Το σημερινό λιμάνι της Γαύδου
ΑΠΕ:
To λιμάνι της Γαύδου απέκλεισαν σήμερα Παρασκευή 6 Αυγούστου το πρωί κάτοικοι του ακριτικού νησιού που διαμαρτύρονται για τον ακτοπλοϊκό αποκλεισμό του νησιού.Την απόφαση για αποκλεισμό πήρε η γενική συνέλευση των κατοίκων, "σε μια ύστατη προσπάθεια να ακουστεί η φωνή μας", όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο κοινοτάρχης Στρατής Λαμπάκης.
Οι κάτοικοι, σε νέα συνέλευση τους, θα επανακαθορίσουν αργά απόψε τη στάση τους, ωστόσο, όπως υποστηρίζει ο κ. Λαμπάκης, οι απώλειες από τον ακτοπλοϊκό αποκλεισμό του νησιού στον τομέα του τουρισμού αγγίζουν το 80%.
Από την 1η Ιουλίου, με βάση κοινοτική οδηγία. δεν επιτρέπεται στα πλοία ανοικτού τύπου "Δασκαλογιάννης" και " Σαμαριά" να μεταφέρουν επιβάτες στο νησί.
Παρά τις προσπάθειες, λύση μέχρι και σήμερα δεν έχει βρεθεί, με αποτέλεσμα το νησί ουσιαστικά να είναι αποκομμένο.
Δρομολόγια προς τη Γαύδο, εκτελούν μόνο μικρά πλοιάρια από την Παλαιόχωρα, τα οποία ωστόσο δεν μπορούν να μεταφέρουν μεγάλο αριθμό επιβατών.
http://www.ana-mpa.gr/anaweb/user/showplain?maindoc=8985466&service=141
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΝΗΣΙ
>Κλαύδη (Γαύδος)
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΝΗΣΙ
>Κλαύδη (Γαύδος)
<Η Γαύδος είναι μικρό νησάκι στα νοτιοδυτικά παράλια της Κρήτης και απέχει 20 ναυτικά μίλια από το ακρωτήριο Βάταλος και τη Χώρα Σφακίων. Αποτελεί το νοτιότερο σημείο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Έχει έκταση 37 τετρ. χλμ.
Ιστορία - Αρχαιολογία
Παλαιά ονομαζόταν Καύδος και οι κάτοικοί της Καύδιοι. ’λλο όνομά της ήταν το Γαύδη (Πτολεμ. Γ, ιζ,11). Ο Πλίνιος (ΙV, 20,61) την αναφέρει με το σημερινό της όνομα Γαύδος. Ο ιστορικός Στράβων την αναφέρει ως Γαύδο. Στους ναυτικούς πίνακες του Μεσαίωνα σημειώνεται ως Γκότζο (Gozzo). Στην εποχή της βενετοκρατίας λεγόταν Γκότζο. ’λλη ονομασία της είναι Καύνος. Νεότερη ονομασία της ήταν και Γαυδονήσι. Ο Όμηρος αναφέρεται στο νησί πολλές φορές. Λέγεται ότι στο ακρωτήριο της Τρυπητής, το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης βρισκόταν αιχμάλωτος της Καλυψώς ο Οδυσσέας.
Η ιστορία της Γαύδου ξεκινά από τους νεολιθικούς χρόνους, αφού υπάρχουν αναφορές για κατοίκησή της από τους αρχαίους συγγραφείς Ηρόδοτο, Στράβωνα, Πτολεμαίο και Ιεροκλή. Αρχαιολογικές έρευνες έχουν δείξει ότι κατοικείται από το 3.000 π.Χ. Το 1927 ο αρχαιολόγος F. Halbherr ανακάλυψε στο Πραιτόριο της Γόρτυνας, στην περιοχή του Ηρακλείου, τα δύο πρώτα τμήματα μιας επιγραφής χαραγμένης σε πωρόλιθο. Το 1960, βρέθηκε εντοιχισμένο σ’ ένα αγροτόσπιτο στην περιοχή Μεσαράς του Ηρακλείου, το τρίτο τμήμα της ίδιας επιγραφής. Η μελέτη της ολοκληρωμένης πια επιγραφής έφερε στο φως τη Συνθήκη, που συνήφθει μεταξύ Γορτυνίων και Καυδίων και αποδεικνύει τη σχέση που υπήρχε ανάμεσα στην παντοδύναμη τότε Γόρτυνα και στην Γαύδο, τον 3ο αιώνα π.Χ. Το κείμενο είναι γραμμένο στη δωρική κρητική διάλεκτο της εποχής και αναφέρει ότι οι Γορτύνιοι επιτρέπουν στους κατοίκους της Γαύδου “να κατοικούν στο νησί τους ελεύθεροι και αυτόνομοι, με δικά τους δικαστήρια και νόμους και με το καθεστώς που καθόρισαν οι Γορτύνιοι. Οι κάτοικοι της Γαύδου υποχρεούνται να ακολουθούν τους Γορτύνιους σε πόλεμο και ειρήνη και να καταβάλλουν το 1/10 από τα γεννήματα που παράγει η γη τους εκτός από τα ζώα, τα λαχανικά και την πρόσοδο των λιμένων. Επίσης να δίνουν κάθε χρόνο πέντε χιλιάδες χόες αλατιού, από τη συνολική παραγωγή, και διακόσιους μεδίμνους από τους καρπούς του κέδρου, αν η σοδειά είναι καλή, και εξήντα μεδίμνους αν η σοδειά δεν είναι καλή”. Το αλάτι και το κεδρέλαιο που χρησιμοποιείτο στη φαρμακευτική και τη συντήρηση των πλοίων ήταν τα κύρια προϊόντα της Γαύδου.
Στην παλαιοχριστιανική εποχή η Γαύδος ήταν βυζαντινή επαρχία με δικό της επίσκοπο. Στη νεώτερη ιστορία αναφέρεται σαν τόπος εξορίας.
Στο βρετανικό μουσείο βρίσκεται μαρμάρινο άγαλμα του 500-300 π.Χ. από τη Γαύδο.
Η Γαύδος σήμερα
Πρόκειται για ένα ήσυχο, πεδινό νησί με φυσικές παραλίες και μαγευτικές αμμουδιές. Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού είναι πράσινο με πεύκα, θάμνους, και τους περίφημους κέδρους του Λιβάνου. Τα Βαστιανά είναι το νοτιότερο χωριό της Ευρώπης, ενώ στο ακρωτήριο Τρυπητή και συγκεκριμένα οι Καμάρες είναι το νοτιότερο σημείο της Ευρώπης. Εκεί μάλιστα έχει τοποθετηθεί μια μεγάλη πολυθρόνα πάνω στην οποία μπορεί κανείς να φωτογραφηθεί. Από το σημείο αυτό μπορεί να αγναντέψει στο Λυβικό πέλαγος, και να φανταστεί την πορεία του πλοίου που μετέφερε τον απ. Παύλο στη Ρώμη. Στο νησί υπάρχει επίσης ο δεύτερος μεγαλύτερος φάρος στον κόσμο.
Το νησί κατοικείται από λιγοστούς κατοίκους, περίπου 40, οι οποίοι ασχολούνται επί το πλείστον με την κτηνοτροφία, τα αμπέλια, και τους καλοκαιρινούς μήνες τον τουρισμό. Υπάρχει δημοτικό σχολείο με ένα παιδί (2003), και αγροτικό ιατρείο, στην πρωτεύουσα του νησιού Καστρί, καθώς και αστυνομία στο λιμάνι του νησιού, το Καράβε. Η παροχή ρεύματος πραγματοποιείται μόνο μέσω γεννητριών. Λόγω του πελάγους το νησί είναι πλούσιο σε ψάρια, αστακούς, καραβίδες, γαρίδες, κ.α. Η Γαύρος προσφέρεται για ξεκούραστες, ανέμελες και συγχρόνως λιτές διακοπές, με καταπληκτικές παραλίες όπως το Σαρακίνηκο, ο Ποταμός, ο Κόρφος και ο ’γιος Ιωάννης, η ομορφότερη του νησιού στης οποίας τους αμμόλοφους και κάτω από τα κέδρα, διαμένουν σε σκηνές οι περισσότεροι νέοι παραθεριστές. Ενοικιαζόμενα λιτά δωμάτια και γραφικές ταβέρνες υπάρχουν τα περισσότερα στο Σαρακίνηκο, ελάχιστα και στο λιμάνι. Συνδέεται ατμοπλοϊκά με την Κρήτη και συγκεκριμένα με τα Σφακιά (1 ώρα και 30 λεπτά) και την Παλαιοχώρα Χανίων (2 ώρα και 30 λεπτά) όταν ο καιρός είναι καλός, με δρομολόγια σχεδόν κάθε μέρα τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν ο καιρός το επιτρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου