Ειλημμένη είναι πλέον η απόφαση της κυβέρνησης Παπανδρέου να οδηγήσει τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτό αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας η χθεσινή επιστολή της κυβέρνησης διά του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου προς τον διευθυντή του ΔΝΤ Ντονιμίκ Στρος - Καν, τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν - Κλοντ Τρισέ και τον κομισάριο Ολι Ρεν. Με την επιστολή αυτή ζητείται ουσιαστικά η έναρξη της διαδικασίας ενεργοποίησης του μηχανισμού υπαγωγής της πατρίδας μας στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική εξουσία του ΔΝΤ και της ΕΕ. Τη Δευτέρα θα αφιχθούν στην Αθήνα εκπρόσωποι των ξένων δυναστών, για να ανακοινώσουν τους όρους τους, τους οποίους φυσικά θα αποδεχθεί ευχαρίστως και άνευ ουδεμιάς αντίρρησης η κυβέρνηση.
Είναι πλέον προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με πολιτική επιλογή της κυβέρνησης Παπανδρέου εντελώς άσχετης με τα συνήθως προβαλλόμενα οικονομικά προσχήματα δυσκολιών δανεισμού της χώρας ή επιβάρυνσής της με υπέρογκα ή δυσβάστακτα επιτόκια.
Αν η κυβέρνηση όντως ενδιαφερόταν για τα επιτόκια δανεισμού της χώρας, δεν θα προέβαινε σε καμιά κίνηση προσφυγής στο ΔΝΤ πριν κάνει το απλούστατο βήμα της έκδοσης νέων κρατικών ομολόγων.
Μόλις την Κυριακή αποφάσισαν οι υπουργοί Οικονομίας της Ευρωζώνης ότι είναι πρόθυμοι να δανείσουν στην Ελλάδα 30 δισεκατομμύρια ευρώ συν 10 - 15 δισ. του ΔΝΤ με επιτόκιο 5% για τα ευρωδάνεια, αν το ζητήσει η Αθήνα. Το ποσό αυτό υπερκαλύπτει τις φετινές δανειακές ανάγκες της χώρας, άρα οι τράπεζες που θα δάνειζαν τη χώρα μας ήταν βέβαιες ότι θα πάρουν οπωσδήποτε τα λεφτά τους.
Το γεγονός αυτό θα οδηγούσε με σχεδόν μαθηματική βεβαιότητα στον δανεισμό της χώρας με επιτόκιο γύρω στο 6%, καθώς αν οι τράπεζες ζητούσαν επιτόκια της τάξης του 7% και πάνω αυτό θα ωθούσε την ελληνική κυβέρνηση στον μηχανισμό του ΔΝΤ και της ΕΕ, με αποτέλεσμα οι τράπεζες να χάσουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ σε τόκους για το σύνολο του ποσού και της χρονικής διάρκειας των ελληνικών δανείων!
Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν το έκανε αυτό. Ακύρωσε στην «πράξη την απόφαση της Ευρωζώνης για στήριξη. Δεν έβγαλε ομόλογα και ξεκίνησε τη διαδικασία υπαγωγής της χώρας στο ΔΝΤ χωρίς καν να δοκιμάσει τις επιπτώσεις στις αγορές του μηχανισμού στήριξης. Αρα δεν την ενδιαφέρει το κόστος δανεισμού από τις αγορές, όπως ισχυριζόταν ότι επιδιώκει ο πρωθυπουργός.
Εννοείται ότι οποιαδήποτε έκδοση ελληνικού κρατικού ομολόγου από εδώ και πέρα δεν έχει καμιά σχέση με τις προηγούμενες, καθώς πλέον η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες υπό την εξουσία του ΔΝΤ.
Από τη στιγμή όμως που καθίσταται προφανές ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν φέρνει το ΔΝΤ στην Ελλάδα για λόγους αδυναμίας εξεύρεσης δανείων, λογικό είναι να αναζητήσει κανείς για ποιους λόγους το φέρνει.
Ο βίος και η πολιτεία αυτού του μισητού διεθνούς οργανισμού που εξευτελίζει την κρατική κυριαρχία των χωρών που πέφτουν στα νύχια του, μας δίνει την απάντηση για τους επιδιωκόμενους ανομολόγητους στόχους της κίνησης του πρωθυπουργού.
Οπου πάει το ΔΝΤ εξαπολύει κύμα απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων. Μειώνει τους μισθούς και τις συντάξεις τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Απελευθερώνει τις απολύσεις και εκτοξεύει την ανεργία στα ύψη. Εκποιεί ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία. Αποδομεί το κοινωνικό κράτος, περικόπτοντας όσο το δυνατόν περισσότερες παροχές.
Καταστρέφει τα δημόσια συστήματα παιδείας και υγείας προσπαθώντας να ιδιωτικοποιήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος τους. Αυξάνει κατά 3 ή 5 ή και περισσότερες μονάδες τον ΦΠΑ. Αυξάνει τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, των εισιτηρίων των λεωφορείων και πάει λέγοντας... Αυτή δηλαδή είναι η μοίρα που περιμένει πλέον τους Ελληνες.
Μαζική μείωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μεσαίων και των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, με στόχο την ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των πλουσιότερων.
ΚΑΤΑΝΤΙΑ
Η «Ψωροκώσταινα» του μέλλοντός μας
Οι προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου έδιναν επί δεκαετίες ολόκληρες την ιδεολογική μάχη εναντίον της θεωρίας της Δεξιάς της υποτέλειας και της αμερικανοκρατίας των μετεμφυλιακών χρόνων που παρουσίαζε την Ελλάδα ως «Ψωροκώσταινα» για να δικαιολογήσει την πολιτική της, που είχε καταδικάσει τη χώρα στη μιζέρια. «Ψωροκώσταινα» σήμαινε χώρα δήθεν προορισμένη από τη μοίρα της να είναι αιωνίως εξαθλιωμένη. Πού να φανταζόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου όμως ότι μισόν αιώνα αργότερα μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον γιο του θα στρεφόταν στο ΔΝΤ, για να ξανακάνει με τη βοήθειά του την Ελλάδα και πάλι «Ψωροκώσταινα» με φτωχό λαό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου