Ένας μπλόγκερ και τρεις διανοούμενοι από το Ισραήλ και την Παλαιστίνη εκφράζουν τις - διαφορετικές - απόψεις τους για τα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στη Μέση Ανατολή
Χωρίς τρόφιμα, χωρίς φάρμακα, χωρίς ελπίδα...
«Πεθαίνουμε στα ερείπια», λέει στα «ΝΕΑ» 23χρονος Παλαιστίνιος, περιγράφοντας τον εφιάλτη στη Γάζα
«Πεθαίνουμε στα ερείπια
χωρίς τρόφιμα και φάρμακα και,
κυρίως, χωρίς ελπίδα».
Ο 23χρονος Σάμεχ από την Πόλη της Γάζας μας μιλάει για την εφιαλτική κατάσταση στα σπίτια, στους δρόμους και στα νοσοκομεία. Και τρεις διανοούμενοι από το Ισραήλ και την Παλαιστίνη εκφράζουν τις- διαφορετικές- απόψεις τους για τα όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες στη Μέση Ανατολή
«Ζω στο κέντρο της Πόλης της Γάζας», μας λέει ο Σάμεχ Χαμπίμπ, που διατηρεί ιστολόγιο όπου περιγράφει καθημερινά τα όσα συμβαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας. Η φωνή του ακούγεται καθαρά στο τηλέφωνο, όπως ακούγεται και η αγωνία του. «Δεν έχουμε ηλεκτρικό παρά μόνο 1-2 ώρες την ημέρα. Υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε τρόφιμα, καθώς τώρα καταναλώνουμε ό,τι έχει μείνει στις αποθήκες. Υπό νορμάλ συνθήκες, για τον ανεφοδιασμό της Γάζας χρειάζονταν καθημερινά περίπου 500 φορτηγά με τρόφιμα και φάρμακα. Τώρα μπαίνουν μόνο περίπου 30 φορτηγά κάθε τρεις ημέρες. Οι ποσότητες είναι ελάχιστες για τον πληθυσμό του 1,5 εκατομμυρίου».
Αυτές τις ημέρες πηγαίνει συνέχεια στα νοσοκομεία, συνοδεύοντας φίλους του τραυματίες. «Δεν έχουμε φάρμακα, επιδέσμους, αναλώσιμα, αλλά κυρίως δεν υπάρχουν γιατροί ειδικευμένοι. Δεν υπάρχουν χειρουργοί, τη στιγμή που εκατοντάδες άνθρωποι χρειάζονται χειρουργεία». Μιλάει για τους βομβαρδισμούς της προηγούμενης ημέρας: «Τα ξημερώματα της Παρασκευής έγινε μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις. Μας βομβάρδιζαν επί ώρες με πολύ ισχυρές οβίδες, ανάλογες με εκείνες που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν. Πώς λένε μετά ότι δεν θέλουν αμάχους θύματα;». Και τι κάνετε στη διάρκεια των βομβαρδισμών; «Τίποτα. Μένουμε μέσα στο σπίτι- μια και δεν υπάρχουν καταφύγια- και ανοίγουμε διάπλατα τα παράθυρα προκειμένου, αν δεν πέσει βόμβα πάνω μας, να μην τραυματιστούμε από τα θραύσματα των τζαμιών. Δεν είναι χρήσιμο να βγούμε στον δρόμο, διότι εκεί κινδυνεύουμε περισσότερο- ένας φίλος μου σκοτώθηκε έτσι». Τι συζητούν οι εγκλωβισμένοι κάτοικοι στη Γάζα; «Τους φόβους μας, τις ανησυχίες μας, τι θα συμβεί στην περίπτωση χερσαίας επίθεσης, πώς θα προστατέψουμε τα παιδιά μας, πώς θα προστατευθούμε εμείς- δεν υπάρχει μέρος να κρυφτούμε, δεν μας έχει μείνει καμιά ελπίδα, πεθαίνουμε στα ερείπια. Κανείς δεν είναι ασφαλής, τα χτυπήματα γίνονται αδιακρίτως- το σπίτι μιας φιλικής οικογένειας 15 ανθρώπων, κοντά στο δικό μου, χτυπήθηκε χωρίς να βρίσκεται δίπλα σε στόχο της Χαμάς. Ο φίλος μου, ο οποίος τραυματίστηκε, μου περιέγραψε πως από την έκρηξη το σώμα του πετάχτηκε πολλά μέτρα στον αέρα και μετά έσκασε στο έδαφος- τώρα βρίσκεται στο νοσοκομείο σε άσχημη κατάσταση και δεν περιμένει βοήθεια από πουθενά».
www.gazatoday.blogspot.com
Το μπλογκ του Σάμεχ Χαμπίμπ στη διεύθυνση
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ: ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΑΣΤΕΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009
«Ζω στο κέντρο της Πόλης της Γάζας», μας λέει ο Σάμεχ Χαμπίμπ, που διατηρεί ιστολόγιο όπου περιγράφει καθημερινά τα όσα συμβαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας. Η φωνή του ακούγεται καθαρά στο τηλέφωνο, όπως ακούγεται και η αγωνία του. «Δεν έχουμε ηλεκτρικό παρά μόνο 1-2 ώρες την ημέρα. Υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε τρόφιμα, καθώς τώρα καταναλώνουμε ό,τι έχει μείνει στις αποθήκες. Υπό νορμάλ συνθήκες, για τον ανεφοδιασμό της Γάζας χρειάζονταν καθημερινά περίπου 500 φορτηγά με τρόφιμα και φάρμακα. Τώρα μπαίνουν μόνο περίπου 30 φορτηγά κάθε τρεις ημέρες. Οι ποσότητες είναι ελάχιστες για τον πληθυσμό του 1,5 εκατομμυρίου».
Αυτές τις ημέρες πηγαίνει συνέχεια στα νοσοκομεία, συνοδεύοντας φίλους του τραυματίες. «Δεν έχουμε φάρμακα, επιδέσμους, αναλώσιμα, αλλά κυρίως δεν υπάρχουν γιατροί ειδικευμένοι. Δεν υπάρχουν χειρουργοί, τη στιγμή που εκατοντάδες άνθρωποι χρειάζονται χειρουργεία». Μιλάει για τους βομβαρδισμούς της προηγούμενης ημέρας: «Τα ξημερώματα της Παρασκευής έγινε μία από τις μεγαλύτερες επιθέσεις. Μας βομβάρδιζαν επί ώρες με πολύ ισχυρές οβίδες, ανάλογες με εκείνες που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν. Πώς λένε μετά ότι δεν θέλουν αμάχους θύματα;». Και τι κάνετε στη διάρκεια των βομβαρδισμών; «Τίποτα. Μένουμε μέσα στο σπίτι- μια και δεν υπάρχουν καταφύγια- και ανοίγουμε διάπλατα τα παράθυρα προκειμένου, αν δεν πέσει βόμβα πάνω μας, να μην τραυματιστούμε από τα θραύσματα των τζαμιών. Δεν είναι χρήσιμο να βγούμε στον δρόμο, διότι εκεί κινδυνεύουμε περισσότερο- ένας φίλος μου σκοτώθηκε έτσι». Τι συζητούν οι εγκλωβισμένοι κάτοικοι στη Γάζα; «Τους φόβους μας, τις ανησυχίες μας, τι θα συμβεί στην περίπτωση χερσαίας επίθεσης, πώς θα προστατέψουμε τα παιδιά μας, πώς θα προστατευθούμε εμείς- δεν υπάρχει μέρος να κρυφτούμε, δεν μας έχει μείνει καμιά ελπίδα, πεθαίνουμε στα ερείπια. Κανείς δεν είναι ασφαλής, τα χτυπήματα γίνονται αδιακρίτως- το σπίτι μιας φιλικής οικογένειας 15 ανθρώπων, κοντά στο δικό μου, χτυπήθηκε χωρίς να βρίσκεται δίπλα σε στόχο της Χαμάς. Ο φίλος μου, ο οποίος τραυματίστηκε, μου περιέγραψε πως από την έκρηξη το σώμα του πετάχτηκε πολλά μέτρα στον αέρα και μετά έσκασε στο έδαφος- τώρα βρίσκεται στο νοσοκομείο σε άσχημη κατάσταση και δεν περιμένει βοήθεια από πουθενά».
www.gazatoday.blogspot.com
Το μπλογκ του Σάμεχ Χαμπίμπ στη διεύθυνση
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ: ΝΑΤΑΣΑ ΜΠΑΣΤΕΑ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου