στην «Ημερησία του Σαββάτου»
Η χώρα βιώνει την πιο
δύσκολη οικονομική και κοινωνική κατάσταση μετά το 1974. Το μείγμα γίνεται
εκρηκτικό από την εφαρμογή των μέτρων του μνημονίου και τις κοινωνικές αντιδράσεις που αυτά
προκαλούν. Η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί το αίσθημα αβεβαιότητας των
πολιτών για το μέλλον και να προωθήσει αποτελεσματικά
μέτρα στήριξης, ιδιαίτερα των αδύναμων
κοινωνικών στρωμάτων.
Δυστυχώς, όμως, η χώρα
το τελευταίο διάστημα ταλανίζεται και από έναν κύκλο βίας. Οι αθλιότητες με τις
επιθέσεις, τους προπηλακισμούς, τις αντισυγκεντρώσεις, τις «επισκέψεις» στα
σπίτια πολιτικών, τις αφίσες με απειλές κατά προσώπων, είναι απολύτως
καταδικαστέες ενέργειες, παντελώς ξένες προς το δημοκρατικό κίνημα των πολιτών.
Οι πράξεις αυτές έχουν αυτόνομα χαρακτηριστικά και δεν μπορούν να ερμηνεύονται
και να δικαιολογούνται συμψηφιστικά με τα αίτια της κοινωνικής κρίσης.
Η απερίφραστη καταδίκη
των ενεργειών αυτών από όλες τις πολιτικές δυνάμεις πρέπει να γίνεται χωρίς
υπεκφυγές και ψηφοθηρικές σκοπιμότητες, με μόνο γνώμονα τη βαθιά πίστη στις
δημοκρατικές διαδικασίες, το διάλογο και την αντιπαράθεση των ιδεών. Ιδιαίτερα
οι δυνάμεις της αριστεράς στο σύνολό τους, που έχουν βιώσει στο παρελθόν
παρόμοιες αθλιότητες, θα πρέπει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο να απορρίψουν και
να βάλουν απέναντι όσους πιστεύουν ότι με τις ενέργειες αυτές κάνουν
«εξέγερση».
Η Δημοκρατική Αριστερά
είναι ανήσυχη για την έκταση που μπορεί να πάρουν αυτές οι συμπεριφορές. Είναι
ενδεχόμενο να μεταφερθούν και σε άλλα πεδία της κοινωνικής ζωής και της
καθημερινότητας και να τροφοδοτήσουν επικίνδυνους «κοινωνικούς αυτοματισμούς».
Η σθεναρή και σαφής θέση των πολιτικών δυνάμεων, η οποία θα απορρίπτει και θα
αποδοκιμάζει αυτές τις ενέργειες, ακυρώνει μέσα στην κοινωνία τις ιδεολογικές
επιφάσεις που επικαλούνται εκείνοι που επιλέγουν τη βία, στο όνομα της
απόκρουσης της ασκούμενης πολιτικής.
09 / 07 / 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου