«Η κρίση είναι μία κρίση συνείδησης. Μία κρίση που δεν μπορεί πια να δεχτεί τους παλιούς κανόνες, τα παλιά σχέδια, τις αρχαίες παραδόσεις. Και αναλογιζόμενοι πως είναι ο κόσμος τώρα, με όλη αυτή τη μιζέρια, τις αντιθέσεις, την καταστρεπτική κτηνωδία, τις επιθέσεις και άλλα τόσα... Ο άνθρωπος έχει μείνει στάσιμος. Είναι ακόμη άγριος, βίαιος, επιθετικός, άπληστος, ανταγωνιστικός. Και δημούργησε μία κοινωνία μέσα σε αυτά τα όρια»
Τζ.Κρισναμούρτι
Στις 5 Μαΐου, κατά τη διάρκεια ειρηνικής πορείας, στην οδό Σταδίου τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους την ώρα που εργάζονταν, ύστερα από εσκεμμένη δολοφονική ενέργεια των λεγόμενων γνωστών-αγνώστων.
«Τον κόσμο αντίκρυσα μέσα από τα ρόπαλα τους. Στάθηκα και είδα ολημερίς, με προσοχή. Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους. Και σαν με ρώτησαν σε διασκεδάζει, είπα πολύ!»
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Καθημερινά 34.000 παιδιά τριτοκοσμικών χωρών πεθαίνουν ύστερα από εσκεμμένη δολοφονική ενέργεια. Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν στον βωμό του χρήματος. Οι άνθρωποι δημιούργησαν μία κοινωνία μέσα στα στενά όρια του καπιταλιστικού συστήματος, έχοντας ως επίκεντρο του μικρόκοσμου τους το κέρδος. Σημασία έχει το νόημα που δίνουμε στην έννοια κέρδος και στην προκειμένη περίπτωση το κέρδος ισούται με το χρήμα. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι άτοπο να μιλάμε για έθνη ή για κράτη, μπορούμε μόνο να μιλάμε για υπερεθνικές εταιρείες οι οποίες έχουν ως αυτοσκοπό το κέρδος με την έννοια του χρήματος. Αυτοί οι γνωστοί-άγνωστοι είναι που δημιουργούν την ανισότητα, τον ανταγωνισμό, την επιθετικότητα, την κοινωνική ανέχεια. Αυτοί είναι που προκαλούν τον θάνατο, των θάνατο ιδεών, αξιών, πεποιθήσεων, τον θάνατο μίας κουλτούρας βασισμένη στη λογική με επίκεντρο τον άνθρωπο, τον θάνατο των ίδιων των ανθρώπων. Άνθρωποι που η ζωή τους έχει υπέρμετρη αξία πεθαίνουν σε μία κοινωνία που χαρακτηρίζεται από αφθονία. Για να επιτύχουν τον σκοπό τους στέλνουν στρατούς και οικονομικούς δολοφόνους. Δημιουργούν τεχνητές ανάγκες στους ανθρώπους και εκτονώνουν το συναίσθημα οδηγώντας τους στην απάθεια. Ενθαρρύνουν την ανισότητα με σκοπό την ανάπτυξη.
Οι κλασικές οικονομικές θεωρίες στηρίζονται στο συμφέρον, με βάση το οποίο ενεργεί ο άνθρωπος. Σύγχρονες κοινωνικές έρευνες αποδεικνύουν με μαθηματική ακρίβεια ότι ουδέποτε ο άνθρωπος θέλησε να διαφέρει από τον συνάνθρωπο του, οι άνθρωποι επιθυμούν την ισότητα. Όμως, οι ίδιοι άνθρωποι που επιθυμούν την ισότητα, ανέχονται την ανισότητα, την φτώχεια, την εκμετάλλευση, τον κοινωνικό και φυλετικό ρατσισμό, την οποιαδήποτε μορφή βίας. Η πλειοψηφία των ανθρώπων στη σημερινή κοινωνία χαρακτηρίζεται από φόβο, ανασφάλεια, ηθική και φυσική μοναξιά, έλλειψη εμπιστοσύνης, άγχος, και από μία μανία να καλύψει τις άμεσες ανάγκες της συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο την επιφανειακή ζωή της. Για τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης, κάποιοι σε μεγαλύτερο βαθμό και κάποιοι σε μικρότερο.
Η Ελλάδα με την έλευσή της στο ΔΝΤ επισήμως, πλέον, παίρνει μέρος στο παιχνίδι των μεγάλων συμφερόντων, διαιωνίζοντας έτσι την ήδη υπάρχουσα κατάσταση. Η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών χαρακτηρίζεται από μία ανασφάλεια και έναν φόβο σε τέτοιο βαθμό που οδηγείται στον φανατισμό και στην υπέρμετρη δοξομανία. Και προκειμένου να διασφαλίσει το αναμενόμενο «κέρδος» χρησιμοποιεί κάθε είδους «μέσο». Δεν μπορούμε να ρίχνουμε τις ευθύνες μόνο στους πολιτικούς γιατί και αυτοί στην ίδια κοινωνία μεγάλωσαν. Δεν μπορούμε να εξαιρούμε τους εαυτούς μας γιατί όλοι λίγο πολύ αναπαράγουμε την ίδια νοοτροπία, είτε με το να την υιοθετούμε είτε με το να την ανεχόμαστε. Οι κακοί πολίτες έχουν και κακούς πολιτικούς.
Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν έχει χρεωκοπήσει οικονομικά αλλά κοινωνικά.
Το σημαντικό σε αυτό το στάδιο που βρισκόμαστε είναι η αφύπνιση των συνειδήσεων. Το σημαντικό είναι η αφύπνιση της λογικής και της ψυχής. Είναι σημαντικό να σταματήσουμε να μιλάμε για το πόσο και να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε «γιατί». Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε και να αλλάξουμε την υπάρχουσα νοοτροπία, μία νοοτροπία η οποία στηρίζει ένα άρρωστο σύστημα. Ένα σύστημα που σκοτώνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Αυτό συνεπάγεται μία πορεία δύσκολη, επίπονη και χρονοβόρα όπου η ατομική συνείδηση θα μπορέσει να μετατραπεί σε συλλογικό καθήκον.
Είναι σημαντικό πρώτα απʼ όλα να επαναστατήσει το πνεύμα και η ψυχή για να μπορούμε να μιλάμε ξανά για αναντίρρητα ανθρώπινα δικαιώματα όπως δημοκρατία, ισότητα και ελευθερία. Είναι σημαντικό στο κέντρο κάθε κόσμου να είναι ο άνθρωπος.
Η γέννα φέρνει στον κόσμο μία νέα ζωή αλλά γέννα χωρίς πόνο δεν υπάρχει.
«Κανένας δεν είναι τόσο δούλος όσο εκείνους που πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι»
Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε
ΥΓ.: Ψυχανεμίζομαι ότι βιώνουμε τον Γʼ Παγκόσμιο Πόλεμο, μόνο που αυτή τη φορά δεν πρόκειται για έναν πόλεμο των όπλων αλλά για έναν οικονομικό πόλεμο. Ακόμη, εκτιμώ ότι μας έχουν στριμώξει στο διάζωμα του θεάτρου να παρακολουθούμε τη δική μας τραγωδία. Λησμονούν ότι οι τραγωδίες έχουν σαν επωδό την κάθαρση. Αν δεν συμβεί “Γαία πυρί μιχθήτω”.....και για τους μη μυημένους, χώμα και φωτιά θα γίνουν ένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου