40 χρόνια μετά από το Μάη του 1968

Μαζί με την Κυριακάτικη ΑΥΓΗ 30 Δεκέμβρη 2007 κυκλοφόρησε σε ειδική έκδοση για τους αναγνώστες το Ημερολόγιο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ 2008 αφιέρωμα στον Γαλλικό Μάη . Μια θαυμάσια δουλειά του Τμήματος Πολιτισμού του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων & της Οικολογίας και της Βάσως Αβραμοπούλου. Με πολλές φωτογραφίες από την εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι που αν και 40 χρόνια παραμένει ορόσημο και σημείο αναφοράς για τα Κοινωνικά Κινήματα...

*από την Κυριακάτικη ΑΥΓΗ 30.12.2007

Από τον Χατζιδάκι στον Ζαχόπουλο*

Του Κώστα ΒΟΥΛΓΑΡΗ
Ο χώρος του πολιτισμού έχει σήμερα ένα μοναδικό προνόμιο: βρίσκεται αρκετά έξω απ' τον ορίζοντα του πολιτικού κόσμου. Αν για όλους τους άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής υπάρχουν συνάφειες και εγγύτητες, με αποτέλεσμα οι ασκούμενες πολιτικές να διαθέτουν κάποια άμεση σχέση με το αντικείμενό τους, στον χώρο του πολιτισμού η απόσταση είναι χαώδης. Αλλού πάνε οι πολιτικές, αλλού παράγεται ο πολιτισμός, αλλού εκφράζεται η καλλιτεχνική ευαισθησία. Και από την άποψη της τέχνης, ευτυχώς.
Όσο μεγαλύτερη είναι όμως η απόκλιση, τόσο πιο αμετροεπής και χοντροκομμένη είναι η κυβερνητική εμπλοκή, σε όποιες πλευρές του πολιτισμού άπτονται της κρατικής παρέμβασης, η οποία τώρα έχει φθάσει στο έσχατο επίπεδο: στα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ., η πλέον ισχυρή διαδικασία είναι το περιβάλλον της συζύγου του πρωθυπουργού, ακόμη και το κοσμικό της σαλόνι. Θέλω να πω, ότι η πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης δεν αφορά μόνο τα όσα έπραξε ή δεν έπραξε το ΥΠΠΟ, αλλά πρωτίστως την ίδια την κυβερνητική αντίληψη για τον πολιτισμό, η οποία εκφράσθηκε με την τοποθέτηση των συγκεκριμένων προσώπων στην ηγεσία του ΥΠΠΟ, και πρώτα απ' όλα του φιλολόγου εκ Θεσσαλονίκης κ. Ζαχόπουλου, υπό την επιτροπεία του οποίου λειτουργούσε το υπουργείο.
Βέβαια όλες οι πολιτικές για να ασκηθούν χρειάζονται, στους επιμέρους τομείς, και κάποιους ανθρώπους που έχουν μια ορισμένη σχέση με τον κάθε χώρο. Έτσι, επιπλέον, τοποθετήθηκαν π.χ. ο συγγραφέας Δημήτρης Νόλλας πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ ή ο κριτικός θεάτρου Ηρακλής Λογοθέτης σύμβουλος του υπουργείου, επιλογές καθ' όλα σεβαστές και αν θέλετε εύλογες. Το πρόβλημα όμως βρίσκεται στο ρόλο που καλούνται να παίξουν οι πνευματικοί άνθρωποι, μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο. Μήπως οδηγούνται στην αυτοακύρωσή τους; Για παράδειγμα, ο Δημήτρης Νόλλας, ο οποίος παραιτήθηκε την ίδια μέρα με τον κ. Ζαχόπουλο, σε μια συνέντευξή του στα Νέα της προηγούμενης Δευτέρας σπεύδει να υπερασπιστεί, όχι μόνο το μέχρι σήμερα αλλά και το μελλοντικό έργο του ΕΚΕΒΙ, το οποίο μάλιστα "έχει επικεφαλής του μια διευθύντρια μεγάλου βεληνεκούς". Ο λόγος για την κ. Κατρίν Βελισσάρη, της οποίας η όποια σχέση με τα γράμματα και το βιβλίο τεκμαίρεται μόνο στο επίπεδο των δημοσίων σχέσεων. Όσο για τον ορίζοντα των στόχων της και το βεληνεκές της πολιτικής της, είναι νομίζω ενδεικτικό πως το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου δεν αποστέλλει στις "Αναγνώσεις", δηλαδή σε ένα από τα πέντε ένθετα βιβλίου στον ελληνικό Τύπο, ούτε τις ανακοινώσεις του, δηλαδή τα δελτία Τύπου, για τις δραστηριότητες του οργανισμού στο χώρο του βιβλίου...
Το μέτρο σύγκρισης, για τους απελθόντες και τους επόμενους, σε όλους τους τομείς του πολιτισμού, αυτής ή της άλλης διακυβέρνησης, δεν μπορεί να είναι μια χρηστή διοίκηση εντεταλμένων υπαλλήλων, αλλά η θητεία του Μάνου Χατζιδάκι στην ΕΡΤ. Αυτός δεν καταρράκωσε την καλλιτεχνική του υπόσταση και το όνομά του, δεν διηύθυνε απλώς μια κρατική υπηρεσία, αλλά προσπάθησε να πραγματώσει, στο πεδίο της ραδιοφωνίας, έναν στόχο καλλιτεχνικό. Ο Χατζιδάκις ποτέ δεν ταυτίστηκε με την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, με τη διαδρομική καμαρίλα, δεν συμβιβάστηκε με την αντίληψη της αργομισθίας. Βρισκόταν πάντα σε διαρκή σύγκρουση, με όλους και με όλα. Δεν έπαψε, ούτε στιγμή, να είναι καλλιτέχνης, και μόνο καλλιτέχνης. Ποτέ εντεταλμένος υπάλληλος.
Τι κατάφερε; Μας άφησε το Τρίτο πρόγραμμα, το οποίο, παρά τις παντοειδείς υποβαθμίσεις που έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια, συνεχίζει να αποτελεί μια όαση στα ερτζιανά και να έχει αρκετές δεκάδες χιλιάδες ακροατές, τακτικούς ή περιστασιακούς. Παραμένει ένα, συστηματικά υποφωτισμένο αλλά εξαιρετικά προωθημένο, διακριτό κομμάτι της πολιτιστικής μας πραγματικότητας. Μάλιστα, η μικρή εμβέλεια των πομπών του αναγκάζει πολλούς να προστρέχουν στην ψηφιακή λήψη. Αλλά κι εκεί δημιουργείται συνωστισμός: οι διαθέσιμες συνδέσεις του Τρίτου δεν επαρκούν, αφού η ζήτηση των ακροατών είναι πολλαπλάσια. Έτσι, κάθε τόσο μέσα στη μέρα, επιχειρούμε, πάλι και πάλι, να συνδεθούμε με τη συχνότητά του. Και για να είναι πιο εύκολη αυτή η συνεχής απόπειρα, βάζουμε στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή μας το λογότυπο του Τρίτου, κάποιοι μάλιστα ενσωματώνουν σε αυτό τη φωτογραφία του Χατζιδάκι. Εν ολίγοις, ο Μάνος Χατζιδάκις δεν βρίσκεται μόνο μέσα στις καρδιές μας και στην ευαισθησία μας, με το μουσικό του έργο. Μας κοιτάζει, με εκείνο το μοναδικό χαμόγελό του, από τις οθόνες μας, μέσω του έργου που άφησε το θυελλώδες πέρασμά του από μια κρατική υπηρεσία. Αν όμως αύριο κλείσει το ΕΚΕΒΙ, πόσοι θα αντιληφθούν την απουσία του περιβόητου αυτού θεσμού από την επικράτεια του βιβλίου ή της συγγραφικής δημιουργίας;
Οι αποστάσεις λοιπόν των καλλιτεχνών από τους μηχανισμούς της κυβερνητικής εξουσίας είναι ζωτικός όρος της ύπαρξής τους. Αυτός άλλωστε είναι ο κανόνας σήμερα, χωρίς να σημαίνει πως αποκλείεται, για λόγους αρχής, η όποια εμπλοκή τους. Αλλά αυτή δεν μπορεί παρά να είναι ανάλογη με εκείνη του Χατζιδάκι, που επέπεσε ως ταύρος εν υαλοπωλείω, δικαιώνοντας ταυτόχρονα τον κανόνα και την εξαίρεση.
Ναι, αλλά δεν έχουμε και πολλούς σαν τον Χατζιδάκι. Άρα, μήπως είναι θέμα μεγέθους; Όχι, είναι θέμα στάσης, είναι θέμα πολιτικής και πνευματικής ευθύνης όσων επιλέγουν να αναλάβουν αξιώματα στον δημόσιο χώρο. Ναι, αλλά πρέπει να λειτουργήσουν και οι υπηρεσίες, θα αντιτείνει κάποιος. Μήπως είναι προτιμότερο να αναλαμβάνουν τη δουλειά οι διοικητικοί διευθυντές; Δεν ξέρω∙ το σίγουρο πάντως είναι, πως η διακόσμηση της μιζέριας, με ολίγη διανόηση δίπλα στους υποτακτικούς, πάντα ήταν κακόγουστη.

*από την Κυριακάτικη ΑΥΓΗ 30.12.2007

για γέλια και κλάμματα...

*από ΤΑ ΝΕΑ 29 & 30 Δεκ. 2007

Βολές κατά Μαξίμου που δεν στάθμισε εγκαίρως το μέγεθος του θρίλερ

Κορυφαίοι υπουργοί και υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη παρακολουθούν με σοκ και δέος τη μεγαλύτερη κρίση που έχει προκύψει στην κυβέρνηση και το κόμμα τους, χωρίς να τολμούν να παρέμβουν
Ασκήσεις σιωπής στην κυβέρνηση

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ Λ. ΠΟΛΙΤΗΣ

Άφαντοι και βουβοί οι κορυφαίοι υπουργοί και τα υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη παρακολουθούν με σοκ και δέος τη μεγαλύτερη κρίση που έχει προκύψει στην κυβέρνηση και το κόμμα τους. Κρίση, η οποία κάθε μέρα που περνά προσλαμβάνει νέες επικίνδυνες διαστάσεις και κανείς στην κυβέρνηση δεν μπορεί να προβλέψει «πού θα σταματήσει ο κατήφορος», όπως χαρακτηριστικά λέει κορυφαίος υπουργός.
«Η μόνη λογική και υπεύθυνη στάση ενός κορυφαίου πολιτικού στελέχους απέναντι στα όσα συμβαίνουν είναι η σιωπή. Να βγω για να πω ποιο πράγμα ακριβώς; Ποιον να υπερασπιστώ και για ποιον λόγο; Δεν σιωπώ από φόβο, αλλά πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Φοβάμαι μήπως αντί να βοηθήσω, τελικά βλάψω την κυβέρνηση. Βρισκόμαστε στην αρχή του ξετυλίγματος του κουβαριού μιας απίστευτης ιστορίας που κανείς δεν ξέρει πόσοι σκελετοί υπάρχουν ακόμη στην ντουλάπα. Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι δεν γνωρίζουν ούτε στο Μέγαρο Μαξίμου το σύνολο της υπόθεσης. Βρίσκονται και αυτοί στο Μαξίμου σε κατάσταση σοκ, όπως όλοι μας», έλεγε χθες κορυφαίος υπουργός, ο οποίος συνήθως είναι λαλίστατος και υπερασπίζεται με πάθος την κυβέρνηση σε όλες τις δύσκολες στιγμές της. Πίσω από την επικαιρότητα. Άλλος υπουργός εμφανίζεται ιδιαίτερα ανήσυχοςδιότι, όπως εξηγεί, το Μέγαρο Μαξίμου δεν στάθμισε εγκαίρως το μέγεθος αυτής της ιστορίας-θρίλερ. «Έπρεπε από την πρώτη στιγμή πέντε, έξι κορυφαία στελέχη που έχουμε πολιτική εμπειρία να βρεθούμε, να βάλουμε κάτω όλα τα στοιχεία που υπήρχαν με τη βοήθεια των πρώην υπουργών Πολιτισμού και ειδικών, να κάνουμε φύλλο και φτερό τις υποθέσεις που έχει χειριστεί ο Ζαχόπουλος στα κοινοτικά κονδύλια και αμέσως να βγάλουμε εμείς στη δημοσιότητα οτιδήποτε ύποπτο. Τώρα σερνόμαστε πίσω από την επικαιρότητα», τονίζει με έμφαση ο υπουργός. Και προσθέτει: «Δεν υπήρξε επίσης οργανωμένος χειρισμός για την περίφημη ροζ κασέτα. Έπρεπε πριν την παραδώσει στον εισαγγελέα ο κ. Ανδριανός, και είχαμε ενημερωθεί κάποιοι άνθρωποι, να εξετάσουμε τα υπέρ και κατά μιας τέτοιας κίνησης και να αναλάβουμε αμέσως με δηλώσεις τη στήριξη του Πρωθυπουργικού Γραφείου». Ούτε κουβέντα. Επί δέκα ημέρες η κυβέρνηση δέχεται διαρκή πλήγματα, αλλά οι κορυφαίοι υπουργοί σιωπούν. Οι κ.κ. Β. Μεϊμαράκης, Γ. Αλογοσκούφης, Πρ. Παυλόπουλος, η κ. Ντόρα Μπακογιάννη είναι... άφαντοι. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι δεν μιλούν ούτε καν οι τέσσερις υπουργοί που συνεργάστηκαν με τον κ. Ζαχόπουλο- δηλαδή, η κ. Φάνη Πετραλιά, ο κ. Π. Τατούλης, ο κ. Γ. Βουλγαράκης και ο κ. Μ. Λιάπης. «Εάν όλοι αυτοί ήταν σίγουροι όταν είχαν έλεγχο στο υπουργείο τους, επόπτευαν όπως είχαν υποχρέωση τον Ζαχόπουλο και ήξεραν τι πραγματικά έκανε ο υφιστάμενός τους γενικός γραμματέας ήδη θα είχαν πάρει θέση και θα έβαζαν τα πράγματα στη θέση τους. Είναι οι μόνοι που θα μπορούσαν να σώσουν αυτή την ώρα την κυβέρνηση και να προστατεύσουν τον Πρωθυπουργό, ο οποίος δέχεται προσωπικές επιθέσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης», λέει κορυφαίο κομματικό στέλεχος. Και προσθέτει: «Το γεγονός ότι δεν το κάνουν με ανησυχεί πολύ. Τόσο η κ. Πετραλιά όσο και ο κ. Βουλγαράκης, αλλά και ο κ. Λιάπης, άνθρωποι - και οι τρεις- ευνοημένοι απο τον Κώστα Καραμανλή, είχαν κάθε λόγο να στηρίζουν αυτή την ώρα και τον πρόεδρό τους και την κυβέρνηση. Επομένως, δεν γνωρίζουν τη δράση Ζαχόπουλου και φοβούνται να πάρουν θέση για μη διαψευσθούν από ενδεχόμενες αποκαλύψεις που θα δουν το φως της δημοσιότητας».
Σε πανικό και οι βουλευτές
ΑΙΧΜΕΣ Το πεπρωμένο


* απόκομμα από την εφ. ΤΑ ΝΕΑ 29 & 30 Δεκ. 2007

Ματιές: Ζαχόπουλος*

Του ΛΕΥΤΕΡΗ Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
Oι χαρτορίχτρες, όταν ρίχνουν τα χαρτιά, αφήνουν κάθε τόσο, για 5-10 λεπτά, την τράπουλα στο τραπέζι «για να κρυώσουν», όπως λένε, τα φύλλα και να αποκαλύψουν πιο ψύχραιμα τα μυστικά τους. Τη μέθοδο αυτή ακολούθησα κι εγώ ως προς την υπόθεση Ζαχόπουλου. Άφησα για περίπου μια εβδομάδα «να παγώσουν» δεδομένα, φήμες, κουτσομπολιά, καταγγελίες κ.λπ., να περάσουν και τα Χριστούγεννα και ύστερα να καταπιαστώ με το θέμα.
Πρώτα πρώτα πρέπει να πω ότι γνωρίζω τον Ζαχόπουλο. Βρεθήκαμε τουλάχιστον δέκα φορές σε ταβέρνες, παρουσιάσεις βιβλίων, θεατρικές πρεμιέρες, εκθέσεις ζωγραφικής και είπαμε πολλά. Την τελευταία φορά, μάλιστα, πριν από δέκα μέρες, κουβεντιάσαμε με μπόλικο... ηλεκτρισμό στις λέξεις μας, ενώπιον του υπουργού Πολιτισμού Μιχ. Λιάπη, για θέματα που αφορούν την πνευματική ιδιοκτησία και τα οποία δεν προωθούσε σωστά, κατά τη γνώμη μας- εκπρόσωπος δημιουργών- ο τέως γενικός γραμματέας του υπουργείου.
Ένα καινούργιο δεδομένο που έχουμε πια είναι ότι η υπάλληλος του ΥΠΠΟ- δεξί χέρι του Ζαχόπουλου για δυόμισι χρόνια και κατηγορουμένη για εκβίασηείναι ήδη προφυλακισμένη. Που σημαίνει ότι δεν έπεισε ανακριτή και εισαγγελέα, όπου οδηγήθηκε με χειροπέδες(!), ότι δεν εξεβίαζε τον Ζαχόπουλο. Για να τον εκβιάζει, όμως, «κάτι» θα είχε στα χέρια της. Δεν εκβιάζει κανείς κάποιον, χωρίς να έχει στοιχεία ή έστω σοβαρές ενδείξεις για μια παρανομία του. Κυκλοφορούν και δημοσιεύονται φήμες, ότι η εν λόγω κυρία (Εύη Τσέκου) διατηρούσε ερωτικό δεσμό με τον Ζαχόπουλο. Η ίδια το διαψεύδει. Ο Ζαχόπουλος, επίσης, που γνωρίζω, είπαμε, δεν έδειχνε άνθρωπος που «τσιλημπουρδίζει». Παντού πήγαινε με τη γυναίκα του, μια αξιοπρεπή κυρία, την οποία πρόσεχε σαν τα μάτια του, πείθοντας τους πάντες ότι τη σέβεται και την αγαπάει. Αλλά κι αν ακόμα ο Ζαχόπουλος τσιλημπούρδιζε διακριτικά ή ήταν βαριά ερωτευμένος, δεν δικαιολογεί την απόφασή του να πηδήξει από τη βεράντα του σπιτιού του, για να σκοτωθεί! Οι εποχές του Μιμίκου και της Μαίρης έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Άρα το κίνητρο για την αυτοκτονία δεν μπορεί να είναι ερωτικό. Υπάρχει ωστόσο ο εκβιασμός, που τον δέχονται ανακριτής και εισαγγελέας. Και υπάρχει και μια επιστολή του Ζαχόπουλου, σε φίλο του, η οποία σε εκβιασμό αναφέρεται. Αλλά ο εκβιασμός αυτός, για 200 χιλιάρικα, δεν μπορεί να αφορά έκνομη δραστηριότητα του πρώην γενικού γραμματέα, από την οποία, ο ίδιος ή φιλικά του πρόσωπα απεκόμισαν τεράστια ποσά. Πρόκειται για «ψιλικατζήδικη» δουλειά. Και δεν ρίχνεται κανείς στο κενό για ψιλοδουλειές. Τις «καθαρίζει» μόνος του ή δανείζεται τα 200 χιλιάρικα από κάποιον γνωστό του και λύνει το πρόβλημα. Υπάρχουν, όμως και οι κασέτες της κυρίας. Κασέτες που τις είδαν, χωρίς να ελέγξουν το περιεχόμενό τους, δύο γνωστοί δημοσιογράφοι. Αλλά η Τσέκου, λέει τώρα, ότι δεν έχει κασέτες ούτε τις πήγε στους δημοσιογράφους για να εκβιάσει ή να «τελειώσει» τον Ζαχόπουλο. Οι κασέτες, ωστόσο, υπάρχουν! Και βρέθηκαν και στο γραφείο του Πρωθυπουργού! Και την ίδια στιγμή λέγονται πολλά (και γράφονται) για διαχείριση δισεκατομμυρίων από τον Ζαχόπουλο, αποχαρακτηρισμούς διατηρητέων κτιρίων κ.λπ.! Και, βέβαια, έχουμε και την «παραίτηση» του πρώην γενικού γραμματέα!
Σκοτεινή υπόθεση. Ήδη διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση από τον εισαγγελέα, ανοίγονται λογαριασμοί και αίρεται το απόρρητο τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Να δούμε πού θα καταλήξει το πράγμα...

* απόκομμα από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Σάββατο-Κυριακή 28 & 29 Δεκ. 2007

Οργιο φημών για τον Ζαχοπουλο

Σοκ προκαλεί στην κυβέρνηση και στο Μέγαρο Μαξίμου το απονενοημένο διάβημα του παραιτηθέντος γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, Χρήστου Ζαχόπουλου, λόγω και της στενής σχέσης του με τον πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Σκοτάδι επικρατεί γύρω από τα αίτια που τον οδήγησαν στην πράξη αυτή, αν και υπάρχει έντονη φημολογία σχετικά με διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων, αποχαρακτηρισμούς διατηρητέων μνημείων, αλλά και μια προσωπική σχέση τού πρώην γενικού γραμματέα του ΥΠ.ΠΟ.
Εν τω μεταξύ, εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται κρίσιμη η κατάσταση της υγείας του κ. Ζαχόπουλου, καθώς το βράδυ παρουσίασε έντονη εσωτερική αιμορραγία. Οι γιατροί προχώρησαν σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση οστεοσύνθεσης των πολλαπλών καταγμάτων και μετά του χορηγήθηκαν 15 φιάλες αίματος. Στο τελευταίο ανακοινωθέν των γιατρών του "Ευαγγελισμού" χθες το μεσημέρι αναφερόταν πως η κατάσταση είναι σταθερή, αλλά κρίσιμη. Παράλληλα, επισημάνθηκε ότι ο ασθενής υπεβλήθη σε εξωτερική οστεοσύνθεση των πολλαπλών καταγμάτων που φέρει και παρακολουθείται από τους γιατρούς με στόχο τη διαφυγή του κινδύνου.

Οι λόγοι της παραίτησης και της απόπειρας αυτοκτονίας θεωρείται πως σχετίζονται με επεισόδιο , στο οποίο πρωταγωνιστούσε στενή πρώην συνεργάτης του κ. Ζαχόπουλου, η οποία χειριζόταν τις σημαντικότατες υποθέσεις - και υψηλού οικονομικού πλαφόν - του γραφείου του που είχαν σχέση με κονδύλια του Γ` ΚΠΣ, το χειρισμό υποθέσεων αγοράς ακινήτων από ιδιώτες και τον αποχαρακτηρισμό κηρυγμένων ως αρχαιολογικών χώρων οικοπέδων ιδιωτών από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), στο οποίο προήδρευε.
Κύκλοι του υπουργείου Πολιτισμού συνέδεαν την παραίτηση Ζαχόπουλου, η οποία φέρεται ότι υποβλήθηκε όταν εκλήθη εσπευσμένως από το Μέγαρο Μαξίμου, με την παραίτηση του Νίκου Κορκολόπουλου, προέδρου στο Ταμείο Διαχείρισης Πιστώσεων Αρχαιολογικών Έργων, όργανο που διαχειριζόταν αρχαιολογικά κονδύλια και κονδύλια που σχετίζονταν με ιδιώτες.
Μέλη του ΚΑΣ πιστοποιούσαν πως στη θητεία τού (προεδρεύων και με διπλή ψήφο) πρώην γενικού γραμματέα έγιναν οι περισσότεροι αποχαρακτηρισμοί δεσμευμένων ως "αρχαιολογικών χώρων" ή και μη χαρακτηρισμοί οικοπέδων ιδιωτών, στα οποία υπάρχουν ενδείξεις αρχαιοτήτων. Κάτι που θεωρείται πως έχει μεγάλο οικονομικό αντίκρισμα από την πλευρά των ιδιωτών και μπορεί να τους κάνει πολύ γενναιόδωρους.
Ακόμη, τα στοιχεία αποδεικνύουν πως στη δραστηριότητα του γραφείου τού γενικού γραμματέα την ίδια περίοδο πραγματοποιήθηκαν αρκετές αγορές ολόκληρων έτοιμων κτιρίων από ιδιώτες για λογαριασμό του Δημοσίου, καθώς και ότι πολλές χορηγήσεις από τον ειδικό λογαριασμό του υπουργείου Πολιτισμού φέρουν την υπογραφή του.
Επανειλημμένα δημοσιεύματα ήταν που τελικώς σταμάτησαν στο παρά πέντε την επιχείρηση αποχαρακτηρισμού οικοπέδου σε αρχαιολογικό χώρο, όπου έχουν εντοπιστεί υπολείμματα του περίλαμπρου ναού της Αρτέμιδος Αγροτέρας στο Μετς (στην οδό Αρδηττού), που είχε καταφέρει να χαρακτηρίσει και να διατηρήσει με νύχια και με δόντια η Μελίνα Μερκούρη.
Δεν είχαν όμως την ίδια τύχη άλλοι χώροι που αποχαρακτηρίστηκαν "σιωπηλά", όπως π.χ. πάνω από το διατηρητέο σπήλαιο Αλεπότρυπα ή στη Μάνη, που απελευθερώθηκαν για να χτιστούν μελλοντικά ξενοδοχειακές μονάδες.
Το γραφείο του γενικού γραμματέα δεν ήταν άμοιρο ευθυνών για την απελευθέρωση των ανά τη χώρα θαλασσών, όπου υπάρχουν αρχαία ναυάγια, μέσω νέου νόμου, κίνηση που ευνόησε ιδιωτικά γραφεία καταδύσεων στα ξέφραγα πλέον παράλια. Επίσης, πρωτοστάτησε στην κατάργηση αρκετών απαλλοτριώσεων προς ιδιώτες, στο πλαίσιο μιας "άφατης" στρατηγικής, καθώς υπάρχουν πολλά χρέη του Δημοσίου σε αυτόν τον τομέα.
Την τελευταία στιγμή αποσοβήθηκε επίσης - χάρη σε δημοσιεύματα - η επιχείρηση χρήσης της Ακρόπολης και του χώρου μπροστά από το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, δίχως καν καταβολή τελών στο Ελληνικό Δημόσιο, από εταιρεία λαμπτήρων και αυτοκινητοβιομηχανία αντιστοίχως, για διαφημίσεις, κάτι που είχε ξεκινήσει από το ίδιο γραφείο.
Η γυναίκα "κλειδί", η οποία φέρεται ότι ήταν αυτή που εκβίαζε τον κ. Ζαχόπουλο, ήταν υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του γραφείου του.
Σύμφωνα με πληροφορίες, κατηγορείται για εκβίαση και ηθική αυτουργία σε απόπειρα αυτοκτονίας, καθώς τρεις υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού, και στενοί συνεργάτες του κ. Ζαχόπουλου, κατέθεσαν στην ασφάλεια ότι γνώριζαν πως ο τέως γενικός γραμματέας είχε πέσει θύμα εκβιασμού.
Από τις καταθέσεις των τριών υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού (δύο άνδρες μια γυναίκα), προκύπτει ότι η γυναίκα που τον εκβίαζε ήταν το "δεξί χέρι" του κ. Ζαχόπουλου επί τριάμισι χρόνια, και συχνά τον απειλούσε πως αν δεν την μονιμοποιούσε θα έδινε στη δημοσιότητα φωτογραφία του σε εντελώς προσωπικές στιγμές.


[Συντάκτης:Γιάννης Μ. Νέγρης]
[Δημοσιεύτηκε http://www.aegeantimes.gr/article.asp?id=20468&type=4

EΣΗΕΑ: ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ.
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤ?ΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΟΥ ΤΩΝ ΤΑΜΕΙΩΝ ΜΑΣ

EΣΗΕΑ (Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών)

Ερωτήματα για τη διαχείριση κονδυλίων του ΥΠΠΟ από τον Χρ.Ζαχόπουλο

«Περίεργες» υποθέσεις με Κονδύλια άνω των δύο δισ. ευρώ

ΑΠΕ Κονδύλια άνω των δύο δισ. ευρώ διαχειρίστηκε ο Χρ.Ζαχόπουλος στο υπουργείο Πολιτισμού από το 2004Αθήνα Πολλά ερωτήματα για τη διαχείριση κονδυλίων του υπουργείου Πολιτισμού από ειδικούς λογαριασμούς, από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης και από προγράμματα όπως η Κοινωνία της Πληροφορίας, αφήνει αναπάντητα η απόπειρα αυτοκτονίας του τέως γενικού γραμματέα του ΥΠΠΟ, Χρήστου Ζαχόπουλου.Όπως γράφει τη Δευτέρα η εφημερίδα Τα Νέα, ο κ. Ζαχόπουλος, ο οποίος διαχειρίστηκε από το 2004 «εν λευκώ» πάνω από δύο δισ. ευρώ στο υπουργείο Πολιτισμού, φαίνεται πως έχει στο ενεργητικό του ρεκόρ προσλήψεων συμβασιούχων στις υπηρεσίες του ΥΠΠΟ, καθώς οι δαπάνες για την πρόσληψη εργαζομένων με σύμβαση έργου από 100.000 ευρώ το 2004, εκτινάχθηκαν σε πάνω από πέντε εκατ. ευρώ το 2005 και το 2006, ενώ φέτος αναμένεται να ανεβούν συνολικά σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα.
Είχε επίσης ρεκόρ αποχαρακτηρισμών διατηρητέων κτιρίων ή μη χαρακτηρισμών ως διατηρητέων κτιρίων που πληρούν τους όρους και οικοπέδων με ενδείξεις αρχαιοτήτων, που θα έπρεπε να κηρυχθούν ως «αρχαιολογικοί χώροι» ή ήταν ήδη κηρυγμένα και αποχαρακτηρίστηκαν.
Ακόμη, για περισσότερες από 200 υποθέσεις που πέρασαν από τα χέρια του από το 2004 ως προέδρου (με διπλή ψήφο) του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου μιλούν μέλη του ΚΑΣ και του Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων.
Στελέχη Εφορειών Αρχαιοτήτων μιλούν επίσης για «αλλαγές προτεραιοτήτων» της τελευταίας στιγμής σε περιπτώσεις αρχαιολογικών έργων, όπως για παράδειγμα στην εύρεση του μεγάλου αρχαίου θεάτρου των Αχαρνών, που έμεινε στο... περίμενε, έναντι άλλων, ήσσονος σημασίας έργων.

Συνεργάτης του πρωθυπουργού είναι ο Χρήστος Ζαχόπουλος...

Μέλος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής», σύμβουλος του πρωθυπουργού, πρόεδρος των πολιτιστικών σωματείων «Ηγησίπολις» και Λέσχη Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού «Ηδύπολις» και αντιπρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ανέμη», που έχει ιδρύσει η σύζυγος του Κώστα Καραμανλή, Νατάσα.
Αυτές είναι μερικές μόνο από τις κατά καιρούς ιδιότητες του προσφάτως παραιτηθέντος από τη θέση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού, Χρήστου Ζαχόπουλου.
Με την ανάληψη της προεδρίας της ΝΔ από τον Κώστα Καραμανλή, ο Χρήστος Ζαχόπουλος, που έχει ξεκινήσει ως καθηγητής σε γυμνάσια της Θεσσαλονίκης (και συνδικαλιστής της Β' ΕΛΜΕ), ανελίχθηκε και στο κομματικό στερέωμα της Ρηγίλλης, αναλαμβάνοντας τη θέση του αναπληρωτή γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ (1998-2000).
Με τον Κώστα Καραμανλή ο Χρήστος Ζαχόπουλος συνδέεται από το 1989, όταν ο πρωθυπουργός πέρασε στην πολιτική και πρωτοεξελέγη βουλευτής στην Α' Θεσσαλονίκης.

* από το www.in.gr

Η προστασία και ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής, κάτι το οποίο το ελληνικό κράτος συνεχίζει να αγνοεί

«Κορίνθου - Πατρών»

*«Διάβαζα σε πατρινή εφημερίδα για το ατύχημα στην εθνική οδό Πατρών - Κορίνθου στο ύψος της Παναγοπούλας που κόστισε 6 ζωές। Πριν από 3 εβδομάδες φτάνοντας στην Ελλάδα με προορισμό την Πάτρα και φεύγοντας από το αεροδρόμιο με κατεύθυνση Κόρινθο - Πάτρα, χάρηκα βλέποντας την Αττική Οδό, και παρ' ότι οι άλλοι οδηγοί κινούνταν σχετικά γρήγορα, σε κανένα κομμάτι του δρόμου αυτού δεν αισθάνθηκα φόβο. Φτάνοντας όμως στο κομμάτι μετά την Κόρινθο, εκεί τα είδα όλα. Και εξηγούμαι: φορτηγά αλλά και πράσινα λεωφορεία να κινούνται με ταχύτητες επιβατικών, να προσπαθώ να κρατήσω το όριο των 120 χιλιομέτρων να να έχω πίσω μου επικαθήμενα φορτηγά να μου ανάβουν φώτα, φορτηγά να ακολουθεί το ένα το άλλο σε απόσταση αναπνοής κάνοντας έτσι αδύνατη την όποια προσπέραση, αυτοκίνητα χωρίς φώτα, και χωρίς τη χρήση των φλας να επιχειρούν προσπεράσεις δυο δυο μαζί παίρνοντας, κατά τη γνώμη μου, τεράστιο ρίσκο για τη ζωή τους όπως και για τη ζωή άλλων ανθρώπων, παιδιά στα καθίσματα χωρίς ζώνες κ.λπ., κ.λπ. Κατανοώ ότι ο δρόμος είναι παλιός και στενός, όμως αυτός είναι ακόμη ένας λόγος για παρακολούθηση και όχι εγκατάλειψη. Περίμενα δω την εμφάνιση της Τροχαίας, αλλά πουθενά. Τότε σκέφτηκα ότι σίγουρα θα παρακολουθείται ο δρόμος από κάμερες και όλοι αυτοί οι ζογκλέρ παραβάτες οδηγοί θα πιαστούν. Ομως μέχρι την Πάτρα δεν συνάντησα ούτε έναν αστυνομικό. Ηταν Δευτέρα 22/10/2007 και ώρα στην Κόρινθο 14.00. Γιατί, κύριοι αρμόδιοι, δεν φροντίζετε για την εφαρμογή των νόμων και την τιμωρία των ζογκλέρ οδηγών; Γιατί ο δρόμος αυτός με τους πολλούς νεκρούς δεν παρακολουθείται; Σίγουρα έχουν πει και άλλοι πριν από εμένα, όμως το ποιο σημαντικό σε ένα πολιτισμένο κράτος είναι πρώτα από όλα η προστασία και ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής, κάτι το οποίο το ελληνικό κράτος συνεχίζει να αγνοεί. Λύσεις υπάρχουν και αν είναι δύσκολο να τις βρείτε ρωτήστε άλλα κράτη ή ακόμη καλύτερα τον κύριο Σταθάκη -νομίζω ότι είναι δημοτικός σύμβουλος Αθηνών. Κάντε ό,τι σας φωτίσει ο Θεός, όμως κάντε κάτι να σταματήσει αυτή η αιματηρή κατάσταση.
Ελεος πια».
Βαγγέλης Καλούδης
Αγγλία

από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/12/2007

Έρευνα για την παγκόσμια ελευθερία του Τύπου

Διίστανται οι απόψεις για την παγκόσμια ελευθερία Τύπου Έρευνα που πραγματοποιήθηκε για την BBC World Service, παρουσιάζει την κοινή γνώμη διαιρεμένη όσον αφορά στην ελευθεροτυπία, ως συνθήκη της ελεύθερης κοινωνίας.

Έρευνα της BBC World Service για την ελευθερία του Τύπου

Διαιρεμένος εμφανίζεται ο κόσμος σε ό,τι αφορά την ελευθερία του Τύπου, όπως δείχνει παγκόσμια σφυγμομέτρηση, καθώς όλοι δεν μοιράζονται τη δυτική άποψη που θέλει την ελευθεροτυπία αναγκαία συνθήκη κάθε ελεύθερης κοινωνίας.
Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε 14 χώρες, διαπίστωσε επίσης ότι η εμπιστοσύνη του κοινού στους δημοσιογράφους κυμαίνεται, με τους ερωτηθέντες να θεωρούν το ρωσικό, το βρετανικό και τον αμερικανικό Τύπο, τους λιγότερο αξιόπιστους, ενώ οι εφημερίδες σε χώρες όπως η Ινδία και η Κένυα χαρακτηρίζονται ως οι πλέον αξιόπιστες από την έρευνα της εταιρίας GlobeScan, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του BBC.

Ενώ το 56% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η ελευθεροτυπία είναι πολύ σημαντική σε μία ελεύθερη κοινωνία, 40% θεωρεί ότι η κοινωνική αρμονία είναι σημαντικότερη, ακόμη και αν αυτή πλήττει τη δημοσιογραφική αξιοπιστία. «Αν και οι ερωτηθέντες υποστηρίζουν την έννοια της ελευθεροτυπίας, η δυτική άποψη που τη θέλει αναγκαία σε κάθε κοινωνία δικαίου, δεν είναι πάνδημη», εξηγεί ο πρόεδρος της GlobeScan, Νταγκ Μίλερ.
Ιδιωτικά και κρατικά ΜΜΕ θεωρούνται εξίσου αξιόπιστα από τους ερωτηθέντες της σφυγμομέτρησης, αν και η συγκέντρωση πολλών μέσων σε ιδιωτικά χέρια, προκαλεί ανησυχία σε πολλά κράτη.
Μεγάλη πλειοψηφία ερωτηθέντων σε Βραζιλία (80%), Μεξικό (76%), ΗΠΑ (74%) και Βρετανία (71%), ανέφεραν ότι η υπερσυγκέντρωση ΜΜΕ στα χέρια λίγων ιδιοκτητών απειλεί την πολιτική ζωή.
Η αξιοπιστία της δημοσιογραφικής έρευνας αμφισβητείται εντονότερα στα κράτη της Δύσης, όπως τη Γερμανία (28%), τη Βρετανία (29%), τις ΗΠΑ (29%) και τη Ρωσία (27%)। Στον αντίποδα, τα καλύτερα ποσοστά αξιοπιστίας εξασφάλισαν ΜΜΕ της Νιγηρίας, της Κένυας, της Ινδίας και των Ενωμένων Αραβικών Εμιράτων.

*www।kathimerini.gr με πληροφορίες από AFP

Απορρίφθηκε ξανά η αίτηση αποφυλάκισης του Μεταξόπουλου

«Κάθε φορά που πηγαίνουμε στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται φρουρούμενος ο Αιμ. Μεταξόπουλος, βλέπουμε έναν άνθρωπο να πεθαίνει. Η επιστροφή του στις φυλακές θα είναι έγκλημα».
Η κραυγή απόγνωσης των οικείων, των φίλων και των γιατρών του πρώην πρύτανη του Παντείου, που εκτίει κάθειρξη 25 ετών για το θέμα της κακοδιαχείρισης στο πανεπιστήμιο, προσέκρουσε για δεύτερη φορά στην (κατά πλειοψηφία) άρνηση του δικαστηρίου να του επιτρέψει να συνεχίσει τη νοσηλεία του εκτός φυλακών.
Η δυσχερής εξέλιξη της υγείας του δεν αμφισβητήθηκε από τους δικαστές, αφού είναι εγνωσμένα τα προβλήματα που του προκαλεί η κίρρωση ήπατος (σε τρίτο στάδιο) όπως αυτά καταγράφονται στις διόλου ευοίωνες για το προσδόκιμο ζωής βεβαιώσεις δημόσιων νοσοκομείων. Πλην όμως και η δεύτερη αίτηση αποφυλάκισης απορρίφθηκε, καθώς και πάλι οι δικαστές (με τη σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα και με πλειοψηφία 3-2) έκριναν πως δεν απαιτείται αποφυλάκιση για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα υγείας. Αντίθετη άποψη είχαν δύο μέλη του δικαστηρίου, όμως η πλειοψηφία συντάχθηκε με την πρόταση του εισαγγελέα της έδρας, ο οποίος είχε εισηγηθεί να απορριφθεί η αίτηση αποφυλάκισης του Αιμ. Μεταξόπουλου, με το σκεπτικό ότι «οι λόγοι υγείας είναι υπαρκτοί, αλλά δεν θεμελιώνουν τους όρους για την αναστολή εκτέλεσης της ποινής του κατηγορούμενου». Ο εισαγγελικός λειτουργός προέτρεψε μάλιστα τους συνηγόρους υπεράσπισής του στην υποβολή αίτησης διακοπής της ποινής, λόγω ανήκεστου βλάβης της υγείας του. Πλην όμως, όπως του υπενθύμισαν εκείνοι, δεν έχει καν δικαστεί η υπόθεση στο Εφετείο για να μπορεί να γίνει αυτό.
Η συνεδρίαση του δικαστηρίου έγινε υπό την προεδρία της προέδρου Εφετών κ. Καρέλου, η οποία είχε συμμετάσχει και στην πολύμηνη ακροαματική διαδικασία που οδήγησε στην καταδίκη του Αιμ. Μεταξόπουλου και άλλων κατηγορούμενων για την «κακοδιαχείριση» στο Πάντειο. Η πρόεδρος ψήφισε υπέρ της απόρριψης της αίτησης, γεγονός που επισημάνθηκε από τους συνηγόρους. Τόνισαν δε ότι τυπικά δεν ήταν υποχρεωμένη να απέχει, αλλά πιθανόν θα μπορούσε για λόγους ηθικής τάξης να μη συμμετάσχει στη δίκη αυτή, η οποία άλλωστε δεν αφορούσε την ουσία της υπόθεσης.
Ως μάρτυρες εξετάστηκαν από το δικαστήριο ο καθηγητής Κοινωνιολογίας Κων. Τσουκαλάς, ο εκδότης Βικτ. Παπαζήσης και ο αδερφός του κατηγορούμενου Κρ. Μεταξόπουλος. Οι μάρτυρες αναφέρθηκαν στην κατάσταση της υγείας του η οποία είναι σοβαρή γι' αυτό άλλωστε τους τελευταίους μήνες νοσηλεύεται φρουρούμενος στο γενικό νοσοκομείο «Γιώργος Γεννηματάς».
Ο αδελφός του κατηγορουμένου, νομικός Κρ. Μεταξόπουλος, αμέσως μετά την έκδοση της ετυμηγορίας, τόνισε πως «αδυνατώ πραγματικά να αντιληφθώ το σκεπτικό της απόφασης, με δεδομένο ότι, όπως προκύπτει από αδιαμφισβήτητα στοιχεία, η κατάσταση της υγείας του αδελφού μου απαιτεί συνεχή και εξειδικευμένη ιατρική παρακολούθηση, την οποία καθ' ομολογία τους αδυνατούν να προσφέρουν τα νοσοκομεία οιουδήποτε καταστήματος φυλακών».
ΠΑΝ.ΣΤ.

* από την εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/12/2007

Ο αριθμός των μεταναστών που μένουν στη χώρα μας αφορά ένα εκατ.ανθρώπους

Ημέρα του Μετανάστη.
Στις 481.501 ανέρχονται οι άδειες παραμονής μεταναστών στα μέσα Οκτωβρίου σύμφωνα με στοιχεία του υπ. Εσωτερικών που δώθηκαν στη δημοσιότητα με αφορμή την Παγκόσμια
Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με εκτιμήσεις ο αριθμός των μεταναστών που διαβιούν στη χώρα μας αφορά 1।000.000 - 1.070.000 ανθρώπους. Με την πρώτη διαδικασία νομιμοποίησης το 1998 είχαν αποκτήσει "χαρτιά" 370.000 μετανάστες και με τη δεύτερη το 2001 είχαν νομιμοποιηθεί 350.000 μετανάστες. Οι διαφορές στον αριθμό νομιμοποίησης μεταναστών (με χαρακτηριστική την μείωση του αριθμού τους το 2001) σχετίζονται με τις νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες είχαν αναγκάσει ομάδες μεταναστών που ήταν "νόμιμοι" με τη μια διαδικασία να επιστρέψουν στην παρανομία με την επόμενη και είχαν επιστρέψει σε νέες ομάδες μεταναστών να νομιμοποιηθούν. Με το νομοθετικό πλαίσιο του 2005 και το διορθωτικό αυτού το 2007 έχουν γίνει σοβαρές προσπάθειες να σταματήσει αυτή η κατάσταση. Η επώδυνη, όμως, σύνδεση των αδειών παραμονής με τα ένσημα έχει οδηγήσει πολλούς πρώην μετανάστες από χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης (κυρίως Πολωνούς) να εγκαταλείψουν τη χώρα μας και να προτιμήσουν άλλα ευρωπαϊκά κράτη, καθώς η ένταξη στην ΕΕ διεύρυνε τις δυνατότητές εύρεσης εργασίας υπό καλύτερες συνθήκες σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι σύμφωνα με τον Δείκτη Πολιτικής Ένταξης Μεταναστών (που δημιουργήθηκε το 2004 από την ΕΕ) η ελληνική αγορά εργασίας χαρακτηρίζεται "επισφαλής" για τους μετανάστες. Έτσι, σήμερα το 63% των μεταναστών προέρχεται από τη γειτονική μας Αλβανία με 303.225 νόμιμες άδειες παραμονής, ενώ σε πολύ μικρότερα νούμερα εμφανίζονται οι άδειες από Βουλγαρία (27.182), Ουκρανία (19.005), Ρουμανία (15.884), Γεωργία (12.990), Πακιστάν (12.126), Ρωσία (10.704) και Αίγυπτος (10.356). Το σταδιακό άνοιγμα της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας για τους προερχόμενους από Βουλγαρία και Ρουμανία (που έγιναν κράτη-μέλη το 2007) αναμένεται να προκαλέσει σταδιακά και νέες απώλειες μεταξύ των προερχομένων από χώρες της πρώην ανατολική Ευρώπη, ενώ η συνεχής εισροή μεταναστών από την Ασία και την υποσαχάρια Αφρική θα αυξήσει την παρουσία των δεύτερων στην παράνομη αγορά εργασίας, καθώς είναι αδύνατον υπό τις παρούσες συνθήκες να νομιμοποιηθούν. Τη συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών αποτελούν νέοι άνθρωποι μεταξύ 19-40 ετών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπ. Εσωτερικών αποτελούν το 56% (268.324) των νομίμων μεταναστών, ενώ το 17% είναι παιδιά "δεύτερης γενιάς" ηλικίας 0-18 ετών (80.860). Σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση των νομίμων μεταναστών, σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής το 59,3% είναι απόφοιτοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το 13,4% απόφοιτοι ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το 16,2% είναι απόφοιτοι δημοτικού και το 9,2% δεν έχει ολοκληρώσει τη φοίτησή του στο δημοτικό ή είναι αναλφάβητοι. Το ποσοστό των τελευταίων είναι πολύ υψηλότερο μεταξύ των μεταναστών χωρίς νόμιμα χαρτιά.Το 1998 κάποιοι μετανάστες (στη συντριπτική τους πλειοψηφία Αλβανοί) άρχισαν να αγοράζουν κατοικία και σήμερα το 5% των μεταναστών έχει ιδιόκτητη κατοικία. Σύμφωνα με στοιχεία της Έρευνας Οικογενειακού Προϋπολογισμού 2004/2005 που επεξεργάσθηκε το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής, το 85% των κατοικιών των μεταναστών έχει κατασκευασθεί πριν από το 1980. Οι μετανάστες επιλέγουν σπίτια δυο και τριών δωματίων σε ποσοστό 50% και 24% αντίστοιχα, ενώ το 13,7% διαμένει σε κατοικίες με ένα δωμάτιο.Πάντως, σύμφωνα με ανάλυση που εκδόθηκε πριν από λίγες ημέρες από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Κοινωνικής Πολιτικής και Έρευνας και βασίσθηκε σε στοιχεία της μεγάλης Ευρωπαϊκής Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης (SILC - 2004) η Ελλάδα παρουσιάζει από τα μικρότερα "χάσματα" μεταξύ ενδεών Ελλήνων και μεταναστών. Συγκεκριμένα, το ποσοστό των Ελλήνων που ζει στα όρια της φτώχειας ορίζεται στο 22% και το ποσοστό των μεταναστών που ζει στα όρια της φτώχειας ορίζεται στο 33%. Το χάσμα είναι πολύ μεγαλύτερο σε κράτη όπως το Βέλγιο, όπου 19,5% των Βέλγων ζει στα όρια της φτώχειας έναντι 60% για τους μετανάστες, στο Λουξεμβούργο όπου 18% των Βέλγων ζει στα όρια της φτώχειας έναντι 49% για τους μετανάστες και στη Γαλλία όπου το 19% των Γάλλων ζει στα όρια της φτώχειας έναντι 49% για τους μετανάστες. Τα μικρότερα ποσοστά συναντώνται στη Δανία όπου το 4% του ημεδαπού πληθυσμού ζει στα όρια της φτώχειας έναντι 18% για τους μετανάστες.

*από την εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ" Τρίτη 18.12.2007

Για πρώτη φορά Κοινωνικό Παντοπωλείο στην Ελλάδα

Ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα παντοπωλείο εγκαινιάστηκε το απόγευμα της Δευτέρας 17 Δεκεμβρίου από το Δήμαρχο Αθηναίων, κ. Νικήτα Κακλαμάνη, τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ομίλου Carrefour Μαρινόπουλος, κ. Ζερόμ Λουμπέρ και τον Πρόεδρο του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, κ. Ελευθέριο Σκιαδά.
Το Κοινωνικό Παντοπωλείο της Αθήνας (Σοφοκλέους 66) είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας του Δήμου Αθηναίων και του Ομίλου Carrefour Μαρινόπουλος και παρέχει δωρεάν είδη παντοπωλείου, απορρυπαντικά, κατεψυγμένα προϊόντα, ρούχα, είδη οικιακού εξοπλισμού, παιχνίδια κ.λπ. σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην ποιότητα των προϊόντων στα οποία τίθενται εξαιρετικά αυστηρές προδιαγραφές ώστε να εξασφαλίζονται όλες οι συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.
Οι οικογένειες που «υιοθετεί» το Κοινωνικό Παντοπωλείο της Αθήνας επιλέγονται από τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων βάσει συγκεκριμένων κοινωνικών κριτηρίων και έχουν πρόσβαση στο κατάστημα με την επίδειξη ειδικής κάρτας. Ήδη, η διαδικασία αυτή έχει ξεκινήσει και είναι σε εξέλιξη.
Σκοπός του προγράμματος είναι η κάλυψη πρωτογενών αναγκών επιβίωσης απόρων οικογενειών, ώστε, σε συνδυασμό με ένα συνολικό πρόγραμμα που καταρτίζεται για κάθε οικογένεια, να είναι σε θέση σύντομα να στηρίζονται αποκλειστικά στις δικές τους δυνάμεις. Οι οικογένειες, μετά από χρονικό διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών και ανάλογα με την πορεία τους, θα μπορούν να αντικατασταθούν από άλλες οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Η λειτουργία του βασίζεται στα πρότυπα των αντίστοιχων Κοινωνικών Παντοπωλείων που έχει δημιουργήσει ο Όμιλος Carrefour στη Γαλλία και στο Βέλγιο και μέρος του προγράμματος χρηματοδοτείται από το Διεθνές Ίδρυμα Carrefour. Πρόκειται για το πρώτο Κοινωνικό Παντοπωλείο στην Ελλάδα και, ήδη, ο Όμιλος Carrefour Μαρινόπουλος εξετάζει την προοπτική δημιουργίας αντίστοιχων παντοπωλείων και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, σε συνεργασία με Δήμους των περιοχών αυτών.
Μιλώντας στα εγκαίνια για την έναρξη λειτουργίας του Κοινωνικού Παντοπωλείου, ο Δήμαρχος Αθηναίων, κ. Νικήτας Κακλαμάνης, δήλωσε: «Η μέριμνα για τους ανθρώπους εκείνους που στερούνται τα στοιχειώδη αποτελεί κεντρικό πυλώνα των ενεργειών του Δήμου, αλλά και μια υπόθεση που μας αφορά όλους. Η δημιουργία του καινοτόμου αυτού παντοπωλείου καταδεικνύει τα οφέλη που μπορούν να προκύψουν όταν η Τοπική Αυτοδιοίκηση συνεργάζεται με τον ιδιωτικό τομέα με γνώμονα την κοινωνική προσφορά και πρόοδο».
«Με ιδιαίτερη υπερηφάνεια, παρουσιάζουμε αυτό το έργο αγάπης που υλοποιήσαμε για τους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα Όλοι εμείς στην Carrefour Μαρινόπουλος, με βάση την τεχνογνωσία από Κοινωνικά Παντοπωλεία που έχει δημιουργήσει ο Όμιλος Carrefour σε άλλες χώρες και με αίσθηση κοινωνικής ευθύνης για τους συνανθρώπους μας, καλωσορίζουμε και αγκαλιάζουμε τις οικογένειες που έχουν επιλεγεί από τις Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων και δεσμευόμαστε να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να τους βοηθήσουμε», δήλωσε από την πλευρά του ο Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου Carrefour Μαρινόπουλος, κ. Ζερόμ Λουμπέρ.

«Το Ίδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων αποτελεί μόνιμο στήριγμα των άπορων οικογενειών της πόλης. Στον καθημερινό αγώνα που δίνουμε για την εξυπηρέτηση των ανθρώπων αυτών βρήκαμε σύμμαχό μας τον Όμιλο Carrefour Μαρινόπουλος, χάρη στον οποίο ο θεσμός του Κοινωνικού Παντοπωλείου έγινε πραγματικότητα» σημείωσε ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Αστέγων του Δήμου Αθηναίων, κ. Ελευθέριος Σκιαδάς.
Τα προϊόντα του Κοινωνικού Παντοπωλείου προέρχονται τόσο από τα καταστήματα του Ομίλου Carrefour Μαρινόπουλος, όσο και από επιλεγμένους προμηθευτές, ενώ, στη διάρκεια συγκεκριμένων χρονικών περιόδων, στις ενέργειες του Κοινωνικού Παντοπωλείου θα μπορούν να συνεισφέρουν και οι πολίτες.
Αποτελώντας το πρώτο ανάλογο παράδειγμα σύμπραξης φορέα τοπικής αυτοδιοίκησης και ιδιωτικής επιχείρησης στον τομέα αυτό, το Κοινωνικό Παντοπωλείο θα λειτουργεί δύο φορές την εβδομάδα απασχολώντας εξειδικευμένο προσωπικό του Ομίλου Carrefour Μαρινόπουλος και δημότες Αθηναίων που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Ο Όμιλος Carrefour Μαρινόπουλος απασχολεί σήμερα 11.500 εργαζόμενους και αποτελεί τη μεγαλύτερη εταιρεία του λιανεμπορίου στην Ελλάδα, με τα καταστήματα Carrefour, Champion Μαρινόπουλος και 5’ Μαρινόπουλος.
Το Διεθνές Ίδρυμα Carrefour, που χρηματοδότησε μέρος του προγράμματος, είναι αρωγός σε κοινωνικές πρωτοβουλίες σε πολλές χώρες του κόσμου και έχει να επιδείξει πλήθος πρωτοβουλιών για την ανακούφιση πληγέντων ή ανθρώπων που είχαν ανάγκη.
Το Ίδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και λειτουργεί από το 2005 με την επωνυμία «Κέντρο Υποδοχής Αστέγων Δήμου Αθηναίων». Εκτός από προγράμματα σίτισης και στέγασης, παρέχει σειρά κοινωνικών υπηρεσιών για την ανακούφιση των άστεγων πολιτών της Αθήνας και για την αντιμετώπιση της φτώχειας, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα πρωτοποριακές δράσεις σε συνεργασία με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς.

Παρίσι, η πόλη του φωτός, μια πόλη βγαλμένη από τα παραμύθια...

Παρίσι, η πόλη του φωτός, μια πόλη βγαλμένη από τα παραμύθια. Εδώ η μνήμη μπερδεύεται με το όνειρο και την επιθυμία. Το Παρίσι είναι η πόλη που υπάρχει γύρω σου και η πόλη που φτιάχνεις μέσα σου, η πόλη που θα σε ακολουθεί όταν θα έχεις φύγει μακριά της. Είναι οι μεγάλοι τρούλοι και τα ζωγραφιστά παράθυρα, τα αετώματα και τα μεγαλόπρεπα αγάλματα, τα αρχοντικά κτίρια και οι εκκλησίες, όπως φαντάζουν τα συννεφιασμένα πρωινά και τα φλογερά δειλινά. Είναι τα μπιστρό, οι μπρασερί και τα μικρά καφέ που έχουν γράψει ιστορία φιλοξενώντας στους χώρους τους συγγραφείς, φιλόσοφους, ποιητές και καλλιτέχνες. Και το μάτι μπερδεύεται μέσα σε όλη αυτή την ομορφιά και ακολουθεί ένα αέτωμα εδώ, μια καμπύλη πιο κάτω, μια ανοιχτή πλατεία με παιδιά που τρέχουν ανέμελα και ο καθένας βλέπει τη δική του πόλη, χάνεται μέσα της, ονειρεύεται πάνω από τις τοξωτές γέφυρες και δίπλα στα αέρινα συντριβάνια, μέσα στους όμορφους κήπους με τους περιποιημένους θάμνους και ανάμεσα στ’ αγάλματα με τα θλιμμένα μάτια. Και δε θέλει ποτέ να σταματήσει να περπατά κατά μήκος των τεράστιων λεωφόρων και μέσα από μεγάλες πλατείες που είναι φτιαγμένες για βόλτες και παιχνίδι.
Και στη μέση ο Σηκουάνας να διασχίζει την πόλη και οι υπέροχες γέφυρες να ενώνουν τη δεξιά με την αριστερή όχθη. Το βλέμμα σου φτάνει μακριά και ανεμπόδιστα αντικρίζει εκκλησίες και παλάτια, γέφυρες και μουσεία και στριφογυρίζεις και νιώθεις πως έχεις άφθονο χώρο και γύρω σου όλα ψιθυρίζουν πως βρίσκεσαι σε μια από τις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου. Δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με καμιά άλλη, κάτι τέτοιο θα αδικούσε αφάνταστα την πόλη με την οποία θα έκανες τη σύγκριση. Είναι μια πόλη ερωτική, σε παρακινεί να ζήσεις, να κινηθείς, να δημιουργήσεις, να αισθανθείς την ομορφιά και την αρμονία του κόσμου. Μια πόλη που έχει σεβαστεί την παράδοση και τη θυμάται σε κάθε γωνία της. Η Μονμάρτη και ο Κεραμεικός, τα Ηλύσια Πεδία και το Σαγιό, το Σαιν Ζερμαίν Ντε Πρε και το Καρτιέ Λατέν, κάθε συνοικία έχει τη δική της γοητεία και την προσωπικότητά της.

Ανηφορίζοντας τη Μονμάρτη περπατάς στους δρόμους που βάδισαν ζωγράφοι και καλλιτέχνες, που έζησαν και εμπνεύστηκαν αντικρίζοντας το Παρίσι από ψηλά, κάτω από τον απέραντο και συνήθως συννεφιασμένο ουρανό της πόλης. Σήμερα υπάρχουν ζωγράφοι που συνεχίζουν την παράδοση και ζωγραφίζουν για τους τουρίστες που κατακλύζουν την πλατεία Tetre και τους γύρω δρόμους, μόνο που η ζωή τους είναι πολύ πιο εύκολη από παλιά, μια και ευημερούν χάρη στους ξένους. Φτάνουμε το μεσημέρι των Χριστουγέννων στη Μονμάρτη και η ατμόσφαιρα είναι εορταστική, ο κόσμος πολύς και ο καιρός τόσο καλός, που καθόμαστε έξω στο καφέ που επιλέγουμε. Και η επιλογή μας είναι σωστή μια και απολαμβάνουμε μια υπέροχη κρέπα με γκραν μαρνιέ.
Η Σακρέ Κερ, μια από πιο επιβλητικές εκκλησίες της πόλης είναι αφιερωμένη στην Ιερή Καρδιά του Χριστού και δεσπόζει στη Μονμάρτη. Ο τρούλος της είναι το ψηλότερο σημείο του Παρισιού μετά τον Πύργο του Άιφελ. Στη Μονμάρτη βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή. Είναι σχεδιασμένη από τον Ανατόλ ντε Μποντό σε στυλ αρ νουβό, με κόκκινα τούβλα στην πρόσοψη, ενώ οι αψίδες της θυμίζουν ισλαμική αρχιτεκτονική.
Κατεβαίνουμε στην Πλας Πιγκάλ με τα φώτα, τα καμπαρέ και την κίνηση. Περπατάμε μέσα από τη συνοικία του Κεραμεικού και κατευθυνόμαστε προς το Λούβρο. Εκεί σε ένα δρόμο κοντά στο διάσημο μουσείο βρίσκεται το Petit manson, ένα ατμοσφαιρικό μπιστρό, όπου το βράδυ των Χριστουγέννων δοκιμάζουμε γαλλική κουζίνα που περιλαμβάνει σούπα και φουά γκρα, μοσχαράκι με πουρέ και αχλάδι ψητό περιχυμένο με κόκκινο κρασί και μπύρα καλά ψημένη. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια, διασχίζοντας τους ήσυχους και φωτισμένους δρόμους και, μολονότι είμαστε πολύ κουρασμένοι, έχουμε τη διάθεση να περπατήσουμε πολύ ακόμα, αφού αυτή την πόλη δεν τη χορταίνεις ποτέ.

Η Παναγία των Παρισίων, η εκκλησία που είναι συνυφασμένη με την πόλη, υψώνεται επιβλητική και πανύψηλη στο Σαιν Μισέλ με τα σημάδια του χρόνου πάνω της. Ο θεμέλιος λίθος μπήκε το 1163 και είναι χτισμένη στη θέση αρχαιότερου ρωμαϊκού ναού. Στην πρόσοψη σκαλισμένες μορφές αγίων και βασιλιάδων, ενώ ψηλά οι τρομακτικές υβριδικές μορφές των υδρορροών φυλάνε εδώ και αιώνες τις εισόδους της εκκλησίας. Μπαίνοντας μένεις έκθαμβος μέσα στο ημίφως από τη μαγεία του χώρου, τα υπέροχα βιτρώ, τα τόξα που υψώνονται προς τον ουρανό, το σύμβολο της ροζέτας που επαναλαμβάνεται σε πολλά σημεία με αποκορύφωμα τα βιτρώ με τις μεγάλες ροζέτες. Είναι το μυστικό Ρόδο, το σύμβολο της «Κυρίας μας». Υπάρχουν επίσης υπέροχοι ζωγραφικοί πίνακες που είναι αφιερωμένοι στην «Κυρία μας».
Ο χαρακτήρας του Παρισιού είναι κοσμοπολίτικος, τα μπιστρό και τα καφέ μοναδικά, τα μαγαζιά της οδού Μονταίν και της Λεωφόρου των Ηλυσίων Πεδίων φωτισμένα και διακοσμημένα με εντυπωσιακό τρόπο. Όμως η χλιδή και η λάμψη των ρούχων και των αξεσουάρ διασήμων σχεδιαστών έρχονται σε θλιβερή αντίθεση με την εικόνα κάποιων άστεγων που ξαπλωμένοι σε γωνίες ή πάνω από εξαεριστήρες με θερμό αέρα αναζητούν λίγη ξεκούραση και ζεστασιά μέσα στον παγωμένο χειμώνα, μακριά από τα κρύα ρεύματα του Σηκουάνα.
Στο σύγχρονο σύμβολο της πόλης, τον Πύργο του Άιφελ, δεν είναι τόσο εύκολο να ανέβεις, αφού η ουρά για τα ασανσέρ είναι τεράστια. Έτσι κάποιος ανυπόμονος θα πρέπει να αρκεστεί στο πρώτο επίπεδο του πύργου, όπου μπορεί να ανέβει με τα σκαλοπάτια.
Μια από τις πιο ρομαντικές εικόνες της πόλης είναι τα βαπορέτα, τα μπατό μους, που κάνουν βόλτα στο Σηκουάνα και επιτρέπουν να δει κανείς μεγάλο μέρος της πόλης και στις δυο όχθες.
Στην εκκλησία του Σαιν Ζερμαίν Λ’ Οσερουά οι καμπάνες παίζουν μουσική και συνομιλούν η μια με την άλλη. Πηγαίνουμε προς το Λούβρο, διασχίζουμε τους ατελείωτους εξωτερικούς χώρους, βλέπουμε τη γυάλινη πυραμίδα της εισόδου με το πλήθος των τουριστών που περιμένουν να μπουν στο Μουσείο και κατευθυνόμαστε στον κήπο του Καρουσέλ περνώντας κάτω από μια αψίδα, έργο του Ναπολέοντα.
Στο Κέντρο του Παρισιού, κοντά στη Λεωφόρο Μαρσό, στον αριθμό 7 της οδού Georges Bizet βρίσκεται ο καθεδρικός ναός του Αγίου Στεφάνου. Αυτή η ορθόδοξη ελληνική εκκλησία αποτελεί την έδρα της Μητρόπολης Γαλλίας, με Επίσκοπο τον Εμμανουήλ. Εδώ τελούν τις βαφτίσεις και τους γάμους τους οι εναπομείναντες Έλληνες κάτοικοι της «πόλης του φωτός».
Στο Παρίσι είναι πολύ δύσκολο να χαθείς. Σε κάθε τετράγωνο υπάρχουν πινακίδες με το όνομα του δρόμου και τον αριθμό της συνοικίας (Cartier) στην οποία βρίσκεσαι. Το μετρό που έχει δώδεκα γραμμές σε πηγαίνει σε κάθε σημείο της πόλης, αφού κάθε γραμμή έχει ανταποκρίσεις ώστε να μην υπάρχει μέρος που δεν εξυπηρετείται. Υπάρχει κυκλοφοριακό πρόβλημα και πρόβλημα πάρκινγκ. Οι ρυθμοί της πόλης είναι γρήγοροι, οι τουρίστες κοιτούν γύρω τους εντυπωσιασμένοι με το χάρτη και την κάμερα στα χέρια, τα αυτοκίνητα αναπτύσσουν ταχύτητα, αλλά οι διαβάσεις πεζών είναι πολλές και οι οδηγοί τις σέβονται.
Βρεθήκαμε στο Παρίσι τις ημέρες των γιορτών και τα πάντα ήταν χαρούμενα και λαμπερά. Τη νύχτα η λεωφόρος των Ηλυσίων Πεδίων ήταν μια φαντασμαγορία, λουσμένη στα φώτα με την Αψίδα του Θριάμβου να δεσπόζει στο βάθος. Στην Πλας Βαντόμ υπήρχε υπαίθρια έκθεση με λευκά έλατα μέσα σε τεράστιες διάφανες μπάλες και προβολή σλάιτς που προσκαλούσαν τους περαστικούς για διακοπές στην Ελβετία. Σε διάφορα σημεία του κέντρου της πόλης έβλεπες επιβλητικές διαφημίσεις για διακοπές στην Ισπανία ή στην Κούβα. Στις γαλλικές εφημερίδες Monde, Figaro, Liberation, υπήρχαν καταχωρίσεις για διακοπές σε Πορτογαλία, Τουρκία και Ισπανία. Η Ελλάδα έλαμπε δια της απουσίας της. Λίγο πολύ μας είναι γνωστό ότι οι Ευρωπαίοι προγραμματίζουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές από το χειμώνα. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε χρόνο φτάνουν στο Παρίσι ογδόντα εκατομμύρια επισκέπτες, είτε για διακοπές, είτε για εμπορικές και κλαδικές εκθέσεις, είτε για συνέδρια.
Στις αγορές πουλιούνται θαλασσινά που αποτελούν παραδοσιακά μέρος του γιορτινού τραπεζιού των Γάλλων. Είχαμε την ευκαιρία να φάμε τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων στο σπίτι καλών φίλων και κουμπάρων μας, του Ηλία και της Claudie, της Julie και του Κωνσταντίνου και αυτό ήταν για μας μια μοναδική εμπειρία. Στο τραπέζι πρέπει να καθίσαμε γύρω στις τέσσερις ώρες. Το κάθε πιάτο ερχόταν αφού έφευγε το προηγούμενο και συνοδευόταν από άλλο τύπο ψωμιού και διαφορετικό κρασί. Σολωμός και μπρικ, φουά γκρα και μοσχαράκι με πατάτες. Στο τέλος ήρθε το γλυκό με τη σαμπάνια, ενώ ο καφές είχε τη συνοδεία ενός δυνατού λικέρ.

Στο Παρίσι μπορείς φυσικά να επισκεφτείς τα διάσημα μουσεία, το Λούβρο ή το Μουσείο Ορσαί. Υπάρχουν όμως πολλές ακόμα επιλογές. Το Κέντρο Πομπιντού είναι ένας χώρος μοντέρνας τέχνης, όπου εκπροσωπούνται μεταξύ των άλλων ρευμάτων τέχνης ο φοβισμός, ο κυβισμός και ο σουρεαλισμός. Το Ινστιτούτο του Αραβικού Κόσμου είναι ένα μοντέρνο κτίριο που στεγάζει μια εξαιρετική συλλογή έργων ισλαμικής τέχνης. Το Μουσείο Καρναβαλέ είναι αφιερωμένο στην ιστορία του Παρισιού. Το Μουσείο Κλυνί είναι μουσείο αρχαίας και μεσαιωνικής τέχνης.
Υπάρχουν μουσεία για ό,τι μπορεί να φανταστείς. Μουσείο Κρασιού, Μόδας και Ενδυματολογίας, Διαφήμισης, Ταχυδρομείου, Ραδιοφώνου, Διακοσμητικών Τεχνών, Κούκλας, Ιστορίας της Αστυνομίας, Νομισμάτων και Μεταλλίων. Το Μουσείο των Υπηρεσιών Υγιεινής του Στρατού. Το Μουσείο Μπρικάρ, στο Μέγαρο Λιμπεράλ Μπρυάν, που στεγάζει μια μεγάλη συλλογή από παλιές κλειδαριές και κλειδιά. Το Μέγαρο Γκενεγκό στο Μαραί - Μουσείο Κυνηγιού και Φύσης. Το Μουσείο της Σεϊτά, με παλιές και εξωτικές πίπες μαζί με διάφορα σύνεργα καπνιστού. Το Μουσείο Μπουγιέ – Κριστόφλ, με ασημένια σερβίτσια και ασημικά. Το Μουσείο Αφρικανικών και Ωκεάνιων Τεχνών. Το Μουσείο του Ανθρώπου. Το Μουσείο Ανάγλυφων Σχεδιαγραμμάτων. Το Μουσείο του Τάγματος της Απελευθέρωσης. Το Εθνικό Μουσείο Ασιατικών Τεχνών. Το Μουσείο Γκρεβέν με τα κέρινα ομοιώματα. Το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Το Μουσείο Πλαν Ρελιέφ με μινιατούρες κτιρίων που χτίστηκαν για το Λουδοβίκο ΙΔ. Και ακόμα βέβαια το Μουσείο της Νοτρ Νταμ, τα Μουσεία Ντελακρουά, Ροντέν, Πικάσο, Νταλί, Μιρό. Το Μουσείο Εντίθ Πιαφ και το Σπίτι του Μπαλζάκ, το Σπίτι του Ουγκό και το Μουσείο Ζακεμάρ – Αντρέ, το Μουσείο Τέχνης Ναΐφ.
Μια επίσκεψη στο Παρίσι αρκεί μόνο για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη και για μια επίσκεψη σε μερικά από τα παραπάνω μουσεία. Είναι όμως μια υπόσχεση που δίνεις στον εαυτό σου ότι θα ξανάρθεις σ’ αυτή την πόλη και μέχρι τότε την κρατάς ζωντανή στα όνειρά σου και περπατάς με τα φτερά που σου δίνει η φαντασία πλάι στο Σηκουάνα και νιώθεις τον αέρα να σου παγώνει το πρόσωπο και να σου ανακατεύει τα μαλλιά.

Πόπη Βερνάρδου
Παρίσι, Χειμώνας 2004

Porca miseria...

Αδειάζουν οι τσέπες των ελλήνων πολιτών

Αδειάζουν οι τσέπες των ελλήνων πολιτών

Δυσοίωνο βλέπουν το μέλλον της οικονομίας, σύμφωνα με έρευνα της ΜRΒ

Δ ιογκούμενο κύμα δυσαρέσκειας των πολιτών αναφορικά με την προσωπική, οικονομική κατάστασή τους αλλά και αυτήν της χώρας καταγράφεται στις τάσεις της ΜRΒ. Μελανότερη παρουσιάζεται η εικόνα στις ερωτήσεις για το τι αναμένουν να συμβεί τους επόμενους δώδεκα μήνες. Στον δείκτη θετικής- αρνητικής αξιολόγησης, η άποψη των πολιτών για τη γενική οικονομική κατάσταση της χώρας, από-42,1 που ήταν τον Δεκέμβριο του 2006 υποχώρησε, έναν χρόνο αργότερα (Δεκέμβριος 2007), σε-47. Αξιοσημείωτο είναι ότι τον περασμένο Ιούνιο οι ελπίδες της κοινής γνώμης είχαν αναπτερωθεί- στη συγκεκριμένη ερώτηση ο δείκτης ήταν34,4. Ανάλογη είναι η κατάσταση που αποτυπώνεται και στις άλλες ερωτήσεις οι οποίες συνθέτουν μια τέτοια εικόνα απογοήτευσης και βαθιάς δυσαρέσκειας των πολιτών, ώστε να χτυπά το καμπανάκι κινδύνου για την κυβέρνηση.

Η εικόνα των πολιτών για την οικονομική κατάσταση της χώρας από -41 που ήταν τον Δεκέμβριο του 2006 καταγράφηκε σε-43 (τον Ιούνιο ήταν -33,1). Για την προσωπική οικονομική κατάστασή τους ο δείκτης από17,9 (Δεκέμβριος 2006) υποχώρησε σε-25 (τον Ιούνιο ήταν-15,4). Δυσμενέστερα είναι τα στοιχεία για τις προσδοκίες των πολιτών κατά τους επόμενους 12 μήνες. Για την κατάσταση της χώρας ο δείκτης από-16,4 καταβαραθρώθηκε στο-27 ενώ στις απαντήσεις για την προσωπική κατάστασή τους ο δείκτης από-9,8 βρίσκεται πλέον στο-18! Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ίσως να βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της επιβεβαιώνεται και από αυτή την έρευνα ότι το ΠαΣοΚ παραμένει καθηλωμένο στη συνείδηση των ψηφοφόρων και αδυνατεί να καρπωθεί την κυβερνητική φθορά.

Απόκομμα από ΤΟ ΒΗΜΑ - 12/12/2007

για την πάταξη της εγκληματικότητας στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας

ΣΑΝΙΔΑΣ ΚΑΛΕΙ ΕΛ.ΑΣ. ΚΑΙ ΔΗΜΟ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Εισαγγελική «εντολή» για αστυνόμεση του ιστορικού κέντρου

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Σίλα Αλεξίου
ΤΗ ΛΗΨΗ μέτρων για την πάταξη της εγκληματικότητας στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας παραγγέλλει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδάς προς τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ.
Με αφορμή καταγγελίες επαγγελματιών και κατοίκων, αλλά και τα στοιχεία που προσκόμισε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Άννα Διαμαντοπούλου για την κατάσταση που επικρατεί στην πλατεία Κουμουνδούρου, την πλατεία Θεάτρου, όπως και στις οδούς Ευρυπίδου, Μενάνδρου, Γερανίου κρίθηκε αναγκαία η εντατικοποίηση της αστυνόμευσης για την εξάλειψη των κρουσμάτων βίας και παρανομίας. Με έγγραφό του που κοινοποιεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών και στον δήμαρχο Αθηναίων ο κ. Σανιδάς ζητεί από τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. να μεριμνήσει ώστε να καθιερωθεί στο ιστορικό κέντρο αστυνόμευση καθ΄ όλη τη διάρκεια του 24ώρου από επίλεκτα στελέχη της Αστυνομίας με τη συνεργασία της Δημοτικής Αστυνομίας, παραγγέλλει τη διενέργεια ελέγχων και τη σύλληψη των δραστών εφόσον διαπιστώνεται η διάπραξη εγκλημάτων και τέλος επικεντρώνεται στην ανάγκη της άμεσης ανταπόκρισης των οργάνων της τάξης στις κλήσεις πολιτών για βοήθεια. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των κατοίκων αλλά και τα στοιχεία που συγκέντρωσε η κ. Διαμαντοπούλου, στις συγκεκριμένες περιοχές διαπράττονται καθημερινά εγκλήματα εμπορίας και χρήσης ναρκωτικών, πορνείας και διακίνησης κλοπιμαίων.

* απόκομμα από την εφημ. ΤΑ ΝΕΑ 12.12.2007

Ένας άστεγος στη γιορτινή Αθήνα...

Μια παλιά, βρώμικη κουβέρτα και μερικά χαρτόνια είναι όλα κι όλα τα «υπάρχοντα» του Λεωνίδα που έχει βρει απάγκιο σε ένα παγωμένο πεζοδρόμιο
Οι άλλοι πρωταγωνιστές Η ζωή σε χαρτοκιβώτιο
Ένας άστεγος στη γιορτινή Αθήνα


ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Ο Λεωνίδας στην «αγαπημένη» του γωνιά. Εδώ ζει, κάτω από τα μάτια των περαστικών που κοιτούν αλλά δεν βλέπουν, εδώ φυλάει τα «υπάρχοντά» του μέχρι να ξανάρθει το σούρουπο...
Δεν ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα. Πέρυσι τέτοιες μέρες διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας ενώ έμπαινα στην Greenpeace. «Ο Λεωνίδας», μου είπαν. «Κοιμάται έξω στην πιλοτή». Τα μάτια του ήταν κόκκινα, φορούσε μπλουτζίν, ήταν στην ηλικία μου. Αν πρόσεχες καλά, θα έβλεπες ότι τα μαύρα αθλητικά παπούτσια του ήταν κάποτε άσπρα και η μπλούζα του δεν ήταν πάντοτε γκρι. «Έξω στην πιλοτή», στη γωνία, ήταν το διαμέρισμα του. Κομμένα χαρτόνια που όταν τα ένωνε γίνονταν στρώμα, δύο κουβέρτες τυλιγμένες «κουβάρι», ένα γυάλινο μπουκάλι του κρασιού και μια μικρή νάιλον σακούλα, γεμάτη προσωπικούς «θησαυρούς». Αυτήν άρπαξε, όταν είδε ότι τον παρατηρούσα, την «έσπρωξε» στην αριστερή μασχάλη του και έφυγε. Όπως κάποιος άλλος θα «βόλευε» την ατζέντα του. Χαμογέλασα για το βιαστικό βήμα του και τον ξέχασα. Δεν ξέρω αν το έχει ο Δεκέμβρης αλλά αυτές τις μέρες το μυαλό μου ξαναγύρισε στον Λεωνίδα.
Και προσπάθησα αρκετές φορές να τον συναντήσω. «Ο Λεωνίδας; Έφυγε!». «Τι να σας πω δεν φάνηκε». «Ίσως ξενοκοιμήθηκε κιόλας». Πότε νευρίαζα και πότε χαμογελούσα. Σαν να έψαχνα έναν μάνατζερ που προσπαθούσε να με αποφύγει κι έβαζε μπροστά τη γραμματέα του. Τα ίδια είχα πάθει το καλοκαίρι και με τον άστεγο του Ευαγγελισμού. Τον συνάντησα στο παρκάκι πάνω από τον σταθμό του Μετρό. Ήταν μια μέρα που ήμουν βιαστικός. Με φώναξε με το επώνυμό μου. «Με λένε κι εμένα Θεοδωράκη», μου πέταξε και στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ένα κόλπο για να αποσπάσει την προσοχή μου. Γύρισα όμως και τον κοίταξα. Είδα να βγάζει από την κωλότσεπη έναν πάκο χαρτιά. Προφυλαγμένη μέσα σε χαρτοπετσέτα ήταν η ταυτότητά του. Δεν μου έλεγε ψέματα. «Θεοδωράκης!». Ήταν μάλιστα από τα μέρη μου. Μέχρι τώρα ήξερα για ελαιοπαραγωγούς, αμπελουργούς, ανέργους, εμπόρους, γιατρούς, εργάτες, δεν είχα φανταστεί ότι βγάζουμε και αστέγους. Χαζή σκέψη. Αλλά έτσι περίπου σκεφτόμαστε όλοι. Νομίζουμε ότι «τα δικά μας χωράφια» δεν παράγουν «παράξενους καρπούς». Κάθησα λοιπόν δίπλα του στο παγκάκι και αρχίσαμε να συζητάμε σαν παλιοί γνώριμοι. «Ξεκουράζομαι...». «Πώς πάνε οι δουλειές;». «Ε, τα γνωστά, πολύ τρέξιμο, αλλά καλά. Εσύ;». «Κάτι αναποδιές αλλά θα τα βολέψω». «Μένεις μόνιμα εδώ;». «Μπα, για λίγες μέρες, ξεκουράζομαι και μετά θα φύγω». Πού θα πάει; Τι αναποδιές; Από τι ξεκουράζεται; Ποτέ δεν έμαθα. Ό,τι και να τον ρωτούσα, γυρνούσε έξυπνα στα δικά μου. Λες και αυτός ήταν περισσότερο ξαφνιασμένος από μένα. Πάντως είχε παιδιά και υπήρχε και μια γυναίκα στη θολή ιστορία. «Μην ψάχνεις λεπτομέρειες, εγώ σε φώναξα να τα πούμε». Του άφησα, με το ζόρι σχεδόν, ένα μικρό χαρτονόμισμα, «για τσιγάρα, πατρίδα», κι έφυγα. «Θα περάσω την άλλη εβδομάδα». «Πέρνα, εδώ θα είμαι». Από τότε πέρασα πολλές φορές. Δεν τον ξαναείδα ποτέ. Και ο περιπτεράς που τον ρωτούσα δεν μπορούσε να εξηγήσει την ατυχία μου. «Τώρα έφυγε». «Εδώ ήταν πριν από λίγο». «Κάπου εδώ θα είναι». Μέχρι που άρχισα να σκέφτομαι ότι όποτε με βλέπει κρύβεται στους θάμνους για να με αποφύγει. Κάπως έτσι εγκατέλειψα την προσπάθεια για τον «Θεοδωράκη του Ευαγγελισμού», αλλά με τον Λεωνίδα δεν θα πάθαινα τα ίδια. Αυτή τη φορά ήμουν αποφασισμένος να τον συναντήσω.Κούτες για εύθραυστα.Στην Κλεισόβης έφτασα λίγο μετά το ξημέρωμα. Οι βουβές τηλεοράσεις στις βιτρίνες έδιναν εορτοδάνεια και στην πλατεία Κάνιγγος οι συνδικαλιστές δοκίμαζαν τις μικροφωνικές τους. Σε λίγο θα ξέσπαγε Παπακωνσταντίνου και επανάσταση. Και δεν έκανα λάθος. Το πρόγραμμα άρχισε με τα αγροτικά του Μπακαλάκου. Ανάμεσα στα τραγούδια, μια γυναίκα μάς καλούσε να ξεσηκωθούμε ενάντια στην πλουτοκρατία. «Θα μου τον ξυπνήσουν», σκέφθηκα και επιτάχυνα το βήμα μου. Ήταν η Τετάρτη της κακοκαιρίας, στην Πάρνηθα χιόνιζε και οι περισσότεροι δοκίμαζαν επιτέλους τα «χοντρά» τους ρούχα. «Βλακεία κάνω, με τέτοιο κρύο θα έχει τρυπώσει σε κανένα σπίτι», σκέφθηκα αλλά έκανα λάθος. Ήταν στη γωνιά του. Σκεπασμένος όπως το καλοκαίρι. Χαρτόνια από κάτω και δυο κουβέρτες να τον σκεπάζουν. Η νάιλον σακούλα με τους «θησαυρούς» ήταν στο ύψος του κεφαλιού του και μια κούτα έπαιζε τον ρόλο του μπαούλου. Κοντά του είχε στοιβάξει και 2-3 σχεδόν καινούργιες χάρτινες κούτες. Από αυτές τις σκληρές που προτιμούν οι άστεγοι. Είναι κούτες που στην «κανονική τους ζωή» μεταφέρουν εύθραυστα, άρα αντέχουν και σώματα. Πέντε χρόνια στην ίδια γωνιά. Ο μάγκας είχε προνοήσει. Αν έπιανε πολλή βροχή και βρέχονταν τα χαρτόνια του, είχε έτοιμη τη λύση και θα προχωρούσε σε αντικατάσταση. Δεν ήταν όμως η μόνη αλλαγή. Το γυάλινο μπουκάλι απουσίαζε και στη θέση του υ πήρχε μια συσκευασία φρέσκου γάλατος. Κάθησα δίπλα του, στα σκαλοπάτια της Greenpeace, και περίμενα να ξυπνήσει. Οι περαστικοί κοιτούσαν πότε τις παραγεμισμένες κουβέντες και πότε εμένα. Μερικοί μάλιστα άρχισαν να μου δίνουν πληροφορίες. Γιατί ο Λεωνίδας έχει κλείσει πενταετία στην περιοχή. Κάποιοι τον ήξεραν «Σωτήρη» αλλά αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία. Μια κυρία τον είχε πάει τον Σεπτέμβρη στο νοσοκομείο. Της είχε παραπονεθεί για πόνους στο στομάχι. Τότε μάλλον ήταν που έκοψε το ποτό. Έλειψε μια εβδομάδα και γύρισε ξυρισμένος και καθαρός. Εξαφανισμένος ήταν και την άνοιξη του 2004. Η αστυνομία τότε του είχε κάνει συστάσεις να μην κοιμάται στον δρόμο, «γιατί θα τον μαζέψουν». Δεν ξέρω αν τον «μάζεψαν» ή «μαζεύτηκε» αλλά έκανε να φανεί αρκετούς μήνες. «Παίρνει κι ένα μικρό επίδομα». Εγώ μάθαινα την ιστορία της ζωής του και αυτός κοιμόταν. Ίσως και να το έκανε επίτηδες. Ο μάνατζερ που λέγαμε ότι ήθελε να με αποφύγει. «Τι ώρα είναι;», γύρισε και μου είπε ξαφνικά. «Περασμένες εννιά», του είπα αλλά ο τόνος της φωνής μου του έδωσε το περιθώριο να γυρίσει πλευρόψέματα λέω, δεν γύρισε πλευρό, μόνο σκέπασε ξανά το πρόσωπό του με τη βρώμικη κουβέρτα και συνέχισε να κοιμάται. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο αλλά οι περισσότεροι άστεγοι που θυμάμαι- τους πρώτους τούς είχα δει στη Νέα Υόρκη πριν από πολλά χρόνια- κοιμούνται κουλουριασμένοι στα πλάγια, με την πλάτη τους προς την πλευρά του δρόμου. Δεν ξέρω, ίσως και να κάνω λάθος. «Μπα σε καλό του να είναι, ποτέ δεν κοιμάται τόσο πολύ», μου συμπαραστέκονται τα παιδιά της Greenpeace, οι πιο κοντινοί του γείτονες. Πριν από τρία χρόνια που μετακόμισαν στην περιοχή τον βρήκαν να κοιμάται στη γωνία. Στην αρχή προσπάθησαν να τον πείσουν να αλλάξει ζωή, να του βρουν καμιά δουλειά, να πάει σε κάποια από τα ξενοδοχεία των αστέγων αλλά ο Λεωνίδας πέρα από τα αρχικά «ναι» δεν ήθελε να αλλάξει. Στην αρχή πάντως τους βοηθούσε πού και πού να καθαρίζουν και να πλένουν το πεζοδρόμιο και τη γωνιά του. Τώρα όλες τις ακαθαρσίες που βρίσκονται στη γωνιά του τις αποδίδει στα πρεζόνια που πλακώνουν το βράδυ στην περιοχή. Κάποιες φορές τον έχουν χτυπήσει κιόλας, αλλά με τον καιρό κατάλαβαν ποιος είναι ο μόνιμος κάτοικος στη γωνιά αυτή. «Άσε με ρε φίλε...». «Τι θέλεις;», με ρώτησε τελικά αφού πρώτα με κοίταξε βιαστικά από την κορφή μέχρι τα νύχια. «Να μιλήσουμε». «Γιατί μ΄ εμένα;». «Σε είχα δει και πέρυσι». «Τι θέλεις να μου πεις;». «Ό,τι είσαι αρκετά νέος για να τα χεις παρατήσει». «Άσε με ρε φίλε, διδάγματα πρωί πρωί». «Να πάρω δύο γάλατα και να έρθω να τα πούμε». «Όχι, δεν πίνω γάλα το πρωί». Έτσι με κόντρες συνέχισε η συζήτησή μας. Δεν ήθελε να φανεί το πρόσωπό του στις φωτογραφίες, δεν ήθελε να γράψω το επώνυμό του. Στα πρεζόνια μάλιστα λέει ότι είναι Γερμανός, για να τον αφήσουν ήσυχο και να μην τον ζαλίζουν με το μπλα μπλα τους. Σιγά σιγά έμαθα και για τα στέκια του κοντά στο σταθμό Λαρίσης, γιατί οι άστεγοι που σέβονται τον εαυτό τους δεν «δουλεύουν» και δεν τα πίνουν ποτέ κοντά στη γωνιά τους. «Μην έρθεις εκεί που σου είπα, γιατί δεν θέλω να με δούνε μαζί σου». «Όχι, δεν θα ρθω». «Φεύγω», μου είπε και έφυγε χωρίς να περιμένει απάντηση για να μη μου δώσει κανένα περιθώριο να αντιδράσω. Η «επανάσταση» στο μεταξύ είχε περάσει στον Νταλάρα. «Κάλλιο να πάμε όλοι μετανάστες», φώναζε ανάμεσα στα συνθήματα. Για να μη σκεφθώ να τον σταματήσω κινήθηκε σαν αίλουρος ανάμεσα στις παρκαρισμένες μηχανές και τα ζευγαράκια που επέστρεφαν κιόλας από τις δουλειές τους. Δύο βήματα πιο πάνω στη στοά του Χόλιγουντ οι ταινιάδες αντάλλασσαν αστεία. Οι μεγάλοι φάκελοι με τις ταινίες είχαν αρχίσει να καταφθάνουν στα γραφεία τους. Κάποτε κοιμόταν και ο Λεωνίδας στη ελληνική στοά του Χόλιγουντ αλλά έπρεπε να δίνει συνέχεια λογαριασμό, οπότε μετακόμισε στη γωνιά του. Ελπίζοντας ότι δεν θα κάνει ποτέ καριέρα στο θέαμα.
Υποστήριξη από μη κυβερνητικές οργανώσεις

* από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" Σάββατο 8.12.2007

«Με το blog μου, ξορκίζω το φόβο»

Το διαδικτυακό της ημερολόγιο είναι διάσημο παντού, εκτός από τη χώρα της. Η 24χρονη Ζενγκ Τζινγιάν, μία από τους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, σύμφωνα με το «Τime», συζητά για τη ζωή των διαφωνούντων στην Κίνα

«Με το blog μου, ξορκίζω το φόβο»


Μιλά στα «ΝΕΑ» η ηλεκτρονική απόγονος του διαδηλωτή της Τιενανμέν
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΚΙΤΤΥ ΞΕΝΑΚΗ
Το περιοδικό «Τime» την συμπεριέλαβε στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο. Την χαρακτήρισε «ηλεκτρονικό απόγονο του διαδηλωτή που στάθηκε μπροστά στα τανκς στην πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου, το 1989». «Τιενανμέν 2.0», αυτός είναι ο τίτλος τιμής που απένειμε στην ίδια και το μπλογκ της. «Απλώς λέω την αλήθεια», λέει η μόλις 24 ετών Ζενγκ Τζινγιάν στα «ΝΕΑ».
«Αν δεν την έλεγα θα ένιωθα άσχημα».
«Άνθρωποι σαν εμένα δεν έχουν άλλη επιλογή. Η Κίνα χρειάζεται υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων», προσθέτει. «Προχωράς και πείθεις διαρκώς τον εαυτό σου να μη φοβάται». Την βρήκα μέσω του μπλογκ που διατηρεί στο Ίντερνετ και δέχθηκε αμέσως να μου μιλήσει, άργησε όμως πολύ να απαντήσει στις ερωτήσεις που της έστειλα κι έφτασα να πιστεύω πως κάτι είχε συμβεί. Άλλωστε, η Τζινγιάν και ο 34χρονος σύζυγός της, Χου Τζιά, πέρασαν τις 214 από τις 365 ημέρες του 2006 (απο)κλεισμένοι στο σπίτι τους, στη συνοικία Μπόμπο Φρίντομ Σίτι (Πόλη της Ελευθερίας...) του Πεκίνου. Αστυνομικοί με πολιτικά είναι εγκατεστημένοι συνέχεια απ΄ έξω- πολλά πρωινά η Τζινγιάν βρίσκει κάποιον να ροχαλίζει στο πλατύσκαλο, με το αυτί ξεχασμένο ακόμα πάνω στην πόρτα. Χρειάζονται ειδική άδεια για να βγουν, αλλά και τότε ακόμα τους ακολουθεί ολόκληρη κουστωδία.
Το παιδί της. Η Τζινγιάν μου απαντάει τελικά με την είδηση πως για πρώτη φορά στη ζωή της απολαμβάνει τον κατ΄ οίκον περιορισμό! Είχε φέρει στον κόσμο το πρώτο της παιδί, ένα κοριτσάκ. Την ρωτάω τι ονειρεύεται και μου απαντάει: «Μια συνηθισμένη ζωή. Να πηγαίνω στη δουλειά το πρωί, να γευματίζω με φίλους. Να έρχομαι σπίτι το βράδυ, να φροντίζω την οικογένειά μου. Να μην είμαι μονίμως υπό αστυνομική επιτήρηση, να μπορώ να βγω έξω με τον σύζυγό μου για έναν περίπατο οποιαδήποτε στιγμή. Να μη βρίσκεται το διαβατήριό μου στα χέρια των Αρχών, να μην επισκέπτονται αστυνομικοί τους γονείς μου».
Το σκοτάδι. Ο σύζυγός της εξαφανίστηκε πέρυσι για 41 ημέρες, αφήνοντας την Τζινγιάν να παλεύει με το σκοτάδι «της πιο μαύρης περιόδου της ζωής μου». Η νεαρή Κινέζα βομβάρδισε εκείνη την περίοδο με ηλεκτρονικά μηνύματα τον κόσμο ολόκληρο, από τον Τζορτζ Μπους μέχρι τον Κινέζο ηγέτη, Χου Τζιντάο. Έτσι έγινε γνωστή- στο εξωτερικό, γιατί στην Κίνα οι Αρχές φροντίζουν να παραμένει άγνωστη. Όχι τόσο για τον αγώνα που δίνει η ίδια και ο Τζιά για τα ανθρώπινα δικαιώματα- σε κάθε τομέα: από την ελευθερία της έκφρασης που ασφυκτιά «μέσα στην κοινωνία ψεμάτων στην οποία ζουν οι Κινέζοι πολίτες», μέχρι το περιβάλλον, που δεινοπαθεί στον βωμό της οικονομικής ανάπτυξης, και το ΑΙDS, που εξακολουθεί λίγο-πολύ να θεωρείται από το καθεστώς «αρρώστια των τοξικομανών και των ομοφυλόφιλων»- όσο για τον αγώνα που δίνει το Πεκίνο να τους φιμώσει.
Την ρωτάω γιατί δεν επέλεξε τη «συνηθισμένη» ζωή που ονειρεύεται, γιατί αποφάσισε να φωνάξει όταν τόσοι άλλοι βολεύονται στη σιωπή. «Ο πατέρας μου (εργάζεται ως έμπορος στην επαρχία Φουτζιάν) μου δίδαξε με τη συμπεριφορά του πως πρέπει κανείς να κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθάει όσους έχουν ανάγκη», απαντά απλά.
«Τα ΜΜΕ είναι φερέφωνα του Κόμματος»

Φυλακισμένοι στην Πόλη της Ελευθερίας

Με μια ματιά

*από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" Σάββατο 8.12.2007