Η σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ έχει ενσυνείδητα μεταλλαχθεί σε, μια βασική συστημική δύναμη, στον καλύτερο υπάλληλο των αγορών, σε πιστό οπαδό της αντιδραστικής μετεξέλιξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της πιο άγριας μορφής καπιταλισμού.
Η πολιτική της κυβέρνησης έρχεται σε σύγκρουση με όλα τα κατώτερα και μεσαία στρώματα της πυραμίδας της ελληνικής κοινωνίας και ωφελεί μόνο την αστική τάξη και τα προνομιούχα πλούσια στρώματα, τα οποία απολαμβάνουν όχι μόνο ασυλίας αλλά επιπλέον κερδίζουν από την κρίση. Η πολιτική της την απομονώνει από στρώματα τα οποία μέχρι τώρα αποτελούσαν συμμάχους της και δεν εξασφαλίζει κανένα περιθώριο συναίνεσης. Έτσι, αφού δεν μπορεί να δημιουργήσει συμμαχίες στη βάση πραγματικών συμφερόντων, επιχειρεί να δημιουργήσει ένα γενικό εικονικό συμφέρον, με την αναγωγή του ταξικού συμφέροντος της οικονομικής ολιγαρχίας σε γενικό καλό της κοινωνίας. Επειδή όμως τα λόγια δεν αρκούν πίπτει και η ράβδος. Ο αυταρχισμός, η καταστολή και η προπαγάνδα αναγορεύονται σε βασικά εργαλεία πολιτικής.
Το ψεύδος, η ανακάλυψη εχθρών, και υπονομευτών της οικονομίας και των θεσμών του κράτους είναι στην ημερήσια διάταξη. Δεν υπάρχει αγώνας των εργαζομένων που να μην κατασυκοφαντείται και να μην ρίχνονται στην πυρά οι συνδικαλιστές. Ο κοινωνικός αυτοματισμός επιχειρείται να γίνει καθημερινό φαινόμενο. Ουδείς εργαζόμενος έχει δίκιο. Ακόμη κι αν του κόβεται ο μισθός ή του ακυρώνονται συμβάσεις, ή δρομολογείται η απόλυσή του, υπάρχει στην καλύτερη περίπτωση το ναι μεν αλλά και η κατακλείδα: δεν βλέπεις τι γίνεται, εδώ χανόμαστε. Άρα αυτός που διεκδικεί τα δικαιώματά του, έχει συντεχνιακές διεκδικήσεις ή άλλες σκοπιμότητες και έρχεται λίγο ως πολύ αντιμέτωπος με ένα φαντασιακό γενικό καλό και με τους πολλούς που πλήττονται από τις απεργιακές κινητοποιήσεις.
Εξειδικευμένοι προπαγανδιστές του είδους έχουν αναδειχθεί τα επιτελεία του ΜΕΓΚΑ, του ΣΚΑΪ και της ΕΡΤ που καθημερινά δίνουν τα ρέστα τους και γίνονται απροκάλυπτοι υποστηρικτές της κυβερνητικής πολιτικής. Σπάνια βλέπεις εκπροσώπους της αριστεράς στα τηλεοπτικά πάνελ, τα οποία καταλαμβάνονται από βουλευτές του δικομματισμού και τηλεοπτικές περσόνες του νεοφιλελευθερισμού, ενώ όσοι εκπροσωπούν φορείς που αγωνίζονται δέχονται συνήθως τα πυρά των εισαγγελέων-δημοσιογράφων, που κατά τα άλλα παριστάνουν τις «κότες» μπροστά στους κυβερνητικούς εκπροσώπους.
Καμιά φορά δεν την γλυτώνει ούτε το πολιτικό προσωπικό του δικομματισμού, αν κανείς από αυτούς κάτω από την πίεση του κόσμου διατυπώσει μια -κατά τι - διαφορετική γνώμη έστω σε δευτερεύοντα θέματα. Πάντα θα υπάρχει ένας αμείλικτος Καψής που θα τον επαναφέρει στην τάξη.
Επικαλούνται πάντα το δίκιο και την ταλαιπωρία των πιο ευάλωτων στρωμάτων, αλλά ο λόγος τους είναι ψεύτικος και υποκριτικός. Τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και τους συνταξιούχους, τους έχουν στην κυριολεξία γραμμένους. Απλά σήμερα τους παρουσιάζουν ως θύματα και όσους αγωνίζονται ως θύτες και αύριο όταν με τα νέα κυβερνητικά μέτρα θα χτυπηθούν πάλι τα πιο ευάλωτα στρώματα τότε θα έχουμε το ίδιο τροπάρι με αντιστροφή των ρόλων. Πάντα θα υπάρχουν καλοί και κακοί αλλά τους κακούς, οι ιθύνοντες, τους ανακαλύπτουν συνήθως μέσα στον κόσμο της εργασίας.
Το τελευταίο διάστημα στρέφουν τα πυρά τους σε κάθε κίνημα που αποκτά δυναμική και κινδυνεύει να τους κονιορτοποιήσει την πολιτική τους. Το κίνημα κατά των διοδίων και αυτό κατά της αύξησης των εισιτηρίων το βαφτίζουν κίνημα τσαμπατζήδων και το εξομοιώνουν με τους φοροφυγάδες. Πρόκειται για άθλιες και κάλπικες συμπεριφορές, αυτών που έχουν ταχτεί υπέρ των συμφερόντων των μεγαλοεργολάβων που λυμαίνονται τα δημόσια έργα, τους εθνικούς δρόμους και διεκδικούν τις νέες μοιρασιές από τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις της περιόδου από τις χωματερές, την ενέργεια, τον τζόγο και άλλες επικερδείς δραστηριότητες. Όποιος αγωνίζεται λίγο ως πολύ θεωρείται παράνομος :οι μετανάστες που κάνουν απεργία πείνας, οι πολίτες που εκδηλώνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα τους, οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι γιατροί που υπερασπίζουν τη δημόσια υγεία και καταλαμβάνουν το υπουργείο Υγείας, τα κινήματα κατά των διοδίων και των αυξήσεων των εισιτηρίων που αντιστέκονται στο κύμα ακρίβειας που σαρώνει τα πάντα, οι κάτοικοι της Κερατέας, οι αγρότες. Όλοι οι πιο πάνω καταγγέλλονται ότι δημιουργούν ένα κύμα ανομίας που απλώνεται στη χώρα, το οποίο κατά την άποψή τους πρέπει να παταχθεί. Έτσι ενεργοποιείται η καταστολή, η ποινικοποίηση των αγώνων, η αστυνομική κατάληψη στην Κερατέα, η προληπτική απαγόρευση συναθροίσεων στις Σέρρες, ενώ τμήματα του στρατού βιντεοσκοπούνται να κάνουν γυμνάσια για την αντιμετώπιση εξεγέρσεων. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Είναι οξύμωρο αλλά ισχύει το γεγονός ότι, σήμερα ο νεοφιλελευθερισμός αποκτά μεγαλύτερη επιθετικότητα την περίοδο της κρίσης του σε σχέση με την περίοδο της άνθησής του. Αποδεικνύεται ότι η συνταγή: ο νεοφιλελευθερισμός απέθανε, ζήτω ο ακόμη πιο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, είναι καταστροφική για την οικονομία και την κοινωνία και επικίνδυνη για τη δημοκρατία.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση απαιτείται να οργανωθεί η μεγάλη αντεπίθεση της κοινωνίας, με ένταση και συντονισμό των αγώνων, με ανάπτυξη της αλληλεγγύης, με καταδίκη της αντιαριστερής υστερίας. Σήμερα είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η κοινή δράση της αριστεράς για να μην ισοπεδωθεί η κοινωνία, η δημοκρατία και κάθε ζωντανή πολιτική ή κοινωνική δύναμη που αντιστέκεται και για να δοθεί πολιτική διέξοδος στους αγώνες.
Πρέπει, να καταγγείλουμε τη διαρκή ανομία του καπιταλισμού, να υπερασπίσουμε την κοινωνική νομιμότητα των αγώνων, να αποκαλύψουμε την ιδεολογική και ταξική σκοπιμότητα της κυβερνητικής προπαγάνδας και πάνω από όλα να αποδείξουμε την αναγκαιότητα εναλλακτικών λύσεων στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού και στην προοπτική της σοσιαλιστικής αλλαγής στη χώρα μας και στην Ευρώπη.
* Ο Αλέκος Καλύβης είναι μέλος Π.Γ. ΣΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου