Εάν η καταστροφή της προηγούμενης εβδομάδας στο Μάτι της Νέας Μάκρης συνέβαινε πριν από 50 χρόνια, μαζί με το συναίσθημα της θλίψης, οι περισσότεροι θα θεωρούσαν σαν υπεύθυνο αυτής της δυστυχίας τις υψηλές θερμοκρασίες, τον άνεμο ή την απροσεξία κάποιου βοσκού...

Αρκαδικός Κύκλος

 Ε άν η καταστροφή της προηγούμενης εβδομάδας συνέβαινε πριν από 50 χρόνια, μαζί με το συναίσθημα της θλίψης, οι περισσότεροι θα θεωρούσαν σαν υπεύθυνο αυτής της δυστυχίας τις υψηλές θερμοκρασίες, τον άνεμο ή την απροσεξία κάποιου βοσκού. Σήμερα μια περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκαλύπτει ότι ο άνθρωπος σκέπτεται πλέον διαφορετικά. Υπάρχουν θεωρίες ότι τις φωτιές τις έβαλαν οι Αμερικάνοι με κρυφά όπλα λέιζερ για να εκβιάσουν την κυβέρνηση ή κάποιες πολυεθνικές που εποφθαλμιούν τον ορυκτό πλούτο που κρύβει το υπέδαφος.

 Υπεύθυνη είναι, ίσως, κάποια σκιώδης κυβέρνηση, οι Πεφωτισμένοι, οι μυστικές υπηρεσίες κάποιου άλλου κράτους ή οι ανίκανοι εκπρόσωποι της δικής μας διεφθαρμένης κρατικής εξουσίας. Ο εχθρός βρίσκεται παντού και δεν είναι πλέον συγκεκριμένος. Είναι αόρατος και παντοδύναμος και πάντα κρύβεται στις σκιές.

Γνωρίζουμε ότι ζούμε σε ένα λαβύρινθο συμφερόντων και αλληλεξαρτήσεων, σ' ένα κουβάρι που διαρκώς απλώνεται σε διάφορα επίπεδα χωρίς αρχή και δίχως τέλος. Γύρω μας κομμάτια από σπασμένους καθρέφτες που αντανακλούν το ένα το άλλο, κομμένα ανθρώπινα μέλη και είδωλα χωρίς συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ποιος είναι ο ένοχος; Ποιος μας χαμογελάει κοροϊδευτικά από την απέναντι όχθη;

Το ψεύτικο, το πιθανό και το αληθινό αναμιγνύονται έντεχνα, κι εμείς βαδίζουμε σαν το Σίσυφο κουβαλώντας την πέτρα μας προς μια ακόμα αδιέξοδο, περιμένοντας να σκοτώσουμε το Μινώταυρο, που δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει. Ο εχθρός μας είναι μια πιθανότητα που πίσω της κρύβονται αμέτρητες ανησυχητικές πιθανότητες, ένα όνομα που αλλάζει ολοένα, χωρίς μορφή, πρόσωπο ή σχήμα. Ο Μινώταυρος, που ο θάνατος του θα οδηγήσει στην έξοδο, είναι ένα άδειο πουκάμισο, κρεμασμένο σε μια πρόκα στον τοίχο.

Η οργή ξεχειλίζει, όμως σύντομα σκορπίζεται σε αντιφατικούς και αντικρουόμενους στόχους, όπως το κύμα που χάνει τη δύναμη στα βράχια, πριν φτάσει στην αμμουδιά. Έτσι όλα καταλήγουν σε εσωστρέφεια, αίσθηση ανεπάρκειας και κατάθλιψη. Μια έντεχνα υποβαλλόμενοι μαζική ψύχωση. Το παιχνίδι της γάτας και του ποντικιού. Ένας κυκλικός διάδρομος όπου ο καθένας ξοδεύει όλη του τη ζωή, χωρίς ελπίδα ή έξοδο.

Χρειάζεται να ξαναγυρίσουμε στο απτό και το συγκεκριμένο. Εκεί που οι φίλοι γεννιόνται μέσα από την καθημερινότητα της πράξης και οι εχθροί αποκαλύπτονται εύκολα όταν κάποιος τους κοιτάξει στα μάτια. Αυτή είναι η "επανάσταση". Αυτή είναι η "ελευθερία".

Αυτό μπορεί να γίνει μόνο στο επίπεδο της Κοινότητας. Κι αυτός είναι ακόμα ένας λόγος για να επιστρέψουμε σ' αυτήν...

Αρκαδικός Κύκλος

Πρόεδρος ΠΟΕΔΗΝ: Το Σισμανόγλειο είχε προετοιμαστεί από τις 22:30 τη Δευτέρα για μεγάλο αριθμό νεκρών

  ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ  

30|07|2018

Μάτι/Φωτογραφία: Eurokinissi/ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Ένα ακόμη στοιχείο που εκθέτει την κυβέρνηση, συνδέει τον κρίκο των αποκαλύψεων για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι που άφησε πίσω της τουλάχιστον 91 νεκρούς και δεκάδες αγνοούμενους.

Την αποκάλυψη έκανε σήμερα, μιλώντας στον ρ/σ «Θέμα 104,6», ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία, Μιχάλης Γιαννάκος.

Όπως είπε «το βράδυ της Δευτέρας 23 Ιουλίου ήμουν στο Σισμανόγλειο που από τις 10:30-11 παρά, είχε προετοιμάσει χώρο για να υποδεχθεί μεγάλο αριθμό νεκρών». 

«Αυτό μου το επιβεβαίωσε μια ημέρα μετά ο αναπληρωτής διοικητής της 1ης Υγειονομικής περιφέρειας όταν βρέθηκα ξανά στο Σισμανόγλειο», συμπλήρωσε.

Σημειώνεται ότι η σύσκεψη στο αρχηγείο της Πυροσβεστικής με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς, πραγματοποιήθηκε μετά τις 11:30 το βράδυ της Δευτέρας.

«11 παρά είχαν ήδη ετοιμάσει χώρο για υποδοχή μεγάλο αριθμού νεκρών», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, παραθέτοντας και όσα του είπαν γιατροί που βγήκαν από τον χώρο του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών το μοιραίο βράδυ. 

«Μου είπαν πρόεδρε ετοιμάζουμε το χώρο γιατί περιμένουμε μεγάλο αριθμό νεκρών» είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος.

Αναρωτήθηκε, μάλιστα, «πώς ήταν δυνατόν να μην γνώριζε η ηγεσία του υπουργείου Υγείας ότι ετοιμάζονταν να υποδεχθούν ένα κοντέινερ ψυγείο για πολλούς νεκρούς;».

___________
Πηγή: iefimerida.gr

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ: Δεν αντιμετωπίζονται σωστά οι πυρκαγιές: Η πυρκαγιά των δασών θέλει ειδική αντιμετώπιση

Dionisis Vitsos

ΑΘΗΝΑ 

1. Οι φωτιές στα δάση είναι φυσιολογικό φαινόμενα: Η φωτιά είναι ομαλά ενταγμένη στα μεσογειακού τύπου οικοσυστήματα. 

[...] Η Ελλάδα δεν είναι ειδική περίπτωση. Ακόμα και τα ζώα της χώρας μας είναι προσαρμοσμένα σε αυτήν. Υπάρχουν πουλιά που πάνε μόνο στις καμένες εκτάσεις γιατί εκεί βρίσκουν πολλά έντομα. Και τα έντομα είναι πολλά, γιατί τα φυτά που βγαίνουν στις καμένες περιοχές ανθίζουν γρηγορότερα. Είναι, όσο και αν δεν το πιστεύουμε, αυτός ο κύκλος της ζωής των μεσογειακών οικοσυστημάτων. Μια καμένη περιοχή, την πρώτη χρονιά μετά τη φωτιά είναι κήπος.

~~~~

2. Δεν αντιμετωπίζονται σωστά οι πυρκαγιές: Η πυρκαγιά των δασών θέλει ειδική αντιμετώπιση. Στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ έχουν καταγράψει όλες τις προηγούμενες φωτιές, από το 1985 έως σήμερα. Υπάρχουν σε εξειδικευμένα προγράμματα ανά πάσα στιγμή δεδομένα, όπως οι άνεμοι που φυσούν, μετεωρολογικά και κλιματικά στοιχεία, τα είδη των φυτών που έχουν φυτρώσει, η ηλικία τους, οι εκτάσεις που έχουν ξανακαεί, και ο χρόνος που συνέβη αυτό. Έχοντας διαθέσιμα όλα τα στοιχεία μπορούν να αντιμετωπίσουν τις φλόγες κάθε φορά με τον τρόπο που χρειάζεται. Η σύγκριση με την Ελλάδα είναι καταλυτική. Εδώ ο καθένας λειτουργεί περίπου ως μαθητευόμενος μάγος.

~~~~

3. Ποιοι είναι οι εμπρηστές: Εμπρηστές στην Ελλάδα είναι η ΔΕΗ, οι ανεξέλεγκτες χωματερές και όσοι έχουν κοπάδια. Δεν υπάρχουν σατανικοί εμπρηστές με κουκούλες και μηχανές που καίνε τα δάση. Υπάρχει και ένα μεγάλο ποσοστό πυρκαγιών που προκαλούνται από άλλες αιτίες. Στη Χαλκιδική η φωτιά ξεκίνησε προ καιρού από κεραυνό. Τώρα έλεγε κάποιος ραδιοφωνικός σταθμός ότι υπήρχε εμπρηστικός μηχανισμός στην Πάρνηθα. Είναι λάθος. Βρίσκουν μια παλιά οβίδα και λένε μετά ότι πρόκειται για εμπρηστικό μηχανισμό.

~~~~

4. Τα πεύκα είναι οι μεγάλοι ένοχοι: Έχουμε μια μανία με τα πεύκα. Τα φυτεύουμε παντού. Στα στρατόπεδα τα βάζουν δίπλα στις πυριτιδαποθήκες. Τα πεύκα όμως έχουν ένα… μειονέκτημα. Χρειάζονται, προκαλούν, τη φωτιά. Ανήκει στο DΝΑ τους.

Στο Πήλιο που δεν έχει πεύκα, πήγαν οι δασολόγοι και φύτεψαν. Τα πεύκα αυτά έχουν καεί έως τώρα τρεις φορές. Στην Πάρνηθα τα πεύκα έκαψαν τα έλατα. Από τη ρητίνη βγαίνει το εύφλεκτο νέφτι.

~~~~

5. Ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας: Υποτίθεται ότι είχαν κάνει Εθνικό Δρυμό και μιλούσαν για τα κρι-κρι που τα έφεραν από την Κρήτη. Είχαν μαντρώσει μια περιοχή και είχαν βάλει μέσα ελάφια. Για να δουλέψει πραγματικά ένα οικοσύστημα με ζαρκάδια και ελάφια έπρεπε να υπήρχαν και λύκοι. Τα ελάφια είχαν γίνει τόσο πολλά που τρώγανε συνεχώς τους φλοιούς των ελάτων.

~~~~

6. Δεν θα λιγοστέψει το οξυγόνο των Αθηναίων: Άκουσα ότι θα λιγοστέψει το οξυγόνο στην Αθήνα. Το οξυγόνο, τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια, δεν έχει ελαττωθεί. Το οξυγόνο παράγεται κατά ενενήντα τοις εκατό από τους ωκεανούς. Πιστεύει κανείς ότι στη Σαχάρα δεν έχουν οξυγόνο; Στους πόλους που δεν έχουν δέντρα δεν έχουν οξυγόνο άραγε; [...]

~~~~

7. Δεν χρειάζονται αντιπλημμυρικά έργα, ούτε αναδασώσεις. Στο Άγιον Όρος, πριν από αρκετά χρόνια, μια φωτιά είχε κατακάψει τα πάντα. Καθηγητές και οικολόγοι λέγανε ότι έπρεπε να γίνουν αναδασώσεις. Οι καλόγεροι δεν άφησαν κανέναν να μπει μέσα. Οι καλόγεροι ευτυχώς δεν έχουν γίδια. Το δάσος έγινε καλύτερο απ' ό,τι ήταν πριν.

~~~~

8. Στην Πάρνηθα σήμερα υπάρχει ένας υποόροφος. Είναι ο σχίνος, η κουμαριά, το πουρνάρι. Σε αυτά τα φυτά καίγεται μόνο το από πάνω μέρος. Καίγεται δηλαδή το 40%. Το 60% το αποτελούν οι ρίζες τους. Αυτά τα φυτά «ξαναπετάνε» αμέσως με τις πρώτες φωτιές. Αυτά που ακούμε περί πλημμυρών κ.λπ. είναι ανοησίες. Το έδαφος και το νερό συγκρατούνται από τον υποόροφο, γιατί οι ρίζες είναι ζωντανές.

~~~~

9. Δεν πρέπει να πατήσει κανείς μέσα στην καμένη έκταση, να κόψει κορμούς, να τους σέρνει. Στην Πεντέλη, σε εκείνες τις φοβερές αναδασώσεις, μικρών τμημάτων ευτυχώς, σκάβανε και φύτευαν ασθενικά δεντράκια και συγχρόνως καταστρέφανε γύρω στα 100 μικρά φυτά που είχαν φυτρώσει από μόνα τους.»

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ (1943-2013), 

ΤΟ ΒΗΜΑ

~~~~

[ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ: Καθηγητής της Οικολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου εξελέγη Διευθυντής Τομέα Οικολογίας στα 35 του. Στο πανεπιστήμιο Αιγαίου έβαλε τα θεμέλια για την ίδρυση του Τμήματος Περιβάλλοντος. Υπήρξε διευθυντής επί 14 χρόνια του ελληνικού National Geographic και πολλών άλλων εκδόσεων.]

Η ιστορία της Πλατείας Ομονοίας

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Η Πλατεία Ομονοίας το 1903

 Η  πιο παλιά πλατεία της Αθήνας, από την οποία ξεκινούν ακτινωτά οι βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης, Σταδίου, Αθηνάς, Πανεπιστημίου, 3ης Σεπτεμβρίου, Πειραιώς και Αγίου Κωνσταντίνου, καθώς και οι οδοί Κοτοπούλη και Δώρου, που έχουν πεζοδρομηθεί.

Σύμφωνα με το αρχικό πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας των Κλεάθη και Ζάουμπερτ (1834), ο χώρος προοριζόταν για την ανέγερση των Ανακτόρων. Στη συνέχεια αποφασίστηκε η ανέγερση του Ναού του Σωτήρος, προκειμένου το έθνος να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς το Θείο για την απελευθέρωση. Ο έρανος, όμως, δεν απέδωσε τα αναμενόμενα και το ποσό που συγκεντρώθηκε διατέθηκε για την ανέγερση του ναού της Μητροπόλεως.

Ο χώρος διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846 και αρχικά πήρε το όνομα Πλατεία Ανακτόρων και στη συνέχεια Πλατεία Όθωνος, προς τιμή του βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο άκρο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής. Το 1862 μετονομάσθηκε σε Πλατεία Ομονοίας, όταν στο χώρο αυτό συγκεντρώθηκαν και έδωsαν όρκο «ομονοίας» οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών μερίδων, οι οποίες είχαν προκαλέσει λόγω του δυναστικού αιματηρές ταραχές στη χώρα.

Ήταν απομεσήμερο της 14ης Οκτωβρίου, όταν πλήθος Αθηναίων συγκεντρώθηκε στην Πλατεία για να πανηγυρίσει την έξωση του Όθωνα. Μετά τη δοξολογία, ο πρόεδρος της Προσωρινής Κυβερνήσεως Δημήτριος Βούλγαρης (γνωστός και ως Τζουμπές) απευθύνθηκε προς τους συγκεντρωμένους. Ανάμεσα στα άλλα ακούστηκαν και τα εξής: «Ας ορκισθώμεν επί της Πλατείας ταύτης, της λαβούσης ήδη το ωραίον της «Ομονοίας» όνομα, και ας είπη έκαστος εξ ημών: Ορκίζομαι πίστιν εις την πατρίδα και υπακοήν εις τας εθνικάς αποφάσεις.»

Κατά την περίοδο της βασιλείας του Γεωργίου Α' η πλατεία ευπρεπίστηκε και δενδροφυτεύτηκε. Στήθηκε και μια μαρμάρινη εξέδρα, όπου κάθε Κυριακή παιάνιζε μια στρατιωτική μπάντα προς τέρψη των θαμώνων. Η πλατεία με την πάροδο του χρόνο αποτέλεσε το κέντρο της κοσμικής κίνησης στην Αθήνα μέχρι το 1930, οπότε ανασκάφηκε το υπέδαφος της για να γίνει ο υπόγειος σταθμός του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου Πειραιώς - Αθηνών.

Έκτοτε άρχισε να αποκτά περισσότερο εμπορικό χαρακτήρα και να αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο σημείο της Αθήνας για τους κατοίκους της επαρχίας, που έρχονταν στην πρωτεύουσα. Στις 15 Οκτωβρίου 1954 άρχισε η διαρρύθμιση του υπόγειου χώρου, με την κατασκευή μιας υπόγειας πλατείας με τράπεζες, καταστήματα και ταχυδρομείο, αλλά και με τις πρώτες κυλιόμενες σκάλες. Τα έργα ολοκληρώθηκαν το 1960 με τη διαμόρφωση της επιφάνειας της Πλατείας Ομονοίας σε τεχνητή λίμνη με συντριβάνια, στην οποία συχνά βουτούσαν οι φίλαθλοι, έπειτα από κάποια επιτυχία εθνικής ομάδας και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού για τους θριάμβους της ομάδας τους.

Με την πάροδο του χρόνου, η Πλατεία Ομονοίας υπέστη και άλλες μεταμορφώσεις, λόγω του αυξανόμενου κυκλοφοριακού φόρτου στο κέντρο της Αθήνας. Η τελευταία έγινε την περίοδο πριν από την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και προκάλεσε γενική κατακραυγή για το αισθητικό της αποτέλεσμα. Σήμερα, η Ομόνοια έχει μετατραπεί ουσιαστικά σε οδικό κόμβο και δεν λειτουργεί πλέον ως πλατεία.

____________

https://www.sansimera.gr/articles/324

Η Αγορά των Αθηνών, μια ενδιαφέρουσα βόλτα στην Βαρβάκειο Αγορά του 1894

 ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ 

«Όλοι την γνωρίζετε την αγοράν των Αθηνών, μακρόν επίμηκες τετράγωνον ακάθαρτον και πολυάσχολον. Δεν παρουσιάζει τίποτε το εκπληκτικόν, τίποτε το ιδιάζον. Η ρωμιοσύνη βασιλεύει εκεί μέσα εις τους τέσσαρας υψηλούς τοίχους καταμαστιζομένους υπό των ανέμων και της βροχής, ετοιμόρροπους σχεδόν, από τα σπασμένα υαλώματα των οποίων εμφυσούν τους ασκούς των όλοι οι άνεμοι της μυθολογίας.

Κρίμα εις το όνομά της: Νέα αγορά των Αθηνών.

Αν ρωτήσετε τους παλαιοτέρους θα σας πούν, ότι η παληά τους Αγορά (σ.σ. βρισκόταν στο τέρμα της Αιόλου προς την πλευράν της Πλάκας, καταστράφηκε από πυρκαγιά) δεν επιδέχεται καμμίαν σύγκρισιν με την σημερινήν και ίσως δεν έχουν άδικον.

Το καταβασανίζον την αγοράν ζήτημα είνε η ανεπαρκεστάτη χρήσις ύδατος, τοσούτον μάλλον, καθ’ όσον σφάζουν εις αυτά τα μαγαζιά τους οι κρεοπώλαι. Αν δεν κατορθώση η αγορά, είτε Νέα είτε Παληά κι’ αν λέγεται, να έχη ανά δύο βήματα και ένα κρουνόν ύδατος ρέοντος και διαχυνόμενον παντού, αι Αθήναι δεν θα έχουν αγοράν ακόμη.

Ποία θα είνε αυτή η τρισευλογημένη εποχή και ποίοι θα είνε οι ευτυχείς αυτοί άνθρωποι, οίτινες θα πηγαίνουν να ψωνίζουν χωρίς να σέρνουν μαζί των και μανδήλια βουτημένα εις φανικόν οξύ, αγνοούμεν. Τίποτε περισσότερον, η αγορά σήμερον έχει ανάγκην αφθόνου ύδατος.

Τα άλλα, η ευρωπαϊκή κατατομή των κρεάτων, τα υαλώματα των κρεοπωλείων, η δροσερότης και η ευπρέπεια των λαχανοπωροπωλείων και ιχθυοπωλείων των πολιτισμένων μερών, αυτά δι’ ημάς είνε όνειρα ακόμη.

Εν τούτοις η αγορά των Αθηνών δεν στερείται κινήσεως και θορύβου, ούτε ελλείπει απ’ αυτήν καθ’ εκάστην σχεδόν, το θέαμα αγοράς μεγαλοπόλεως τυρβαζούσης. Από την 6ην πρωινή ώραν μέχρι βαθείας νυκτός τα πάντα εις κίνησιν.

Όταν ο ήλιος διασχίζει τα υψηλά της υαλώματα και τους εν είδει μισοκρημνισμένου πύργου υψηλούς της τοίχους με τ’ ανοικτά παράθυρά των, εγκαταλελειμμένους εις την τύχην των αφ’ ότου οικοδομήθησαν, και το φως εισορμά από παντού εντός αυτής, παριστά πανηγυρικόν θέαμα.

Το έδαφός της είνε πλακόστρωτον και ολισθηρόν ανά παν βήμα. Από τους φλοιούς των λαχάνων και των καρπών, από τα λέπια των ψαριών. τα ρείθρα της κυλίονται μελανά και απόζοντα φρικωδώς, και ανίκανα να παρασυρθούν υπό της ασθενούς ορμής του ύδατος σχηματίζουν εδώ κι’ εκεί μικράς λεκάνας.

Στα ιχθυοπωλεία

Οι υψηλοί θόλοι του τμήματος των ιχθυοπωλείων αντηχούν θορυβωδώς από τας οξείας κραυγάς των μεταπρατών. Οι μεταπράται ούτοι, οι άλλως μόρτηδες, κατέχουν κατά κάθετον γραμμήν το κέντρον. Παραμένουν άλλοι όρθιοι και άλλοι καθήμενοι με τον λύχνον των την νύκτα αναμμένον προ της κόφας των με τα ψάρια των και διαλαλούν στεντορείως την τιμήν των.

Και είνε επινοητικώτατοι και δείχνονται πανουργότατοι δια να προσελκύουν αγοραστάς και όχι σπανίως θύματα. Από το πρώτον βλέμμα κατανοούν καλά το πνεύμα και τας διαθέσεις του αγοραστού και επιπίπτουν επ’ αυτού με την αυτήν αναλογίαν.

Οι μόρτηδες ούτοι αγοράζουν συνήθως τα ψάρια των από τα μεγάλα ιχθυοπωλεία και τα μεταπωλούν εις μεγαλειτέραν τιμήν ανά την αγοράν, οπόταν δε απελπισθούν γυρνούν και τους δρόμους. 300 και πλέον επαγγέλλονται τον ιχθυοπώλην εις την Αγοράν, αρκεί δε ένα κοφινάκι, μια παλάντζα, στεντορεία φωνή και καλά πόδια δια να κάμουν το έργον των. Ο καθείς από αυτούς κερδίζει 3-4 δρ. την ημέραν, κατά μέσον όρον, υπολογιζομένων και των συχνών εξαφανίσεων των υπό των αστυϊάτρων.

Δέκα τέσσερα (14) είνε τα μεγάλα ιχθυοπωλεία της Αγοράς, τα κατέχοντα την μίαν των πλευρών της κατά γραμμήν… Τα αλιευτικά πλοία εργάζονται μόνον 8 μήνας το έτος, παρέχουν δε καθ’ εκάστην ημέραν εις την αγοράν 1000 οκάδες ψάρια. Τους περισσοτέρους ιχθύς της αγοράς αγοράζουν οι ξενοδόχοι της πόλεως, αι πρεσβείαι, τα ανάκτορα και αι μεγάλαι οικίαι προς 2-4 δρ. την οκάν μπαρμπούνια και συναγρίδες.

Αλλά και ο πολύς λαός δεν τρώγει ολίγα ψάρια. Αρκείται συνήθως εις γόπας, τας παλαμίδας κτλ. πληρώνων αυτά προς 50 λεπτά έως 2 δρ. την οκάν. Οι φρέσκοι πάντοτε ιχθύς είνε το ίνδαλμα των πελατών της αγοράς. Υπάρχουν απ’ αυτούς εκεί άνθρωποι πηγαίνοντες νύχτα, νύχτα πού έρχονται τα ψάρια, ή αναμένοντες επί ώρας το μεταμεσημερινόν ξεφόρτωμα των κάρρων δια να αποκτήσουν το περιπόθητον ψάρι.

Και μόλις διασκορπισθούν τα ψάρια προ της τραπέζης, κύματα πλήθους σωριάζονται, χείρες εκτείνονται, οφθαλμοί ετάζουν, χειρονομίαι, ψηλαφίσματα, φωναί, διαμαρτυρήσεις, αιτήσεις και θρίαμβος θεωρείται αν μετά παρέλευσιν ώρας αποκομίζει κανείς ορμαθόν ιχθύων ακριβοπληρωθέντων.

Κατά την εποχήν ταύτην πολλήν πέρασιν έχουν και τα σαρακοστιανά. Η αγορά βρίθει από σωρούς στρειδιών, μυδιών, αχιβάδων, πιννών, χταποδιών, σουπιών, καλαμαριών κτλ. Απ’ αυτά όλα εξοδεύονται, καθ’ όλην την σαρακοστήν, πλέον των 3000 οκάδων και ποικίλλει το καθ’ έν κατά την τιμήν.

Οι ιχθυοπώλαι απαρτίζουν ιδιαιτέραν συντεχνίαν αριθμούσαν 120 μέλη εν όλω και είνε πολύ ευχαριστημένοι απ’ αυτήν και μεταξύ των…

Η επίλοιπος αγορά θα συμπεριληφθή εις επόμενον άρθρον μας».

«Άστυ», 1894, «Μποέμ»

*από το: http://www.perfectreader.net/