Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ*
Παντού στεγνά φαράγγια φωνές από τα αθέριστα χωράφια που όλη νύχτα λαχταρούσαν το δρεπάνι σου.
Διομήδης Βλάχος, «Υπνος», Νέα Εστία, 1743 (Μάρτιος 2002)
Ηκρίση δείχνει τα ίχνη της. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρεοκοπούν καθημερινά, καταστήματα κλείνουν, εγκαταστάσεις αδειάζουν περιμένοντας νέους ενοικιαστές, που δεν εμφανίζονται. Απολύσεις σε όλες ανεξαιρέτως τις εταιρείες, μειώσεις μισθών στο Δημόσιο, γενικευμένη ανησυχία. Το σίγουρο είναι ότι στο εγγύς μέλλον θα θεωρείται τυχερός ο κάθε εργαζόμενος, αδιακρίτως ύψους αμοιβής. Ο καπιταλισμός, που μετά το 1989 προβλήθηκε ως καταυγάζων αστήρ της ευτυχίας του σύμπαντος, τείνει να ενταφιάσει και την ελάχιστη προσδοκία ενός καλύτερου κόσμου.
ΘΑ ΑΠΟΦΥΓΩ οποιαδήποτε μεμψιμοιρία για την ασυνέπεια των προεκλογικών εξαγγελιών του ΠΑΣΟΚ, διότι μοιάζει να πυροβολείς ένα σκιάχτρο. Αξίζει όμως να γίνει σοβαρή συζήτηση για την απουσία σχεδιασμού της κυβέρνησης.
Πέρα από τους πανηγυρισμούς για την εξασφάλιση νέου εξωτερικού δανείου που παραπέμπουν σε ασύγγνωστη ανοησία, οι αρμόδιοι οφείλουν να επεξεργαστούν επιτέλους ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση. Αν θεωρήσουμε ότι η διόγκωση του εξωτερικού χρέους δεν συνιστά παρά σύμπτωμα της παθογένειας του οικονομικού μοντέλου, της διεφθαρμένης διοίκησης, της υπερβάλλουσας δαπάνης σε εξοπλισμούς, των εξωνημένων πολιτικών και της εξαχρειωμένης πολιτικής πελατείας, τότε πώς θεραπεύονται τα αίτια; Με έμμεσους φόρους και περικοπές επιδομάτων απλώς επιδεικνύεται η κυβερνητική βούληση για μείωση των ταμειακών εκροών.
Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ των όρων της οικονομικής επαναδραστηριοποίησης απαιτεί σαφείς προτάσεις.
Ας μιλήσει η κυβέρνηση, πώς θα αντιμετωπίσει τις χιλιάδες ανέργων; Ποια είναι η πολιτική της για την εντεινόμενη φτώχεια; Πώς θα ενισχύσει την ενεργό ζήτηση, ώστε να αυξηθούν η κατανάλωση και η παραγωγή;
Πώς θα ρυθμίσει με στοιχεία κοινωνικής δικαιοσύνης το ασφαλιστικό πρόβλημα;
Ποια είναι η μέριμνα για την οργάνωση ενός συστήματος δημόσιας υγείας, πολλώ μάλλον σήμερα, σε συνθήκες οικονομικής ανέχειας και κοινωνικής εξαθλίωσης;
ΑΥΤΑ συγκροτούν τον πυρήνα του κοινωνικού ζητήματος κι όχι η προσαύξηση των ταμειακών εισροών. Το τελευταίο αποτελεί συμμόρφωση στις κατευθύνσεις προς τις οποίες πιέζει η διεθνής χρηματαγορά προκειμένου να εξασφαλίσει την αποπληρωμή των δανείων, επ' ουδενί όμως συνιστά όρο κοινωνικής ευημερίας.
ΦΟΒΑΜΑΙ ότι η αύξηση της φτώχειας και η επέκταση της ανεργίας θα ωθήσουν σε παραβατικές συμπεριφορές. Οπότε η συζήτηση περί ηθικής στα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης θα προδίδει ευχερώς την αναλγησία ενός κόσμου που βυθίζεται στον βούρκο του νεοφιλελευθερισμού.
Kardasi@econ.soc.uoc.gr
*από την εφημ. "Ελευθεροτυπία", Τετάρτη 14 Απριλίου 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου