Τα γεγονότα έξω από τα «100 χρόνια της ΕΣΗΕΑ» προσθέτονται στα ντοκουμέντα της Ιστορίας της

100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΣΗΕΑ (1914-2014)

ΔΕΥΤΈΡΑ, 15 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2014

 

Χρειάστηκαν 100 χρόνια, όμως η ΕΣΗΕΑ, επιτέλους, πήρε θέση. Δίπλα σε στελέχη της κυβέρνησης που διέλυσε εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών, σε μεγαλοεκδότες και καναλάρχες, και απέναντι από τη βάση του κλάδου των ΜΜΕ.

Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν σήμερα, Κυριακή 14 Δεκεμβρίου, στο κτίριο της οδού Ακαδημίας ήταν πρωτοφανή και θα καταγραφούν στη συλλογική μνήμη των εργαζόμενων στα ΜΜΕ. Καθώς οι πρωτιές που καταγράφηκαν ήταν... πολλές.

Η διοίκηση του – πάλαι ποτέ – σωματείου της ΕΣΗΕΑ επέλεξε να προσκαλέσει στη “φιέστα” για τα 100 χρόνια τον πρόεδρο της δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια (τελικά δεν παρέστη), τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά (αιφνιδίως!) και άλλα επιφανή στελέχη (κατ’ επίφαση «συναδέλφους»), μεταξύ των οποίων, η Ντ. Μπακογιάννη, η Σ. Βούλτεψη, ο Χρ. Πρωτόπαπας και ο Θ. Ρουσόπουλος. Όλοι τους άνθρωποι με ρόλους - κλειδιά στην επίθεση κατά της κοινωνίας ευρύτερα, αλλά και, ειδικότερα, στον κλάδο των ΜΜΕ.

Την χρονική στιγμή που επιλέχθηκε για να «τιμήσει» με την παρουσία του τη φιέστα ο πρωθυπουργός, δόθηκε το πράσινο φως για να ζωστεί το κτίριο με ΜΑΤ (!) προκειμένου να προστατευθεί η παρουσία του στην εκδήλωση και οι εκλεκτοί καλεσμένοι από τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ που είχαν συγκεντρωθεί έξω από το κτίριο. Η διοίκηση της ΕΣΗΕΑ ωστόσο, πιστή στις αρχές της, δε «συγκινήθηκε» ούτε όταν η διμοιρία που βρισκόταν στην είσοδο επιτέθηκε στους συγκεντρωμένους για να τους απωθήσει στο απέναντι οδόστρωμα, τραυματίζοντας δυο συναδέλφους που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα. Μάταια, κάποιοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες επεδείκνυαν τις δημοσιογραφικές τους ταυτότητες και τις προσκλήσεις για την εκδήλωση που είχαν αποσταλεί μαζικά στα περίπου 6,5 χιλιάδες μέλη της ΕΣΗΕΑ ταχυδρομικώς. Οι εντολές ήταν σαφείς. Στη “φιέστα” - το απροσδιόριστο κόστος της οποίας προφανώς θα καλυφθεί από τις εισφορές των μελών - υπήρχε θέση μόνο για τους... ημετέρους και τους συνταξιούχους.

Η στάση της αστυνομίας και η προκλητική ανοχή από τα μέλη της διοίκησης της ΕΣΗΕΑ (μεταξύ των οποίων και αυτοί της αριστερής παράταξης «Συσπείρωση Δημοσιογράφων») εξόργισε ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους διαδηλωτές που αποδοκίμασαν έντονα τους εκλεκτούς καλεσμένους. Δυο εξ αυτών, μάλιστα, είχαν το θράσος να απαντήσουν στις εγκλήσεις: ο Θ. Ρουσόπουλος γιουχάισε δηκτικά τους συγκεντρωμένους, ενώ Χρήστος Πρωτόπαππας αναρωτήθηκε, μεγαλόφωνα, «ποιοι είναι αυτοί οι γελοίοι που διαμαρτύρονται; λίγο πριν τη δήλωσή του στις στημένες κάμερες των τηλεοπτικών καναλιών, ακριβώς μπροστά στη είσοδο της ΕΣΗΕΑ.

Ένταση προκλήθηκε επίσης όταν ο ανεκδιήγητος εκπρόσωπος εργαζομένων στο STAR (εκ των... ημετέρων), γνωστός για τις απεργοσπαστικές του... ικανότητες, επικρότησε την επίθεση των ΜΑΤ. Η αποστολή του κλειστού «κλαμπ» τελικά εξετελέσθη, καθώς η φιέστα, ο μπουφές και η έκθεση (τραγική ειρωνεία: στα εκθέματα υπήρχε φωτογραφία με θέμα “μαύρο” στην ΕΡΤ) ολοκληρώθηκαν δίχως άλλα “παρατράγουδα”. Και τα αποκαλυπτήρια ήταν πράγματι ...αποκαλυπτικά.

Τι κι αν τα τηλεοπτικά κανάλια, που συμπεριέλαβαν στα δελτία τους  ως είδηση τη φιέστα για τα 100 χρόνια της ΕΣΗΕΑ, έσβησαν από το ρεπορτάζ τις τραγικές εικόνες της καταστολής  που κατέγραψαν οι κάμερές τους, όντας εκεί, σα να μη συνέβησαν ποτέ; Τι κι αν κατέγραψαν δήλωση της Πόπης Χριστοδουλίδου, μέλους του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ,  για αυτά που συνέβησαν και δεν τη μετέδωσαν; Όλοι όσοι αντιδράσαμε εκεί είμαστε δημοσιογράφοι. Άνεργοι ή εργαζόμενοι στα κάτεργα των εκδοτικών συγκροτημάτων ξέρουμε να καταγράφουμε τις ειδήσεις και να μεταδίδουμε τις εικόνες. Κι αυτά που συνέβησαν έξω από το κτίριο της ΕΣΗΕΑ χθες δεν φιμώθηκαν και κάνουν το γύρο  του διαδικτύου. Ως μια μέρα που συνάδελφοι δημοσιογράφοι -από τα δεξιά και από τα αριστερά- ανέχτηκαν ή έδωσαν τη συγκατάθεσή τους  να χτυπηθούν συνάδελφοι που είχαν διαφορετική άποψη και τόλμη. Και εννοείται ότι την πολιτική ευθύνη για αυτή τη βαρβαρότητα την έχει πρωτίστως η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου που ευνόησε με την παρουσία του στη φιέστα ο Αντώνης Σαμαράς.

Η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, περιμένοντας τον πρωθυπουργό και λίγο πριν πλησιάσει τους απωθημένους δημοσιογράφους πίσω από τα ΜΑΤ για να επιστρέψει τελικά στο κτίριο για την υποδοχή.

Για μια ακόμη φορά επισφραγίζεται ότι οι εργαζόμενοι/ες στα ΜΜΕ δεν έχουμε τίποτα που να μας ενώνει με τους εργατοπατέρες, επαγγελματίες “συνδικαλιστές” - εξ αριστερών και εκ δεξιών - της ΕΣΗΕΑ και των άλλωνa la carte», διακοσμητικών σωματείων του κλάδου. Αντιθέτως, ανάμεσά μας υπάρχει, καταφανέστατα, ένα ταξικό χάσμα. Η ΕΣΗΕΑ (και η κάθε... ΕΣΗΕΑ) έχει διαλέξει πλευρά και ουδόλως το κρύβει. Και της αρμόζει η ίδια αντιμετώπιση με τους μεγαλοεργολάβους, τους μιντιάρχες και τα τσιράκια τους στα βουλευτικά έδρανα.