέχαστο και ίσως αμίμητο, πρόσωπα όπως Νόρμα, Αμίντα και Λουσία. Χωρίς να μειώσει τη κύρος του φωνητικού στυλ, εμβάθυνε τα λόγια και τη μουσική και δραματοποίησε σε βάθος την απόδοση των έργων. Γι’αυτό έδινε στα πρόσωπα ένα τραγικό αιφνιδιαστικό ανάστημα που εντυπωσίαζε βαθιά όσους την άκουγαν να τραγουδάει. Όπως έγραψε ο Μονσερά Καμπαγιέ, ή Μαρία Κάλλας μας άνοιξε μια πόρτα, μια πόρτα που ήταν κλειστή. Πίσω απ’ αυτή κοιμόταν όχι μόνο μουσική, αλλά και μεγαλεπήβολες ιδέες ερμηνείας. Μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε πράγματα που θα ήταν αδύνατο να γίνουν πριν απ’ αυτή.
Miguel Castillo Didier

www.grecia.cl/greek/dedicatoria/0609.htm (Ελληνική Πρεσβεία Σαντιάγο)