Ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στη συμφωνία με τους δανειστές: Ανάγκη καθαρής απάντησης

         ΠΟΛΙΤΙΚΗ    

Του Αντώνη  Νταβανέλλου | 27.05.2015

Τις τελευταίες ημέρες ένα μπαράζ δημοσιευμάτων του εγχώριου και διεθνούς Τύπου ζητά «εκκαθαρίσεις» στον ΣΥΡΙΖΑ, αναδεικνύοντας τη διαγραφή ριζοσπαστικών στελεχών του ως προϋπόθεση για να μπορέσει η κυβέρνηση να υπογράψει τη συμφωνία με τους δανειστές.

Το αί­τη­μα αυτό –που πα­ρε­μπι­πτό­ντως, θα έπρε­πε να είχε ήδη λάβει την αρ­μό­ζου­σα απά­ντη­ση από τα «επι­τε­λεία» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ– προει­δο­ποιεί για το χα­ρα­κτή­ρα της συμ­φω­νί­ας, όπως οι δα­νει­στές, του­λά­χι­στον, την προ­βλέ­πουν και την εκτι­μούν. 

Όμως ανά­λο­γη προει­δο­ποί­η­ση προ­κύ­πτει και από την πο­ρεία των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων και από τη (δη­μό­σια) ενη­μέ­ρω­ση γι’ αυτές.

Οι «θε­σμοί», μετά τη συμ­φω­νία- πα­γί­δα της 20ής Φλε­βά­ρη, έχουν οδη­γή­σει την κυ­βέρ­νη­ση σε ασφυ­ξία ρευ­στό­τη­τας. Σε αυτό το ση­μείο, έχο­ντας την πρω­το­βου­λία των κι­νή­σε­ων, εμ­φα­νί­ζο­νται να μπο­ρούν να επι­λέ­ξουν είτε την επι­βο­λή μιας μνη­μο­νια­κής συμ­φω­νί­ας, είτε την πυ­ρο­δό­τη­ση μιας «προ­σω­ρι­νής» κρί­σης με στόχο την αμ­φι­σβή­τη­ση ή και την ανα­τρο­πή των πο­λι­τι­κών δε­δο­μέ­νων που δη­μιούρ­γη­σαν οι εκλο­γές της 25ης Γε­νά­ρη.

Απ’ ό,τι φαί­νε­ται, το κα­λύ­τε­ρο σε­νά­ριο μιας συμ­φω­νί­ας που θα απο­δέ­χο­νταν οι δα­νει­στές έχει το εξής ελά­χι­στο όριο «πα­ρα­χω­ρή­σε­ων» προς την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση: α) Σχε­τι­κά μικρά πρω­το­γε­νή πλε­ο­νά­σμα­τα για τα επό­με­να χρό­νια β) Όχι νέες πε­ρι­κο­πές στους μι­σθούς και στις συ­ντά­ξεις. 
Μια τέ­τοια συμ­φω­νία θα πε­ριό­ρι­ζε τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη δια­χεί­ρι­ση της ση­με­ρι­νής υπάρ­χου­σας κα­τά­στα­σης, δεν θα ζη­τού­σε δη­λα­δή την επι­δεί­νω­σή της. Όμως η υπάρ­χου­σα κα­τά­στα­ση σή­με­ρα είναι η βάρ­βα­ρη υπερ­λι­τό­τη­τα, που δια­μόρ­φω­σαν τα μνη­μό­νια 1 και 2. Καθώς ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι κόμμα υπο­ταγ­μέ­νο στη λι­τό­τη­τα, θα αντι­με­τώ­πι­ζε ανυ­πέρ­βλη­τες πο­λι­τι­κές δυ­σκο­λί­ες αν υπο­χρε­ω­νό­ταν να απο­δε­χτεί τη δια­χεί­ρι­σή της, έστω με­σο­πρό­θε­σμα. 

Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο που η προ­τει­νό­με­νη συμ­φω­νία δεν δια­σφα­λί­ζει ούτε καν τη ση­με­ρι­νή υπάρ­χου­σα κα­τά­στα­ση. Με τρό­πους υπό­γειους οδη­γεί σε επι­δεί­νω­σή της, επι­δεί­νω­ση που θα γίνει κα­τα­νοη­τή από τις λαϊ­κές μάζες μέσα από τις σκλη­ρές κα­θη­με­ρι­νές εμπει­ρί­ες. Για πα­ρά­δειγ­μα, μπο­ρεί να μη μειω­θούν πε­ραι­τέ­ρω οι μι­σθοί, αλλά αν αυ­ξη­θεί το προσ­δο­κώ­με­νο έσοδο από τον ΦΠΑ κατά 800 εκατ. ευρώ, αυτό θα προ­κα­λέ­σει μεί­ω­ση του πραγ­μα­τι­κά δια­θέ­σι­μου ει­σο­δή­μα­τος κυ­ρί­ως των ερ­γα­τι­κών νοι­κο­κυ­ριών. Η κατ’ ουσία δια­τή­ρη­ση του αντι­δρα­στι­κού φόρου ΕΝΦΙΑ μπο­ρεί να μην απο­τε­λεί «νέο μέτρο», όμως επι­φέ­ρει νέες απώ­λειες στα ει­σο­δή­μα­τα των λαϊ­κών τά­ξε­ων και των με­σο­στρω­μά­των. Η ενο­ποί­η­ση των ασφα­λι­στι­κών τα­μεί­ων μπο­ρεί να μην επι­φέ­ρει άμεσα μεί­ω­ση συ­ντά­ξε­ων (που έχουν ήδη μειω­θεί) στα λε­γό­με­να «ευ­γε­νή» τα­μεία, όμως οδη­γεί στη συ­ντρι­βή όποιων κα­τα­κτή­σε­ων έχουν απο­μεί­νει στην πε­ρί­θαλ­ψη. Και πάνω απ’ όλα είναι, ασφα­λώς, οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις (των λι­μα­νιών, των αε­ρο­δρο­μί­ων, της δη­μό­σιας γης κ.ο.κ.) που απο­τε­λούν μια «κόκ­κι­νη γραμ­μή» που η Αρι­στε­ρά δεν μπο­ρεί να απο­σύ­ρει με κα­νέ­να πρό­σχη­μα. 

Η συμ­φω­νία που συ­ζη­τούν, λοι­πόν, οι δα­νει­στές είναι μια μνη­μο­νια­κή συμ­φω­νία. Πολ­λοί σύ­ντρο­φοι ζη­τούν να συ­νε­χί­σου­με τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις. Τυ­πι­κά μπο­ρού­με, για ελά­χι­στες ακόμα ημέ­ρες. Ου­σια­στι­κά, η γνώμη μου είναι ότι ήρθε η ώρα να αντι­με­τω­πί­σου­με την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα: Να πούμε ένα κα­θα­ρό «όχι» σε αυτήν τη συμ­φω­νία και να αφιε­ρώ­σου­με τις δυ­νά­μεις μας στην πο­λι­τι­κή οι­κο­δό­μη­ση της εναλ­λα­κτι­κής λύσης.

Αν, αντί­θε­τα, δε­χτού­με μιαν ανά­λο­γη συμ­φω­νία, θα πρέ­πει να συ­νυ­πο­λο­γί­σου­με ότι θα είναι ανα­πό­φευ­κτα συν­δε­δε­μέ­νη με πο­λι­τι­κές εξε­λί­ξεις. Η εξα­σθέ­νη­ση των σχέ­σε­ων του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με την ερ­γα­τι­κή-λαϊ­κή βάση που αυτός εκ­προ­σω­πεί (πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο αν αυτή συν­δυα­στεί με το σε­νά­ριο «εκ­κα­θά­ρι­σης»-διά­σπα­σης που τα μί­ντια ασύ­στο­λα υπο­στη­ρί­ζουν...) θα φέρει πολύ κοντά την ανά­γκη «διεύ­ρυν­σης» της κυ­βέρ­νη­σης προς το «σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρο» στρα­τό­πε­δο (Πο­τά­μι;). Και αυτό θα είναι ένα πρώτο βήμα προς την κα­τεύ­θυν­ση μιας κυ­βέρ­νη­σης Εθνι­κής Ενό­τη­τας που τόσο επι­θυ­μούν οι «θε­σμοί» ως απά­ντη­ση στην ερ­γα­τι­κή-λαϊ­κή ψήφο της 25 Γε­νά­ρη. Οι αντί­στοι­χες δη­λώ­σεις της Ντό­ρας Μπα­κο­γιάν­νη, αυτής της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης γκου­ρού της Κε­ντρο­δε­ξιάς, την επό­με­νη ημέρα της ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δεν αφή­νουν κα­νέ­να πε­ρι­θώ­ριο αμ­φι­βο­λί­ας για το σχε­δια­σμό. 

Το σε­νά­ριο της «αρι­στε­ρής πα­ρέν­θε­σης» παίρ­νει σή­με­ρα διπλή μορφή: Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως Αλιέ­ντε, δη­λα­δή η προ­ο­πτι­κή της άμε­σης ανα­τρο­πής της κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς, με εκ­βια­στι­κές και πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κές μορ­φές λι­γό­τε­ρο ή πε­ρισ­σό­τε­ρο «βε­λού­δι­νες». β) Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως Πρό­ντι, δη­λα­δή η προ­ο­πτι­κή της με­τα­τό­πι­σης της κυ­βέρ­νη­σης σε σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή, μέσω της απο­δο­χής μιας μνη­μο­νια­κής συμ­φω­νί­ας, που πάλι οδη­γεί στην ανα­τρο­πή της, αλλά σε αυτήν την πε­ρί­πτω­ση και σε μια δια­λυ­τι­κή κρίση του «κοι­νω­νι­κού» και «κομ­μα­τι­κού» ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. 

Από αυτόν τον φαύλο κύκλο πρέ­πει να βγού­με επει­γό­ντως. Οι συ­ντε­ταγ­μέ­νες της εξό­δου είναι γνω­στές σε όλους μας: Απόρ­ρι­ψη της μνη­μο­νια­κής συμ­φω­νί­ας. Στάση πλη­ρω­μής το­κο­χρε­ο­λυ­σί­ων στους διε­θνείς και ντό­πιους το­κο­γλύ­φους, ως πρώτο βήμα μιας πο­λι­τι­κής για τη δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους. Βαριά φο­ρο­λό­γη­ση του κε­φα­λαί­ου και του συσ­σω­ρευ­μέ­νου πλού­του. Εθνι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών, κα­τάρ­γη­ση των ελευ­θε­ριών των κε­φα­λαί­ων να δρα­πε­τεύ­ουν. Συ­γκέ­ντρω­ση όλων των πόρων και δυ­νά­με­ων στην κά­λυ­ψη των ερ­γα­τι­κών-λαϊ­κών ανα­γκών, στη σω­τη­ρία των δη­μό­σιων νο­σο­κο­μεί­ων και σχο­λεί­ων. Υπο­στή­ρι­ξη αυτών των επι­λο­γών με κάθε ανα­γκαίο κυ­βερ­νη­τι­κό, δι­πλω­μα­τι­κό, νο­μι­σμα­τι­κό μέτρο, συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νο­ντας σε αυτά τη σύ­γκρου­ση-ρή­ξη με την ευ­ρω­ζώ­νη.

Μια στρο­φή σε αυτήν την κα­τεύ­θυν­ση, μια έξο­δος από τις δια­πραγ­μα­τεύ­σεις και προ­σα­να­το­λι­σμός σε μια στρα­τη­γι­κή ρή­ξε­ων, είναι πι­θα­νό να χρειά­ζε­ται ανα­βά­πτι­ση στη λαϊκή εντο­λή, δη­λα­δή εκλο­γές. Όχι για να δρα­πε­τεύ­σου­με από τα δι­λήμ­μα­τα της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας, αλλά για να ζη­τή­σου­με από τον κόσμο τη δύ­να­μη και τη σαφή εντο­λή να τα αντι­με­τω­πί­σου­με με βάση τη ρι­ζο­σπα­στι­κή-αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή.

*Κεί­με­νο στη­ριγ­μέ­νο στην ομι­λία στην ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

http://rproject.gr/article/o-syriza-mprosta-sti-symfonia-me-toys-daneistes-anagki-katharis-apantisis

Μια κουβέντα με τον συγγραφέα Άκη Παπαντώνη

   ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ   


Συνέντευξη στον Νίκο Κουρμουλή*

Η πρώτη νουβέλα του Άκη Παπαντώνη με τίτλο «Καρυότυπος» (εκδ Κίχλη), ήταν από τα βιβλία που έκαναν αίσθηση τη σεζόν που μας πέρασε. Ο Ν είναι ένας επιστήμονας που ζει απομονωμένος σχεδόν στο campus της Οξφόρδης. Ένας άνθρωπος χωρίς ταυτότητα. Εμμονικός με την τελειότητα, αυτοκαταστρέφεται. Μια νουβέλα που σκιαγραφεί τα αδιέξοδα τόσο του ορθού λόγου, όσο και της ασφυξίας στην οποία έχει περιέλθει η σύγχρονη σκέψη. Αποστειρωμένο περιβάλλον και επιθυμίες που αγκωμαχούν να επιβιώσουν. Επικοινωνήσαμε με τον Άκη Παπαντώνη στην Αγγλία και ιδού τι ενδιαφέροντα πράγματα μας απάντησε. Τον ευχαριστούμε. 1. Πως ξεκίνησες να χτίζεις το οικοδόμημα του Καρυότυπου; Δεν μπορώ να ανακαλέσω εκείνη τη μία, συγκεκριμένη, στιγμή κατά την οποία αποφάσισα να ξεκινήσω να γράφω αυτό (ή οποιοδήποτε) κείμενο. Ομοίως, δεν νομίζω πως ξεκίνησα να γράψω τον Καρυότυπο από «έμπνευση» – αυτόματα δηλαδή, με αφορμή κάποιο εξωτερικό ερέθισμα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να ορίσω τί είναι έμπνευση, ή πως αυτή λειτουργεί. Όμως η γραφή αναζητά αφορμές, κι αν πρέπει να εντοπίσω την πιο καθοριστική, αυτή κρύβεται στα λόγια ενός φίλου που εκείνη την εποχή είχε μετακομίσει στο Αν Άρμπορ των Η.Π.Α.: «διακόσιες φορές την έχω σκουπίσει την κωλομοκέτα και ακόμα βρίσκω νύχια και τρίχες του προηγούμενου [ενοικιαστή]». Η σκηνή αυτή, μαζί με άλλες σκόρπιες σκηνές, καταγράφηκε σε ένα σημειωματάριο μαζί με ιδέες για μελλοντικά πειράματα και σημειώσεις από επιστημονικά συνέδρια. Το σημειωματάριο ταξίδεψε μαζί μου στην Οξφόρδη, το 2008, όπου και γέμισε νέες σημειώσεις: οι άστεγοι της πόλης, τυχαίες εικόνες από το παράθυρο τυο λεωφορείου, εντυπώσεις από επιστημονικά άρθρα για τα παιδιά των ορφανοτροφείων του Τσαουσέσκου, κουβέντες ανθρώπων στην ουρά στο σούπερ-μάρκετ. Κάθε μια εγγραφή σε εκείνο το σημειωματάριο – το οποίο δεν έχω πια – ήταν μια εν δυνάμει αφήγηση. Άλλωστε (σχεδόν) κάθε αφήγηση είναι από δεύτερο χέρι – ξαναχωνεμένη, επανεπινοημένη, βαλμένη το μέσα έξω. Μια ιστορία δηλαδή στην οποία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία. Έτσι, το – εν πρώτοις – ετερόκλητο σώμα των εγγραφών αυτών συνέστησε τον καρυότυπο του βιβλίου. Κάθε κεφάλαιο – γραμμένο κατά τη διάρκεια κάποιου βαρετού σεμιναρίου, σε κάποιο καφέ ή στο αεροδρόμιο περιμένοντας την αναχώρηση μιας πτήσης, κυρίως όμως στο μικρό σαλόνι του διαμερίσματός μου στην Οξφόρδη πολύ νωρίς το πρωί ή πολύ αργά τη νύχτα – αποτελεί κι ένα «χρωμόσωμα» του Καρυότυπου. 2. O «ήρωας» είναι ο Ν. Πες μας περισσότερα γι αυτόν. Ποιοι είναι οι εφιάλτες του;  Ο Ν. είναι ο εφιάλτης του εαυτού του. Ο ίδιος ενσαρκώνει τη συναίρεση όλων όσων επιθυμεί και όσων δε μπορεί να αποδιώξει. Είναι «επιστημονικός μετανάστης» από την Αθήνα στην Οξφόρδη, ακουσίως μετανάστης από ένα ορφανοτροφείο του Τσαουσέσκου, στις όχθες του ποταμού Μπαχλούι, σε μια ελληνική ανάδοχη οικογένεια, αγωνιώδης μετανάστης από το τοπίο των αναμνήσεών του στην ψυχαναγκαστική καθημερινότητα που χτίζει για τον εαυτό του – εν ολίγοις υπεράριθμος στον χώρο και χρόνο, ακόμα κι εντός του σώματός του.  3. Διαβάζουμε την αφήγηση της σύντομης ζωής του από τέλος προς την αρχή ή το αντίθετο; Ο χρόνος και οι ανακατατάξεις του είναι ένα βασικό δομικό στοιχείο του βιβλίου Ο καρυότυπος του Καρυότυπου (δηλαδή τα 24 αριθμημένα κεφάλαια της τριτοπρόσωπης αφήγησης, όσα τα χρωμοσώματα του ανθρώπινου κυττάρου) ξεκινά με τον θάνατο του ήρωα. Από εκείνο το σημείο και ύστερα παρακολουθούμε την μετοίκησή του στην Οξφόρδη, μέχρι και την ημέρα του ατυχήματος που οδήγησε στο θάνατό του, με τρόπο ανάδρομο – από το τότε ως το τώρα. Αυτή η βασική αφηγηματική επιλογή εξυπηρετεί δύο σκοπούς: αφενός να απαλλάξει τον αναγνώστη από την αγωνία του «τι θα συμβεί με τον ήρωα στο μέλλον», αφετέρου να ψηλαφίσει το μονοπάτι των επιλογών και των βιωμάτων που τον έφεραν ως το σημείο στο οποίο κλείνει ο κύκλος της αφήγησης (με τις ίδιες μάλιστα λέξεις – άλλη μια δομική επιλογή, καθώς η δομή οφείλει να είναι οργανικό κομμάτι της αφήγησης). 4. Ποια η σχέση του περίκλειστου πανεπιστημιακού campus, με τις μεταστάσεις της συμπεριφοράς του πρωταγωνιστή; Από αφηγηματική επιλογή, στη νουβέλα, το μοτίβο του περίκλειστου χώρου (και χρόνου) έχει κεντρική θέση: τα κλουβιά των πειραματοζώων και το διαμέρισμα-κλουβί του ήρωα, ο «μονωμένος» χώρος του πανεπιστημιακού campus, σκηνές όπου η αστυνομία έχει αποκλείσει χώρους με κίτρινη ταινία, το «κλουβί» του εαυτού και των αναμνήσεων με τα ακουστικά του iPod στ’ αυτιά. Όλες αυτές οι εκδοχές του ίδιου μοτίβου υπογραμμίζουν (και οριοθετούν) την συμπεριφορά του Ν.  5. Πολλές φορές η νουβέλα σου δίνει την εντύπωση ότι «συμβαίνει» σαν ένας αυτοσχεδιασμός ζωής με έντονο το στοιχείο του αυτοσαρκασμού από τη μεριά σου. Πως πετυχαίνεται αυτό; Αν παραδεχθώ πως μεγάλο μέρος του αφηγηματικού υλικού αντλήθηκε από ίδια εμπειρία, φυσικά χωνεμένη και επανεπινοημένη, τότε μέσο αποστασιοποίησης αποτελεί (και) ο αυτο-σαρκασμός μέσω λέξεων δοσμένων σε παρένθεση, οι οποίες υπονομεύουν την τριτοπρόσωπη αφήγηση και διαφοροποιούν την, εν γένει ψυχρή, θερμοκρασία της. Ένα ακόμα εργαλείο είναι και η χρήση των εμβόλιμων email και πρωτοπρόσωπων ιντερμέδιων που αλλάζουν το πως φωτίζονται τα γεγονότα. 6. Η σχεδόν οικειοθελής εξορία του ήρωα, η αμφίσημη αποπομπή του από το ερευνητικό πρόγραμμα,τον οδηγεί που άραγε; Στο τέλος των ψευδαισθήσεων; Το βιβλίο, σκόπιμα, αφήνει την απάντηση σε αυτό το ερώτημα ανοικτή. Η αμφισημία είναι, εν προκειμένω, επιλογή. Άλλωστε – το πιστεύω ειλικρινά – πως η λογοτεχνία οφείλει να μας υπενθυμίζει ερωτήματα και όχι να προσπαθεί να βρει απαντήσεις σε αυτά. Ομοίως σκόπιμη είναι η επιλογή του να «θυσιαστεί» ο ήρωας από το πρώτο κεφάλαιο, ώστε ο αναγνώστης να μην αναζητήσει το που θα μπορούσε να καταλήξει ο ήρωας, αλλά το πως ο ίδιος έδωσε τέλος στις ψευδαισθήσεις του. Ίσως εκεί να βρίσκεται η «κάθαρση του δράματος». 7. Ποιες είναι οι πηγές της «τρέλας» του ήρωα; Θα χρησιμοποιούσα τον χαρακτηρισμό «εμμονή» αντί «τρέλα», όμως, σε κάθε περίπτωση, αυτή πηγάζει από τα πρώτα του βιώματα και το πως αυτά αντιπαραβάλονται με τη ζωή στα πλαίσια της ανάδοχης οικογένειάς του στην Ελλάδα. Αυτή η διελκυνστίνδα μνήμης-ζώσας πραγματικότητας είναι τόσο ο μοχλός της συμπεριφοράς και των αναζητήσεών του, όσο και της ίδιας της αφήγησης. 8. Ποιές είναι οι λογοτεχνικές επιρροές σου; Παραδόξως, ίσως, στα πράγματα που διαβάζω – γιατί οι συγγραφείς (οφείλουν να) είναι πρώτα απ’ όλα εθισμένοι αναγνώστες – λειτουργούν δυο φίλτρα. Από τη μία πλευρά εκείνο του δημιουργικού θαυμασμού μπροστά σε ένα λογοτεχνικό κομψοτέχνημα, όπως για παράδειγμα Ο δρόμος του Κόρμακ Μακάρθι ή Οι ξεριζωμένοι του Ζέμπαλντ, το Man in the Holocene του Μαξ Φρις ή τα θεατρικά έργα του Γιον Φόσσε, το Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη του Βαλτινού ή  τα συγκλονιστικά διηγήματα του Τάσου Χατζητάτση, και από την άλλη η «δημιουργική αποστροφή» σε αναγνώσματα που, είτε τεχνικά είτε γλωσσικά, δεν καταφέρνουν να με συγκινήσουν. Έτσι οι μη θετικές επιρροές, οι τρόποι με τους οποίους δεν θα ήθελα να γράψω, παραμένουν διαρκώς στο προσκήνιο κατά τη διαδικασίας της γραφής, ενώ όλος εκείνος ο μεγάλος όγκος γραπτών που θαυμάζω λειτουργούν σαν πυξίδα, χωρίς πάντως να είμαι σε θέση να ξεχωρίσω το πιο καθοριστικό. Αυτό που θα μπορούσα να πω όμως, είναι πως κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών που κράτησε η προσπάθειά μου να γράψω τον Καρυότυπο, συχνά έπιανα τον εαυτό μου να επιστρέφει σε δύο βιβλία του Μισέλ Φάις, στο Aegypius monachus και στο Η πόλη στα γόνατα. Άλλωστε η ανάγνωση είναι και μια ανάσα από το βάσανο της γραφής, δεν είναι;

Νίκος Κουρμουλής

___________

http://www.stokokkino.gr/article/1000000000009531/Mia-koubenta-me-ton-suggrafea-Aki-Papantoni

Ο δημοσιογράφος Paul Mason του Channel4, καταγγέλλει ελληνικά ΜΜΕ για διαστρέβλωση άρθρου του

• 

Σε δημόσια διάψευση προχώρησε μέσω twitter των ελληνικών ΜΜΕ, o δημοσιογράφος του Channel 4, Πολ Μέησον, για διαστρέβλωση άρθρου του που αναφερόταν στις διαπραγματεύσεις και τον Γιάνη Βαρουφάκη.

Το άρθρο του που δημοσίευσε χθες με τον τίτλο «Why Greece's Syriza party is notsticking to the script on an IMF deal» αποδόθηκε στα ελληνικά sites και εφημερίδες ως «Ο Πολ Μέησον βλέπει συμφωνία, παραίτηση Βαρουφάκη και διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ».

Άμεση ήταν η αντίδραση του δημοσιογράφου που παρακολουθεί (ευτυχώς) τα ελληνικά ΜΜΕ και στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter έγραψε: Αγαπητοί Έλληνες αναγνώστες: αυτή η «απόδοση» του άρθρου μου για τον Γιάνη Βαρουφάκη λέει ακριβώς το αντίθετο απ' ό,τι έγραψα».

Kατ.Μπρ.

___________ 

 http://www.avgi.gr/article/5560225/o-dimosiografos-paul-mason-tou-channel4-kataggellei-ellinika-mme-gia-diastreblosi-arthrou-tou

ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ: «Ντροπή! Εμείς οι ανίδεοι αντί να διαβάζουμε Πλάτωνα και Αριστοτέλη διαβάζουμε για την καταστροφή της Ελλάδας»

«Είναι φοβερό. Κάθε μέρα όταν ανοίγω την εφημερίδα διαβάζω για την καταστροφή στην Ελλάδα.

Στον τόπο που γεννήθηκαν η τραγωδία, η φιλοσοφία, οι επιστήμες και η δημοκρατία. Διαβάζουμε ότι σύντομα θα φύγει από την Ευρώπη και το ευρώ. Οτι η ανεργία είναι εφιαλτική και ότι από στιγμή σε στιγμή θα επέλθει το μοιραίο. Κρίμα. Αντί για Πλάτωνα και Σωκράτη, όλοι εμείς οι ανίδεοι περί Οικονομίας, διαβάζουμε όλα αυτά τα ανατριχιαστικά. Κρίμα!»

-Κάποτε είχατε εκφράσει την επιθυμία να γυρίσετε ταινία στην Αθήνα…

Γούντι Άλλεν: «Φυσικά θέλω να γυρίσω ταινία στην Αθήνα. Με την προϋπόθεση πως οι αρχές θα συμβάλλουν στην χρηματόδοτηση της παραγωγής. Οπως συμβαίνει με όλες τις ταινίες που γύρισα σε Λονδίνο, Παρίσι, Μαδρίτη και Ρώμη. Αλλωστε στο παρελθόν είχα επισκεφτεί την Αθήνα».

-Και αν δεν κάνω λάθος μια από τις κομεντί που είχατε υπογράψει στο παρελθόν αναφερόταν σε αρχαία τραγωδία.

Γούντι Άλλεν: «Μα η φιλοσοφία είναι ένα από τα «εργαλεία» του μυαλού μου».

«Η φθορά του χρόνου έχει επηρεάσει την ακοή μου, την όρασή μου και όλες τις αισθήσεις μου.

«Ομως παρόλα αυτά στο μυαλό έχω μείνει ο ίδιος όπως πριν από είκοσι, τριάντα χρόνια. Πάντα αμετανόητος, πάντα ανεπίδεκτος μαθήσεως. Πάντως πρέπει να σου πω ότι ο γεννετικός κώδικας της οικογένειάς μου είναι ισχυρός. Ο πατέρας μου πέθανε άνω των εκατό και η μητέρα μου στα 95».

Ο Γούντι παρέα με την νεαρή -μόλις 23 ετών- πρωταγωνίστριά του Εμα Στόουν και την συμπρωταγωνίστρια Ρόζι Πάρκερ, έχει καταφθάσει στις Κάννες για την πρεμιέρα της τελευταίας τους δραματικής κομεντί «Irrational Man» (ένας παράλογος άνθρωπος).

Οπου απελπισμένος, στα όρια της πλήρους εγκατάλειψης, καθηγητής φιλοσοφίας (Γιοακίν Φίνιξ) αφού πρώτα «κοιμηθεί» με μια καθηγήτρια (Ρόζι Πάρκερ) και στην συνέχεια με την φοιτήτριά του (Εμα Στόουν) στην συνέχεια αποφασίζει να δολοφονήσει έναν «άθλιο» δικαστή που με τις αποφάσεις του πρόκειται να καταστρέψει την ζωή μιας απλής, φτωχής γυναίκας.

-Αραγε ο φόνος είναι ηθικά δικαιωμένος;

Γούντι Άλλεν: «Μα φυσικά υπάρχουν φόνοι που είναι απόλυτα δικαιωμένοι. Η περίπωση του Χίτλερ είναι χαρακτηριστική. Ας πούμε δεν θα ταν λυτρωτικό αν δολοφονούσαμε κάποιον τύπο που σχεδίαζε να τινάξει στον αέρα ένα σχολείο;»

-Τότε να πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας. Τότε να καταργηθούν οι νόμοι.

«Α, εδώ είναι το ψαχνό. Ο Σαίρεν Κίρκεργκαρντ (Δανός υπαρξιστής φιλόσοφος 1813-1855) έλεγε, αν δεν κάνω λάθος, πως οι άνθρωποι μπορούν και θέλουν να λειτουργούν με νόμους και περιορισμούς. Χωρίς αυτούς δεν ξέρουν να διαχειριστούν την ελευθερία τους».

-Εσείς θέλετε να σκοτώσετε πολλούς;

«Αρκετούς! Να σου πω την αλήθεια θα “θελα να τους σκοτώσω όλους και έτσι να παραμείνω μοναδικός ζωντανός στο πλανήτη» (γελώντας φυσικά).

-Να σας πω κι εγώ την δική μου πικρή αλήθεια. Πολλοί Ελληνες θα θελαν να «εξαφανίσουν» την Μέρκελ και τον Σόιμπλε.

«Δεν αμφιβάλλω καθόλου».

__________

http://newsnea.gr/

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΟΛΥΓΛΩΤΤΗ ΠΟΛΙΣ - Συνέντευξη στο star Classic radio Τετάρτη 13 Μαΐου στις 19.00

  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ   

Δελτίου Tύπου 

για την διαδικτυακή εκπομπή του StarClassic.gr "Θεσσαλονίκη, Πολύγλωττη πόλις"

Σήμερα, Τετάρτη 13 Μαίου στις 19:00-20:00, η εκπομπή ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΟΛΥΓΛΩΤΤΗ ΠΟΛΙΣ του StarClassic Radio (www.starclassic.gr) φιλοξενεί το 2ο Δημοτικό Σχολείο Νεάπολης προκειμένου να μιλήσουμε για τον κοινωνικό κινηματογράφο, το ανοιχτό σχολείο και τη συμμετοχή των μαθητών στην 3η Γιορτή Πολυγλωσσίας.

Η εκπομπή φιλοξενεί επίσης, την παιδαγωγική του Βάθους του παιδαγωγού, στοχαστή και φιλόσοφου Κώστα Φωτεινού καθώς και το εγχείρημα του Καφέ Σχολειού, μία προσπάθεια αφύπνισης του πολίτη σε έννοιες ανοιχτής εκπαίδευσης και ανθρωποκεντρικότερης παιδαγωγικής. Θα μιλήσει για την παιδαγωγική του βάθους η Σοφία Φώτεινα Χατζηκοκόλη.

Παραγωγοί της εκπομπής: Δρ. Αργυρώ Μουμτζίδου, επιστημονική υπεύθυνη της 3ης Γιορτής Πολυγλωσσίας_Θεσσαλονίκη 2015 και ο Δημήτρης Σαββίδης.

Μπορείτε να κάνετε τις αναρτήσεις σας στη σελίδα του fb : STARWALKERS RADIO

Ενημερωθείτε για την 3η Γιορτή Πολυγλωσσίας: 

https://www.facebook.com/events/1639123696311248/

Ζωή Κωνσταντοπούλου : "Όσο οι λαοί αγωνίζονται μπορούν να ελπίζουν"

Γραφείο Τύπου & Κοινοβουλευτικής Πληροφόρησης

Αθήνα, 11 Μαΐου 2015

Όσο οι λαοί αγωνίζονται μπορούν να ελπίζουν

Ζ. Κωνσταντοπούλου: Να υψώσουμε τη μνήμη ως τείχος προστασίας απέναντι στο φάντασμα του φασισμού, που ξαναζωντανεύει και διεκδικεί να ξαναγλυστρίσει στις ζωές μας μέσα από τις χαραμάδες της λήθης

Το μήνυμα ότι όσο οι λαοί αγωνίζονται και αντιστέκονται μπορούν να ελπίζουν, να γίνονται τα υποκείμενα της ιστορίας και να ανοίγουν νέους, ελπιδοφόρους δρόμους κόντρα στους μονόδρομους της υποταγής και του εξανδραποδισμού, έστειλε η Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ζωή Κωνσταντοπούλου, στο πλαίσιο των επίσημων επισκέψεών της σε Ρωσία και Αυστρία, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 70 ετών από την μεγάλη νίκη κατά του φασισμού, αλλά και την απελευθέρωση του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Μαουτχάουζεν.

Το διήμερο 8-9 Μαΐου 2015, η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου μετέβη στη Μόσχα, όπου συμμετείχε στις εκδηλώσεις για το τέλος του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, συνοδευόμενη από τον Κοσμήτορα της Βουλής, κ.Γιώργο Πάντζα. Στο πλαίσιο της επίσκεψής της, η ελληνική αποστολή συναντήθηκε με φοιτητές και καθηγητές του ελληνικού τμήματος του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ και με εκπροσώπους της ομογένειας, ενώ στις 9 Μαΐου παρακολούθησε τη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση. Στη συνέχεια, η κ. Κωνσταντοπούλου συμμετείχε στην απότιση τιμής από ηγέτες και επικεφαλής αντιπροσωπειών από όλο τον κόσμο στο μνημείο των πεσόντων.

Στο περιθώριο των εκδηλώσεων που παρέθεσε στο Κρεμλίνο ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, η κ. Κωνσταντοπούλου πραγματοποίησε επαφές με τον Πρόεδρο της Κούβας, Ραούλ Κάστρο, τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας, Νίκολας Μαδούρο, τον πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη, τον Πρόεδρο της Σερβίας, Τόμισλαβ Νίκολιτς, και τον Πρόεδρο της Αρμενίας, Σερζ Σαρκιζιάν. Επίσης, συνομίλησε με μέλη των Κυβερνήσεων και εκπροσώπους άλλων χωρών-μελών της Ευρώπης, ενώ συναντήθηκε με τον Πρόεδρο της ρωσικής Δούμας, Σεργκέι Ναρίνσκι, την Πρόεδρο της Άνω Βουλής, Βαλεντίνα Ματβιένκο και τον Ρώσο Υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.

Στην Αυστρία η κ. Κωνσταντοπούλου, εκπροσωπώντας το Ελληνικό Κοινοβούλιο και την Διακομματική Επιτροπή Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, συμμετείχε στις εκδηλώσεις για την επέτειο των 70 χρόνων από την απελευθέρωση του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν, ως επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας. Στην Ελληνική Αντιπροσωπεία μετείχαν επίσης: η Πρέσβυς της Ελλάδας στην Αυστρία κ. Χρυσούλα Αλιφέρη, οι βουλευτές-μέλη της Επιτροπής Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών Γιάννης Σταθάς και Ραχήλ Μακρή, ο Πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλίτικου Συμβουλίου κ. Κωνσταντίνης, ο Πρόεδρος των Απογόνων Θυμάτων Ολοκαυτώματος, κ. Σούσης.

Μιλώντας στη διάρκεια επιμνημόσυνης τελετής που πραγματοποιήθηκε στο ελληνικό μνημείο θυμάτων, η Πρόεδρος της Βουλής ανέφερε ότι «μετά από 70 ολόκληρα χρόνια, η παρουσία μας εδώ δεν σηματοδοτεί απλώς μια επετειακή υπόμνηση, αλλά πρέπει να νοηματοδοτήσει τη θυσία των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπινων ζωών, που συνέθλιψε και εξαΰλωσε ο ναζισμός. Εβδομήντα χρόνια μετά, υποχρεούμαστε να υψώσουμε τη μνήμη ως τείχος προστασίας απέναντι στο φάντασμα του φασισμού, του ναζισμού και του ρατσισμού που ξαναζωντανεύει και διεκδικεί να ξαναγλυστρίσει στις ζωές μας μέσα από τις χαραμάδες της λήθης».

«Στέκομαι με δέος σε αυτό το ιερό χώμα, που διαποτίστηκε από αίμα αθώων θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας», είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.

«Τιμούμε τους νεκρούς και ανταποκρινόμαστε στο υπέρτατο χρέος να υπερασπιζόμαστε την αξία της ανθρώπινης ζωής, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που η ανθρωπότητα ανακήρυξε θεμελιώδεις βάσεις της με την οικουμενική διακήρυξη του ΟΗΕ», τόνισε η κ. Κωνσταντοπούλου, προσθέτοντας ότι «ιδιαίτερα σήμερα πρέπει να διεκδικήσουμε μια άλλη Ευρώπη: δημοκρατική και κοινωνική, ικανή να προασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών της και την παγκόσμια ειρήνη. Σήμερα, ας θυμηθούμε ότι η ευρωπαϊκή ιδέα είναι από τη σύλληψή της και στον πυρήνα της ανθρωπιστική, αντιρατσιστική και αντιεθνικιστική».

Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στο γεγονός ότι στα θύματα του Μάουτχάουζεν συγκαταλέγονταν δεκάδες χιλιάδες, εβραίοι, 3.700 Έλληνες, αλλά και αριστεροί, αντιφασίστες, ομοφυλόφιλοι, Ρομά-Σιντι, ενώ κατέθεσε στεφάνι του Ελληνικού Κοινοβουλίου στον τείχο των δακρύων, στο ελληνικό, το εβραϊκό, το ουγγρικό, το γιουγκοσλαβικό μνημείο και στο μνημείο των Ρομά.

Σύσσωμη η ελληνική αποστολή επισκέφθηκε τους χώρους μαρτυρίου και καταναγκαστικής εργασίας.

«ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ! Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!»

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ (10/5) ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Σημαντική ανοιχτή εκδήλωση – συζήτηση διοργανώνεται το πρωί της Κυριακής (10/5) από την Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό, με  τίτλο «Το Ελληνικό δεν πωλείται - Ο αγώνας συνεχίζεται» και με βασικά αιτήματα να ακυρωθεί η διαδικασία ιδιωτικοποίησης του  Ελληνικού, να καταργηθεί το ΤΑΙΠΕΔ και να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις ώστε ο χώρος να μετατραπεί σε όαση πρασίνου για τους πολίτες της Αθήνας. 

Στην εκδήλωση, η οποία είναι προγραμματισμένη να ξεκινήσει στις 11 π.μ. στο Μουσείο του ΠΟΛΚΕΟΑ (πρώην Δυτικό Αεροδρόμιο), θα τοποθετηθούν ο αναπληρωτής Καθηγητής ΕΜΠ Νίκος Μπελαβίλας, η τέως καθηγήτρια ΕΜΠ Ελένη Πορτάλιου ενώ έχουν κληθεί να παρουσιάσουν τις απόψεις τους εκπρόσωποι της κυβέρνησης, της Περιφέρειας Αττικής, των κομμάτων και της αυτοδιοίκησης.  

Ακολουθεί το δελτίο τύπου για την εκδήλωση:  

«ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ! Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!»

Ο αγώνας που κάνουμε εδώ και πολλά χρόνια για να μην ξεπουληθεί και να μην τσιμεντοποιηθεί ο χώρος του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της παραλίας του Αγίου Κοσμά, να παραμείνει δημόσιος και ελεύθερος και να μετατραπεί σε Μητροπολιτικό Πάρκο με πολιτιστικές, αθλητικές και άλλες κοινωφελείς δραστηριότητες, βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο του.

Με τις πρωτοβουλίες, την κινηματική δράση και τις νομικές ενέργειές μας, καταφέραμε να αποφύγουμε την ολοκλήρωση της διαδικασίας παραχώρησης της έκτασης στα ιδιωτικά συμφέροντα και να κρατήσουμε μέχρι ζωντανό το όραμα εκατομμυρίων συμπολιτών μας για μια αναβαθμισμένη ζωή σε μια ανθρώπινη πόλη με τη δημιουργία ενός Μητροπολιτικού Πάρκου. Ο «διαγωνισμός» με τον μοναδικό διαγωνιζόμενο που κατέληξε σε συμφωνία παραχώρησης του Ελληνικού από το ΤΑΙΠΕΔ στον όμιλο Λάτση δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και δεν πρέπει να ολοκληρωθεί, παρά τις ισχυρές πιέσεις των δανειστών.

Η «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Ελληνικό» συνεχίζει να αγωνίζεται για την ακύρωση της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης του Ελληνικού, την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ και τη διαμόρφωση συνθηκών που θα οδηγήσουν στη σταδιακή μετατροπή της έκτασης σε Μητροπολιτικό Πάρκο πρασίνου για όλους τους πολίτες της Αθήνας, άμεσα συναρτημένη με την παραγωγική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση της χώρας.

Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώντας αναγκαία την περαιτέρω ανάδειξη του όλου ζητήματος και την προώθηση συγκεκριμένων πολιτικών και δράσεων ώστε να αποτραπεί η εκποίηση του Ελληνικού, σας καλούμε σε Δημόσια Συζήτηση με θέμα: «Το Ελληνικό δεν πωλείται! Ο αγώνας συνεχίζεται».

Η συζήτηση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 10 Μαϊου 2015 στις 11.00π.μ., στο Μουσείο του ΠΟΛΚΕΟΑ, στο πρώην Δυτικό  Αεροδρόμιο (είσοδος από Λεωφ. Ποσειδώνος), Ελληνικό.

Θα τοποθετηθούν:

• ο Νίκος Μπελαβίλας, Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΜΠ
• η Ελένη Πορτάλιου, τέως Καθηγήτρια ΕΜΠ
• εκπρόσωποι της Κυβέρνησης
• εκπρόσωποι της Περιφέρειας Αττικής
• εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων
• εκπρόσωποι Τοπικής Αυτοδιοίκησης
• εκπρόσωποι φορέων και κινημάτων

Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

_____________

http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20485:elliniko&catid=98:koinperivallon&Itemid=294

Έκθεση «Η Γενοκτονία των Αρμενίων στα πρωτοσέλιδα του παγκόσμιου Τύπου της εποχής»

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Η Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδος (Ο.Κ.Ε.) πρόκειται να φιλοξενήσει έκθεση - αφιέρωμα με τίτλο «Η Γενοκτονία των Αρμενίων στα Πρωτοσέλιδα του Παγκόσμιου Τύπου της Εποχής» τη Δευτέρα, 18 Μαΐου 2015. Η έκθεση συνδιοργανώνεται από την Ο.Κ.Ε. Ελλάδος, το Δημόσιο Συμβούλιο της Αρμενίας και την υποστήριξη της πρεσβείας της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελλάδα.

Στον εκθεσιακό χώρο, τον οποίο θα επιμεληθεί ο κ. Χάικ Τεμογιάν, διευθυντής του Μουσείου Γενοκτονίας των Αρμενίων του Γερεβάν της Αρμενίας, θα εκτεθεί υλικό από τα πρωτοσέλιδα των μεγάλων ευρωπαϊκών εφημερίδων του 1915, που αναφέρεται στη Γενοκτονία και θα προβληθεί σχετικό οπτικοακουστικό υλικό.

Στα εγκαίνια της έκθεσης που θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα, 4 Μαΐου 2015 και ώρα 18:30, τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Νικόλαο Κοτζιά θα εκπροσωπήσει ο Διευθυντής του Πολιτικού του Γραφείου Δρ. Αλέξανδρος Παρασκευόπουλος και την Περιφερειάρχη Αττικής κα Ρένα Δούρου θα εκπροσωπήσει η Αντιπεριφερειάρχης κα Ερμίνα Κυπριανίδου.

Εκθεσιακός χώρος: Αμβροσίου Φραντζή 9, Αθήνα