Του Κώστα Ήσυχου*
Η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ στο Φόρουμ του Σάο Πάολο, που πρόσφατα πραγματοποιήθηκε στο Καράκας, στη Βενεζουέλα, αποτελούμενη από τους Ρένα Δούρου και Κώστα Ήσυχο, κατά την τετραήμερη παραμονή της είχε δεκάδες διμερείς και πολυμερείς συναντήσεις με πολλές ξένες αντιπροσωπείες, ενώ οι συνεντεύξεις στα ΜΜΕ της Λατινικής Αμερικής υπήρξαν πρωτόγνωρες, αφού το ενδιαφέρον για την Ελλάδα, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανθρώπινη τραγωδία που λαμβάνει χώρα, όπως και οι αγώνες του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Ο Ούγκο Τσάβεζ με τη Ρένα Δούρου και τον Κώστα Ήσυχο
Ο Βάλτερ Πομάρ, γραμματέας της διοικούσας επιτροπής του Φόρουμ και μέλος της ηγεσίας του P.T. Βραζιλίας, στην πολιτική του εισήγηση αναφέρθηκε στον «θαρραλέο ΣΥΡΙΖΑ» που βρίσκεται στο Φόρουμ και στην τεράστια επιτυχία που σημείωσε στις τελευταίες εκλογές «κατατρομάζοντας την παγκόσμια οικονομική και πολιτική ελίτ». Τα χειροκροτήματα των εκατοντάδων αντιπροσωπειών ήταν συνάμα συγκινητικά αλλά και παρατεταμένα. Η πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη της ελληνικής αντιπροσωπείας σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή, την πρώτη μέρα κιόλας της άφιξής της, είχε τεράστια επιτυχία αλλά και μεγάλη ακροαματικότητα, με αποτέλεσμα τα αιτήματα συνεχώς να πληθαίνουν για συνεχείς συνεντεύξεις σε πλειάδα τηλεοπτικών, ραδιοακουστικών, ηλεκτρονικών και έντυπων μέσων ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής.
Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να ικανοποιήσουμε όλα τα αιτήματα. Η επίσκεψή μας είχε σοβαρό αντίκτυπο στους συμμετέχοντες, αφού εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος ο Μελανσόν από το Γαλλικό Μέτωπο της Αριστεράς, ο Βόλφγκανγκ Γκέρκε, αντιπρόεδρος από την Die Linke, ο Ρενάτο Σοέιρο, από την ηγεσία του Μπλόκο της Αριστεράς στην Πορτογαλία, ο Στέφανο Φιντέλιο από τους Ιταλούς Κομμουνιστές, εκπρόσωπος από το Coaltion of Resistance από τη Μεγ. Βρετανία, αντιπροσωπείες από Ασία, Άπω Ανατολή αλλά και αρκετές Αραβικές και Αφρικάνικες χώρες έδωσαν ένα παγκόσμιο περιεχόμενο στις θεματικές συζητήσεις. Για πρώτη φορά υπήρξε τέτοιος μαζικός αριθμός οργανώσεων εκτός της Λατινικής Αμερικής.
Στις 5.7.12 γιορτάστηκαν τα 201 χρόνια από τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας από την ισπανική αυτοκρατορία, γεγονός που είχε ιδιαίτερο συμβολισμό κατά τη διάρκεια του Φόρουμ. Η έκτακτη κοινοβουλευτική ολομέλεια στο κοινοβούλιο της χώρας με την παρουσία δεκάδων πρεσβευτών, εκατοντάδων εκπρόσωπων των οργανώσεων του Φόρουμ, και των βουλευτών της Βενεζουέλας, έδωσε την ευκαιρία στον πρόεδρο Τσάβεζ να αναφερθεί στην Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ, και στο ότι η χώρα μας έχει μετατραπεί σε ένα ακραίο παγκόσμιο νεοφιλελεύθερο πείραμα, που τούτες τις ώρες χρειάζεται την παγκόσμια αλληλεγγύη.
Πολιτικά συμπεράσματα από το Φόρουμ του Σάο Πάολο
Όταν στις αρχές του '90, το Φόρουμ του Σάο Πάολο ιδρύθηκε με βασική πρωτοβουλία του Κόμματος Εργασίας της Βραζιλίας, αρκετές χώρες βρισκόντουσαν ως νεοφιλελεύθερα εργαστήρια υπό την μπότα του ΔΝΤ της Παγκόσμιας Τράπεζας, των μεγάλων χρηματοπιστωτικών συμφερόντων των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Εκείνη την εποχή, αυτή η πρωτοβουλία φάνταζε περισσότερο ως ένας χώρος διαλόγου και κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς στη Λατινική Αμερική και Καραϊβική παρά ως μια συλλογικότητα όχι μόνο αριστερών οργανώσεων άλλα και προοδευτικών και αριστερών κυβερνήσεων που θα τη μετέτρεπε σε «ραχοκοκαλιά» στρατηγικών και πρακτικών μέτρων για την αντι-νεοφιλελεύθερη και αντικαπιταλιστική ολοκλήρωση μιας ηπείρου. Τα εργαλεία αυτής της ενοποίησης σήμερα είναι το Bancosur (τράπεζα του Νότου), Unasur (Πολιτική ενοποίηση της Λατ. Αμερικής), CELAC (στον αντίποδα της αμερικα-νοκρατούμενης ένωσης «αμερικανικών κρατών»), Mercosur (Εμπορική και οικονομική ολοκλήρωση με διαδικασίες συνεχούς διεύρυνσης).
Σήμερα η απομάκρυνση όλων των αμερικανικών βάσεων, η αποπυρηνικοποίηση της ηπείρου, η εδραίωση της ως γεωγραφική και γεωπολιτική ζώνη ειρήνης, η καταπολέμηση της ακραίας φτώχειας, του αναλφαβητισμού, στη σύγχρονη εκβιομηχάνιση, στη ενεργειακή ολοκλήρωση που πάει χέρι - χέρι με τις κοινωνικές κατακτήσεις, η εμπέδωση της αξιοπρεπούς εργασίας, η διαφύλαξη του Αμαζόνιου ως «πνεύμονα του πλανήτη», η αλληλεγγύη των κυβερνήσεων και λαών να αντισταθούν στην ηγεμονία των ΗΠΑ και της Ε.Ε. (το χτύπημα των διμερών οικονομικώς συμφώνων «ελεύθερου εμπορίου» που επεκτείνουν την εξάρτηση, ανάμεσα σε άλλα προβάλλουν ως μια ιστορική αναγκαιότητα άμεσης πρακτικής εφαρμογής με τα ανάλογα πολιτικά μέτρα).
Αφού ο ιμπεριαλισμός βρήκε νέο τρόπο να εγκαθιστά «κυβερνήσεις μαριονέτες» στις περιπτώσεις της Ονδούρας πριν δύο χρόνια και της Παραγουάης πριν λίγες μέρες, όπου τα θεσμικά πραξικοπήματα από την αντιπολίτευση, κρατά τον στρατό στους στρατώνες να καιροφυλακτεί, το βάρος της «έξωσης» των νομίμων εκλεγμένων προέδρων το αναλαμβάνει η αντιπολίτευση και οι ντόπιες ολιγαρχίες, τα κυρίαρχα μίντια, με σχεδιασμένες «προβοκάτσιες» (σφαγές ιθαγενών, "παραβίαση συνταγματικών δεδομένων", απεργίες αστυνομικών, κ.λπ.).
Η επαγρύπνηση των χώρων που βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος είναι δεδομένη και οι αντιδράσεις αστραπιαίες, όπως και η αλληλεγγύη της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Πρόκειται για μια ανασύσταση ιμπεριαλιστικών μεθόδων που «ραφινάρονται», ώστε σε «δημοκρατικό» πλαίσιο τα πραξικοπήματα αυτά να πολλαπλασιάζονται, όπως συνέβη στις απόπειρες πραξικοπημάτων νέου τύπου στη Βενεζουέλα (με την απαγωγή του Ούγκο Τσάβεζ το 2002, την ανταρσία αστυνομικών στον Ισημερινό κατά του Ραφαέλ Κορέα και με πανομοιότυπο τρόπο στη Βολιβία πριν λίγες μέρες κατά του πρόεδρου Έβο Μοράλες).
Είναι για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις απόλυτα αναγκαίο να χτυπήσουν τις πιο ευάλωτες κατά τη γνώμη τους προοδευτικές δημοκρατίες, ώστε η προσπάθεια ενοποίησης αντίστασης στον νεοφιλελευθερισμό να ανακοπεί. Η ιστορία των πολύπαθων λαών της Λατινικής Αμερικής που γοργά μετατρέπεται σε ένα εργαστήριο αντικαπιταλιστικής παγκόσμιας ακτινοβολίας για την πλανητική Αριστερά έχει στέρεες βάσεις, τη μαζική στήριξη των λαών, την αποφασιστικότητα των ηγεσιών και την ιστορική μνήμη των Che, Εμ. Ζαπάτα, Χ. Μαριατέγκι, Φιντέλ, Χ. Αρμπένζ, της σημερινής αριστερής διανόησης στην περιοχή, Ι. Ραμονέ, Ατ. Μπορόν, ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Η ευρωπαϊκή Αριστερά για να είναι πιο αποτελεσματική στην αλληλεγγύη της, πρέπει να δυναμώσει στην Ευρώπη τη δική της μάχη κατά της σημερινής οπισθοδρόμησης, της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας και των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών που αναδύονται και πάλι στην Ευρώπη.
Αυτή μπορεί να είναι η μεγαλύτερη πρόσφορα στο κοινό αγώνα των λαών μας. Ταυτόχρονα η Ελλάδα, που είναι σήμερα στο επίκεντρο των παγκόσμιων αναμετρήσεων, ο λαός της μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχουν άπειρες δυνατότητες να μετατρέψουν την ελπίδα σε πραγματικότητα, το ιστορικό και επιβεβλημένο ρήγμα στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό να ξεκινήσει εδώ με αλυσιδωτές επιπτώσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι κοινοί μας εχθροί, γιατί έτσι εξηγείται το πώς η ασταμάτητη λυσσαλέα επίθεση σε βάρος μας έχει αυτές τις διαστάσεις, αυτό το βάθος και την παγκόσμια έκταση. Το εγχείρημά μας έχει σήμερα τα μάτια του κόσμου στραμμένα σε αυτή τη γωνία του πλανήτη.
Εάν το πιστέψουμε θα είμαστε η θρυαλλίδα, σε αυτό το ημισφαίριο που θα ξαναγυρίσει τον τροχό της παγκόσμιας ιστορίας. Ολόκληρος ο πλανήτης το έχει ανάγκη, η ξανά-ανακάλυψη της δημοκρατίας στη χώρα μας είναι ιστορική επιταγή, η πλανητική Αριστερά να ξαναβρεί το όραμά της και την ουτοπία της, θα ξαναοικοδομήσει την πολιτική της ηγεμονία στις ιδέες και στις εναλλακτικές πολιτικές. Αυτό το μήνυμα φέρνουμε από το 18ο Φόρουμ του Σάο Πάολο, που πραγματοποιήθηκε στο Καράκας. Μια λέξη συμπυκνώνει τις κοινές ιστορικές μας ευθύνες και αγώνες, στις δυο όχθες του Ατλαντικού: Venceremos!
* Ο Κώστας Ήσυχος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κίλμες της Αργεντινής, είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την εξωτ. πολιτική και άμυνα.
_______________________________
Μιχάλης Τρίκκας - εφημ. Η ΑΥΓΗ ημερ. δημοσίευσης: 15/07/2012
.png)
.jpg)
