του Άρη Χατζηστεφάνου* Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ουγγαρία έχει πολλά να διδάξει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Ακολουθώντας η σοσιαλιστική κυβέρνηση τις οδηγίες του ΔΝΤ οδήγησε στα όρια της εξαθλίωσης τεράστιο τμήμα του λαού, με αποτέλεσμα την εκλογική της συντριβή. Ταυτόχρονα, η πολιτική του ΔΝΤ προκάλεσε πρωτοφανή διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, στρέφοντας μεγάλο τμήμα του πληθυσμού σε ακροδεξιές και νεοναζιστικές οργανώσεις.
Κύματα πανικού προς τις πολιτικές ηγεσίες των χωρών της Ευρώπης που σκοπεύουν να ακολουθήσουν τις αντιλαϊκές εντολές της ΕΕ και του ΔΝΤ εξακολουθεί να στέλνει το εκλογικό αποτέλεσμα από τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών που διεξήχθησαν την περασμένη Κυριακή στην Ουγγαρία. Η τρομακτική άνοδος της ακροδεξιάς και η πολιτική εξαφάνιση των σοσιαλιστών ανάγκασε αρκετούς ηγέτες της κεντροαριστεράς να ξανασκεφτούν το μέλλον τους. Το κύμα φάνηκε να φτάνει μέχρι και τις ακτές της Μεγάλης Βρετανίας, τη στιγμή μάλιστα που ο Γκόρντον Μπράουν ετοιμαζόταν να ανακοινώσει ένα νέο γύρο φορολογικών μέτρων. Κρύος ιδρώτας όμως έλουσε και τους σοσιαλιστές της Ισπανίας οι οποίοι (σε αντίθεση προφανώς με άλλες μεσογειακές χώρες) κατανοούν ότι παίζουν το μέλλον του κόμματός τους για τις επόμενες δεκαετίες. Με ανησυχία παρακολουθούν την άνοδο του δεξιού εθνικισμού στην Ουγγαρία και γειτονικές χώρες όπως η Σλοβακία και η Ρουμανία, οι οποίες διατηρούν σημαντικές ουγγρικές μειονότητες στα εδάφη τους.
Έχοντας ακολουθήσει πιστά τις διαταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το σοσιαλιστικό κόμμα της Ουγγαρίας γνώρισε μια από τις πλέον ταπεινωτικές ήττες που έχει υποστεί κυβερνών κόμμα στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Σε κατάσταση σοκ, ο υποψήφιος των σοσιαλιστών Ατίλα Μεστερχάζι, στάθηκε μπροστά στις κάμερες για να ανακοινώσει ότι το κόμμα του καταβαραθρώθηκε στο 19,3% από το 44% που απολάμβανε στις προηγούμενες εκλογές.
Σε απόσταση αναπνοής πίσω από τους σοσιαλιστές, με διαφορά μόλις τριών ποσοστιαίων μονάδων, φιγουράριζε το νεοφασιστικό κόμμα Γίομπικ, το οποίο συνεργάζεται με την οργάνωση Ουγγρική Φρουρά – μια ομάδα ενόπλων πραιτοριανών που παρελαύνουν συχνά στο κέντρο της Βουδαπέστης με ναζιστική περιβολή. Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου του Γιόμπικ μάλιστα είχε το θράσος να δηλώσει, στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τις εκλογές, ότι το κόμμα του ετοιμάζεται «να βάλει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των σοσιαλιστών» και ύστερα «να τους θάψει με δικά του έξοδα».
Στην πρώτη θέση, και με αγεφύρωτη διαφορά από τους αντιπάλους του, βρέθηκε το επίσης εθνικιστικό και ξενοφοβικό κόμμα Φίντεσζ, που συγκέντρωσε σχεδόν 53% των ψήφων και βάσει του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος καταλαμβάνει το 80% των εδρών του πρώτου γύρου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έστω και με μια μέτρια απόδοση στο δεύτερο γύρο, θα έχει εξασφαλισμένη, άνετη πλειοψηφία. Θεωρείται μάλιστα πολύ πιθανό ότι θα ξεπεράσει τα δυο τρίτα των εδρών, γεγονός που θα τους επιτρέψει να προχωρήσει σε ριζικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. Ούγγροι αλλά κυρίως ξένοι αναλυτές δεν έκρυβαν το φόβο τους για τη δημιουργία ενός απολυταρχικού κράτους στο εσωτερικό της ΕΕ που, όπως έλεγαν χαρακτηριστικά, θα κάνει την κυβέρνηση του ακροδεξιού Γεργκ Χάιντερ στην Αυστρία να θυμίζει παιδική χαρά.
Τηρουμένων των ιδεολογικών αναλογιών θα ήταν σαν να πάρει στις ελληνικές εκλογές 53% το ΛΑΟΣ, 19% το ΠΑΣΟΚ και 16% η Χρυσή Αυγή. Βεβαίως, η ουγγρική ακροδεξιά δεν στήριξε με τόσο πάθος την ακραία αντιλαϊκή οικονομική πολιτική του κυβερνώντος σοσιαλιστικού κόμματος. Αντιθέτως, τη στιγμή που η κυβέρνηση της Ουγγαρίας υποσχόταν στους διεθνείς οργανισμούς μείωση του δημόσιου ελλείμματος, τα κόμματα της Δεξιάς υπόσχονταν να το αυξήσουν με στόχο να δημιουργήσουν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας τα επόμενα χρόνια.
Είναι προφανές ότι οι σοσιαλιστές, που τώρα κινδυνεύουν με ουσιαστική εξαφάνιση από το πολιτικό σκηνικό, πλήρωσαν την απόλυτη «επιτυχία» του προγράμματος που επέβαλε στη χώρα το ΔΝΤ σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια η Ουγγαρία κατάφερε να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού από το 9,3% του ΑΕΠ σε μόλις 3,9% – ουσιαστικά δηλαδή ακολούθησε μια συνταγή οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής αυτοκτονίας σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Ανάλογης με αυτή που ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Κόβοντας τον αντίστοιχο 13 μισθό, αυξάνοντας το ΦΠΑ κατά 5% και παράλληλα το όριο συνταξιοδότησης κατά τρία χρόνια, το ΔΝΤ οδήγησε στα όρια της εξαθλίωσης ένα τεράστιο τμήμα του πληθυσμού. Η κατάσταση επιδεινώθηκε όμως και από την αναγκαστική επιστροφή πολωνών μεταναστών που τα τελευταία χρόνια είχαν βρει εργασία στη Δυτική Ευρώπη και τώρα επιστρέφουν στην πατρίδα τους ως απολυμένοι.
Η πολιτική του ΔΝΤ προκάλεσε πρωτοφανή, για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού στρέφοντας μεγάλο τμήμα του πληθυσμού σε ακροδεξιές και νεοναζιστικές οργανώσεις. Δεκάδες ήταν τα περιστατικά νεαρών που εξέφραζαν την οργή τους, καίγοντας καταυλισμούς τσιγγάνων Ρομά (όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα με τα σπίτια μεταναστών). Μόλις πριν από μερικούς μήνες η Ουγγαρία πάγωσε όταν νεοναζιστές έβαλαν φωτιά σε σπίτι τσιγγάνων, ενώ μέσα βρισκόταν ακόμη ένας πατέρας με το μόλις πέντε ετών γιό του. Μόλις οι δυο τους εγκατέλειψαν πανικόβλητοι το σπίτι, οι συγκεντρωμένοι τους εκτέλεσαν πυροβολώντας τους σχεδόν εξ επαφής!
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ουγγαρία, πριν οδηγηθεί σε αυτή την κατάσταση, είχε φτάσει γονυπετής στα σκαλιά των Βρυξελλών και της γερμανικής καγκελαρίας, ζητώντας οικονομική βοήθεια. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση όμως βλέποντας την αρνητική στάση του Βερολίνου κατέληξε στη χειρότερη δυνατή επιλογή του ΔΝΤ, υπογράφοντας την πολιτική της καταδίκη για αρκετά χρόνια – αν όχι δεκαετίες.
Την ίδια ώρα ξεπερνώντας κάθε όριο θράσους οι αρθρογράφοι του Τέταρτου Ράιχ, σε γερμανικές εφημερίδες όπως οι γερμανικοί Φαινάνσιαλ Τάιμς, σημείωναν ότι «αυτά συμβαίνουν εάν οι κυβερνήσεις καθυστερούν στις οικονομικές μεταρρυθμίσεις». Προχωρώντας ένα βήμα περισσότερο η Ταγκεσπίγκελ σημείωνε ότι «η Ουγγαρία θέτει σε δοκιμασία τις αρχές της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης». Εννοεί άραγε ο γερμανός αρθρογράφος ότι η χώρα δεν ήταν έτοιμη να απελευθερωθεί από την επιρροή της Μόσχας ή ότι θα πρέπει να ετοιμάζεται να καταληφθεί και πάλι από τη Γερμανία – για δεύτερη φορά σε λιγότερο από έναν αιώνα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου