"Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά
στην αγορά στο Λαύριο..."
Έτσι έχουμε μούγκα στη στρούγκα Σερ Νιόνιο... κρίμα...
Ο Διονύσης Σαββόπουλος μας υποδέχτηκε στο Τεχνολογικό Πολιτιστικό πάρκο Λαυρίου με την γνωστή ενεργητικότητα του και μια υπέροχη ορχήστρα, μια πραγματικά εκπληκτική ορχήστρα. Για τη συναυλία έχω να πω τα καλύτερα σε μουσικό επίπεδο: μια τόσο ξεχωριστή και διαχρονική φωνή, πλαισιωμένη από εξαιρετικούς μουσικούς και άλλες δύο κοπέλες στα φωνητικά. Μου άρεσαν πολύ και τα φώτα, είχαν στυλ και τέμπο. Αλλά κατά τη διάρκειά της συναυλίας άρχισε να διογκώνεται στο κεφάλι μου ένα τεράστιο ερωτηματικό.
Ο Σαββόπουλος αναφέρθηκε στην «ΤΟΤΕ Χούντα» και τα «ΤΟΤΕ δύσκολα χρόνια». Τότε που τα πράγματα ήταν στριμωγμένα, η ελευθερία του λόγου ανέκδοτο, η αξία της ανθρώπινης ζωής χαμένη στο διάστημα. Είδαμε εικόνες και videos από το Βιετνάμ, σκληρές στιγμές, κάποιες άλλες πιο νοσταλγικές της Ελλάδας, του «αριστερού» (;) ελληνικού παρελθόντος.
Αλλά περιμένω να ακούσω και κάτι για το σήμερα.
Και δεν ακούω τίποτα και όσο πιο πολύ περνάει η ώρα κάτι δεν μου πάει καλά, μα καθόλου καλά. Δεν είναι ότι δεν με ενδιαφέρει το παρελθόν, σίγουρα ταυτίζομαι λιγότερο με αυτό αλλά δεν παύει να με ενδιαφέρει.
Τι έχουμε όμως τον Ιούλιο του 2010; Εύκολα χρόνια Δημοκρατίας και ελευθερίας λόγου όπου η ανθρώπινη ζωή έχει κάποια αξία;
Περιμένω να ακούσω κάτι για το παρόν και μάλλον έχω αρχίσει να το απαιτώ. Γιατί πρώτον έχουμε περάσει ένα πάρα πολύ σκοτεινό έτος και δεύτερον έχω απέναντι μου έναν άνθρωπο με μια μεγάλη καλλιτεχνική υπόσταση που έχει περάσει και από τις φυλακές της τότε Χούντας.
Μόνο αυτά έχει να μας πει το ελληνικό «αριστερό» παρελθόν; Αυτά έχει να παραδώσει, ΟΚ, ας τα παραδώσει όμως με ειλικρίνεια και ακεραιότητα ψυχής και όχι κλείνοντας με το «Ας κρατήσουν οι χοροί».
Κύριε Σαββόπουλε σας θαύμασα αλλά με απογοητεύσατε πολύ. Μας προτείνετε να κατέβουμε στις δημοτικές εκλογές γιατί λέτε έχουμε τη δύναμη εμείς και οι παρέες μας. Εκεί γελάσαμε όλοι μαζί και εμείς και εσείς (αν και δεν κατακρίνω την ιδέα). Το χειρότερο όμως είναι ότι μας λέτε να παρτάρουμε όταν έχουμε αρχίσει να νιώθουμε ότι βαδίζουμε σε μια χώρα κρυφο-Γκουαντάναμο.
*από το: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=2584
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου